Propagandif bir değer taşıması bir yana, faşizm saptaması yapmayı, siyasal olarak ayrıca değerlendirmemiz gerekiyor; Türkiyede yakın dönemde bir AKP faşizmi yaşama olasılığımız var mı?
Zaten yaşadığımız AKP dönemi, faşizmden farksız diye düşünenler olabilir. Ancak, bununla birlikte, AKP dönemini ülkenin değişimi ve ceberrut devletten kurtuluş olarak görenler hiç de az değil, değildi.
Liberaller, AKPden demokrasi bekliyorlardı, ülkenin değişimi, dönüşümü, Kemalist tek tip devletten kurtuluş. Ülkenin yolunun böyle açılacağını düşünüyorlardı.
Son birkaç yıldır ise yan çizdiklerini biliyoruz. Meğerse, AKP, verdiği sözleri tutmamış, kuruluş felsefesinden uzaklaşmış, AB hedefinden vazgeçmiş Liberaller dönmeye alışıktır, yine U dönüşüyle AKP karşıtı kesilmeleri takdire şayan bir durum. Dikkat edin, Türkiyede liberallerin söylemleri ile uluslararası sermayenin tercihleri arasında hep bir paralellik var. Umulan ile bulunan arasındaki boşluk aslında yaşanan U dönüşü.
Bu yazıda faşizm tahlillerine yer yok. Ancak kabaca söylersek, olağanüstü yönetim biçimlerinin sermaye sınıfının sıkışması ile ilgisi var. Askeri darbe de öyle Kolay kolay yönetmek varken, yönetmek zorsa eğer, şiddet dahil her türlü yönteme başvurulur. Ekonomik ve siyasal çıkarlar belirleyicidir, her zaman olduğu gibi. Krizler ile faşist yönetimler arasında doğrudan bir bağlantı var.
İkinci yan, uluslararası sermayenin bileşik ve eşitsiz gelişimi ile ilgilidir, bir ülkede faşist bir yönetimin şekillenip şekillenmeyeceği. Yani bu konu uluslararası sermaye sınıfının ortak çıkarlarından bağımsız ele alınamaz. Bunun bir başka boyutu ise, emperyalist siyasetin genel gidişatının dışına çıkamazsınız demek
Gerek Almanyada gerekse İtalyada görülen örneklerde işçi sınıfı hareketinin ve sosyalist siyasetin etkili mücadelesi vardı. Yapılamayan devrimin karşıtı olarak çıktı karşımıza faşist diktatörlükler.
Ancak, belki de, içeride yoğun bir milliyetçilik, dışarıya dönük ise yayılmacı ve işgalci bir politika ve savaş tamtamları daha fazla öne çıkarılmalı, faşizmi düşünürken. Bu gecikmişlikle ilgili. Faşizm bu olgudan da bağımsız ele alınamaz.
Uzun uzun başka değerlendirmeler de yapılabilir. Bugün ülkemizde AKPye baktığımızda AKPnin baskı, şiddet ve hukuksuz yönetimini gördüğümüzde yakın geleceğin kolay geçmeyeceğini bilelim. Söz konusu AKP olunca, bugün AKPnin islamcı karakteri, uluslararası sermayenin yönelimleri, ülkemizin toplumsal dinamikleri, ekonomik veriler ve bölgesel gelişmeler çok parametreli bir denklemi önümüze koymaktadır. Bu denklemin çözümü önemli, ancak köklerden "birinin" faşizmi işaret etmesi olası. Fakat "kararsız bir kök" olabileceğini hemen söyleyerek devam edelim.
AKP bugün sıkışmıştır ve sıkışmaya devam edecektir. Örneğin bir yandan PKK ile yapılan müzakerelerde PKKnin silah bırakması gündemdeyken öte yandan IŞİD karşıtı Kürt siyasi hareketlerinin silahlandırılması arasında bir çelişki vardır. Suriye politikasında da böyle oldu. Esad devrilsin diye İŞİD ve El Nusraya her türlü yardım yapılmış şimdi ise bu teröre karşı başlatılan savaşın bir parçası haline getirilen AKP. Dün heyecanlı çocuklar demişlerdi radikal islamcı teröre, bugün bir savaş başlatması isteniyor AKPden
Tek başına uluslararası siyasetin sıkıştırması değil aynı zamanda Türkiyede toplumsal dinamikleri yönetmesi açısından da AKPnin elinin çok rahat olduğunu asla düşünmeyin. Haziran Direnişi bir örnek.
Kürt sorunun geldiği yer itibariyle bu konuda savaşçı kesilebilir mi AKP? Bölgede yaşanan sıkışma içeride ciddi bir milliyetçilikle Kuzey Irak ve Suriyeye dönük bir askeri savaş gündeme gelebilir mi? Bunun karşılığı olarak iç siyasette iplerin tamamen kontrol altına alındığı ve ülkedeki bütün vidaların sıkıldığı bir yönetim biçimi gündeme gelebilir mi? Olasılık olarak evet, ancak
Yukarıda enine boyuna çok tartışmadığımız ancak belli noktalarına değindiğimiz başlıklara baktığımızda bugün tartışmanın nirengi noktasına faşizmi değil, rejimin yönelimlerini koymak daha doğru olacaktır. İdeolojik bir kriz içinde olduklarını sürekli yazdık. Bunun yanı sıra Kürt sorununun çözümünde, Ortadoğu coğrafyasında bölgesel politikalarda ciddi bir sıkışma yaşayan AKP olduğunu biliyoruz. Bu durumun emperyalist güçlerin yönelimleri ile uyumsuzluk yarattığını da...
Bu genel tablonun iç siyasette de yansıması var. Örneğin ılımlı islam modeli olarak rol biçilen AKP'nin geldiği yer ile bu rolü devam ettirmek istemesi arasındaki gerilime de işaret etmek gerekiyor. Buna belki de önümüzdeki dönem ekonomik durgunluk verilerini de işlemek lazım. Aynı zamanda iç siyasetteki mücadele başlıklarını. Örneğin yolsuzluk dosyası ya da cemaat kavgasının gerilimini hafife almamak lazım.
Bu tabloyu karmaşık yapan ise sandıktaki AKP'nin görece başarısı... İşte bu tablo, biraz köşeye sıkışmış kediyi andırıyor.
Bugün İkinci Cumhuriyet belirsizliğini koruyor. Ya yeni bir restorasyon ya da bu sıkışmanın getireceği "kararsız faşizm".* Ya kedi sıkıştığı yerde tırmalayacak ya da bulduğu bir boşluktan hızlıca kaçacak. Tam da bu yüzden ikinci cumhuriyet bastığa topraklara "oturamadı". Faşizm saptaması, propaganda değeri dışında, rejimin olası sonuçlarından yalnızca biri olarak karşımıza çıkabilir.
Bugün Kürt sorunu, Alevi sorunu, gericilik sorunu, bağımlılık sorunu, eşitlik sorunu, özgürlük sorunu, kadın sorunu, iş ve aş sorunu bulunuyor. Bugün aslında bir cumhuriyet sorunu bulunuyor. Böyle bir tabloda düzenin devamı, baskısı ya da restorasyonu ile birlikte başka denklemler de kurulabilir. Sol buraya gözünü dikmelidir.
O yüzden, faşizm geliyor demek başka, bunu bozmak başka...
* Kararsız nitelemesi, siyasal bir tanım gibi asla düşünülmemeli, tersine bilimde kararsız sistemlere benzetmek için akla geldi. Dengesiz, kalıcı olmayan, süreksiz anlamında...
Türkiye'nin AKP iktidarıyla birlikte tehlikeli bir sürece girdiğini düşünüyorum. AKP bu süreçte adım adım dinci faşizme yönelmiştir. Kendi burjuvasını yaratmış, kendi kemik kitlesini yaratmış ve gerici ideolojisini eğitim başta olmak üzere devletin her kurumuna yerleştirmiştir. Bu tabloyu faşizm olarak adlandıramazsak ne olarak adlandıracağız? Ben yaşadığımız sürecin dinci faşist bir süreç olduğunu düşünüyorum.
Bugün Türkiye'de işçiler, emekçiler ve ilericiler üzerinde ciddi bir hükümet baskısı vardır. Ne doğru dürüst bir grev var, ne direniş ne de miting yaptırıyorlar. Üzerine copla, TOMA'yla, panzerle, gazla gidiyorlar. Şimdi bu faşizm değilse nedir? Şimdilik yok ama gelebilir palavralarıyla mı oyalansın kitleler? Faşist düzenin uygulamaları da tek tip değildir, zamanla cendere ihtiyaca göre sıkılabilir veya gevşetilebilir. Daha kanlı olabilir, daha az kanlı olabilir. Faşizmin az kanlısı, cenderenin sonuna kadar sıkılmamış olması durumunda faşizm yok denilebilir mi? Hitler'in ilk iktidar yılları ile sonrası da bir değildir. NAZİ iktidarı başta faşist değildi, sonradan faşist oldu mu diyen var mı? Bugünkü düzen resmen faşizmdir. İşyerinde iş güvenliği kurallarına uymayan iktidar yandaşı bir firmanın asansörü yere çakılıyor, on işçi feci şekilde ezilerek ölüyor, ambulanstan, cenaze arabasından çok polis arabası var. İşçileri ezmek için oradalar, ne olur ne olmaz belki bir başkaldırı eylemi olur diye oradalar. Bu faşizm değilse, faşist düzende ne yapacaklardı?
Bu ileti en son yorum2006
tarafından 28.09.2014- 15:23 tarihinde, toplamda 1 kez değiştirilmiştir.
Sitemiz Bir Paylasim
Forum sitesidir Bu nedenle yazı, resim ve diğer materyaller sitemize
kayıtlı üyelerimiz tarafından kontrol edilmeksizin eklenebilmektedir. Bu
nedenden ötürü doğabilecek yasal sorumluluklar yazan kullanıcılara
aittir. Sitemiz hak sahiplerinin şikayetleri doğrultusunda yazı ve
materyalleri 48 Saat içerisinde sitemizden
kaldırmaktadır.
Bildirimlerinizi info@solpaylasim.com adresine
yollayabilirsiniz.
