Geçen 5 haftadaki yazılarımda, AKP yönetiminde, ihracata dayalı güçlü ekonomi hedefi(!) İle montajcılığa dönüşen sanayimizin iflasın eşiğindeki acınası durumunu yazmış, sanayimizin kendi dinamiklerinin bu dövizi temin edemediğini ve ekonomimizin faiz lobisine(!) her yıl artan ve sonu belirsiz bir şekilde borçlanarak yürüyebildiğini, sırf bu ihtiyacın bile ülkemizi tam bir manda yönetimine soktuğunu anlatmıştım.
Bu sonuçlarda AKPnin yanlış ve taraflı uygulamalarının, yolsuzluklarının payı büyük olsa da temel sorun, küresel sistemin kendisindedir. Küresel patronlar tarafından benzer politikaları uygulamaya zorlanan birçok gelişmekte olan veya az gelişmiş ülkenin durumu bizden hiç de farklı değildir. Bu yeni(!) liberal politikalarla, ekonomisi daha iyi duruma gelen tek bir ülke bulunmamaktadır. Mucize ekonomi olarak gösterilen Güney Kore, Finlandiya, Tayvan gibi birkaç ülke ise bu durumlarını liberallerin önerdiğinin tam tersine, büyük ölçüde devletçi ve müdahaleci politikalara borçludurlar. Dünyayı çabuklaştırılmış bir sona götüren küresel sistem, bizim gibi ülkelerin ekonomisini kendisine muhtaç hale getirerek, sistemini manda yönetimlerle sürdürebilmektedir. Tüm insanlığı kurtarabilecek bilinen toplumların gelişmesi sonucu varılması gereken tek sistem ise sosyalizmdir.
Küreselleşen kapitalizmin insanları bencilleştirip, sömürüye, savaşa, yoksulluğa, sevgisizliğe, ilkesizliğe sürüklediği; varlığını ancak ülkeleri ırkçı veya dini faşizmle yöneterek sürdürebildiği iyice anlaşılmıştır. Kapitalist sistem karşısında üretmeye, eşitliğe, insan ve toplum sevgisine, dürüst, onurlu, ilerici, cesur insan yapısına dayanıp, insanların tüm iyi özelliklerini ortaya çıkaran,refah içinde bir toplum yapısı oluşturmayı amaçlayan sosyalist sistem ise -bilindiği gibi SSCB başta olmak üzere- birçok ülkede uygulanmış; 1990lı yıllarda, bu ülkelerin 20den fazlasında oluşan karşı devrimlerle kapitalist sisteme dönüş yapılmıştır.
SSCBde, 1917 yılında sosyalist devrimin gerçekleştirilmesiyle birlikte, üretim araçlarının özel mülkiyetine, dolayısıyla insanın insan tarafından sömürülmesine son verilmiştir. Kapitalist sistemde, tüm ekonomiyi yönlendiren piyasa mekanizmasının yerini demokratik merkezi planlama sistemi almıştır. Tam bir feodal devlet olan Çarlık Rusyası, dünya üretiminin, sadece yüzde 2,5ine sahipken sosyalistler, üretim mallarında yüzde 12,8, tüketim mallarında yüzde 10,7 gibi devasa büyüme hızlarını yakalayıp, emek verimliliğini yüzde 7,6 artırmıştır. Sosyalistler, sabit rakamlarla, milli gelirde 1928-1937 arasında yüzde 5-5,5; 1950-1955 arasında yüzde 7,6 gibi dünyanın en hızlı, ABDnin bile 3 katı olan büyüme oranını gerçekleştirerek, ülkede yoksulluğa son vermişlerdir.
Devrim yönetimi, 2. Dünya Savaşında en büyük tahribatı yaşamasına rağmen, sanayi üretim hacmi açısından ve daha da birçok konuda SSCByi, ABDnin ardından dünyanın 2. haline getirmiştir. Eğitim ve sağlık tamamen bedava yapılıp, ülkede okuma yazma oranı yüzde 100lere çıkmışken her 100 bin kişiye düşen doktor sayısı ABDden yüzde 12 fazla hale gelmiştir. Birçok alanda dünya birincisi olduğu ile spor ve kültür alanındaki başarıları da herkesin malumudur. Peki, diyalektiğin ve tarihsel gelişimin aksine, bu ülkelerde niçin karşı devrimler oluşmuştur dersiniz? Baktığımızda dünyanın en büyük halk hareketlerinden biriyle oluşup, halkın sahip çıkmasıyla 70 seneden fazla süren bu sistem niçin yıkılmıştır? Üretim araçlarını büyük ölçüde kamulaştıran, sömürüyü ortadan kaldırıp insanın gelişmesi için tüm şartları yaratan bu sistem, niçin halkın ciddi bir karşı çıkışı olmadan ve devrim yaparak yıktığı kapitalist sisteme dönüşmüştür?
Geçmişe baktığımızda, 75 sene emperyalist sistemle beraber yaşamak ve rekabet etmek zorunda kalan sosyalist sistemin, silahlanma ve uzay yarışı için ayırdığı kaynaklar, ihtiyaca dayalı ekonomi gereğii tüketim harcamaları için ayrılması gereken kaynağı ciddi şekilde azaltmıştır. Kâr güdüsüne dayalı emperyalist sistem ise aynı nedenlerle zenginleşmiştir. Bu ve başka nedenlerle halkın tüketim ihtiyacı yeterince karşılanamamamıştır. Ekonomiyi planlarken işin demokratik yanını oldukça ihmal edip, halkının yurtdışına çıkışını bile yasaklamak zorunda kalan sistem, naylon çorap(!) da dahil halkın tüketim ihtiyacını yeterince karşılayamamıştır. Hepsinden önemlisi de karşı devrim sırasında ciddi bir karşı koyuş yaşanmaması, tartışılması gereken önemli noktalar olduğunu göstermektedir. Karşı devrimden sonra bir anda ortaya çıkan irili ufaklı ülkeler ve aniden zenginleşip mafyalaşan bürokrat ve generalleri hatırladığımızda, 75 senelik sistemde, milliyetçilik ve din vb. gibi meselelerin yeterince halledilemeyip, kapitalist sistemde oluşan insan yapısının da fazlaca değiştirilemediği, üzülsek de açıkça gözlemlenmektedir.
Biz sosyalistlerin en büyük silahı, diyalektik düşünce tarzı ve sorunlarımızı eleştiri-özeleştiri mekanizması içinde tartışıp çözmektir. Hal böyleyken dünya sosyalist sisteminin en büyük sıkıntısı da buradan kaynaklanmaktadır. 30 seneyi aşkın zamandır bu geri dönüşümün sistemden veya uygulamadan kaynaklanan sebepleri varsa, eksik veya yanlışları konusunda yapılması gerekenler, ciddi bir şekilde araştırılmamıştır. Tartışılması gereken bir diğer konu ise büyük ölçüde mağaza ve büro işçisine dönüşen, sendikasızlaşan, sendikaları ise soldan uzaklaşan işçi sınıfının durumudur. Örgütlü işçi sınıfının Gezi eylemlerine cılız katılımı üzülsek de bu durumu teyit etmektedir. Yeni devrimler yapması, güçlenmesi gereken dünya sosyalist sistemi de üzülerek söylemek gerekirse bu tartışmanın çok uzağındadır. En iyi ihtimalle, arayışlar, bizlerin bilgisi dışındadır. Küresel patronların bilime ve medyaya koyduğu ambargo, belki de sebeplerden biri ise de çağın şartlarına uygun olarak, kendini geliştirmesi, özeleştirisini yapması gereken sosyalist sisteminin bu durumuna bir bahane olmamalıdır.
Aynı şekilde, ülkemizde de kitlelere sosyalizmi hedef gösterirken, bu başarısızlığı anlatmakta önemli zorluklar çeken sosyalistler, geçmiş dönemde, haksız yere sol adını kullanan silahlı hareketlerin, hatta çoğunlukla sol diye adlandırılan CHP nin yanlışlarıyla da halk nezdinde önemli itibar kaybına uğramış, bu hatalardan soyutlanma ise önemli bir sorun haline gelmiştir. Bilindiği gibi, geçmişte, büyük mücadeleler sonucu, elde ettiğimiz kazanımlarla, avazımız çıktığı kadar yürekten bağırabildiğimiz, büyük bir onurla yazıma başlık koyduğum, en önemli sloganımız, sosyalist Türkiyedir. Bu sloganı bile, millici(!) subay ve burjuvalara hoş gözükmek için, 12 Marttan önce, bir dönem, Cengiz Çandar, Oral Çalışlar, Ertuğrul Kürkçü gibi, şimdiki konumları belli kişilerin yönetimindeki sol(!) örgütlerin yasakladığı, uzunca bir süre kitlelere doğru hedef gösteremediğimiz ise sanırım hatırlardadır.
Bütün bunlardan sonra, şu unutulmamalıdır ki, çöken ama çökerken dünyayı açlığa, işsizliğe, savaşlara, teröre, büyük çevre felaketlerine sürükleyen kapitalizme son vermek, biz sosyalistlerin görevi ve amacıdır. Tam da benim imzacılarından biri olduğum Sol Cephenin çağrısı yapılırken, eleştiriye çok açık ama samimi yazımın, tez-antitez-sentez bağlamında tartışılması en büyük dileğimdir. Diyalektik tartışma yöntemini iyi uyguladığımız takdirde, yaşanası bir dünya yaratmak, sosyalist Türkiyeyi kurmak amacımızı hiçbir güç engelleyemeyecektir. Gücümüz, haklılığımızdan gelmektedir.
Sitemiz Bir Paylasim
Forum sitesidir Bu nedenle yazı, resim ve diğer materyaller sitemize
kayıtlı üyelerimiz tarafından kontrol edilmeksizin eklenebilmektedir. Bu
nedenden ötürü doğabilecek yasal sorumluluklar yazan kullanıcılara
aittir. Sitemiz hak sahiplerinin şikayetleri doğrultusunda yazı ve
materyalleri 48 Saat içerisinde sitemizden
kaldırmaktadır.
Bildirimlerinizi info@solpaylasim.com adresine
yollayabilirsiniz.
