Komşu darmaduman. Yunanistanın kaç etnik devlete bölüneceğini bilemiyoruz. Ama Avrupanın merkezinden bakınca, bazı şeyleri görmek zor değil: Helenlerin birçok kültür çevresi, etnik grup ve dilden oluştuğunu, Altın Şafak türü faşist çetenin telaşı ve sınırları da gösteriyor. Yugoslavya parçalanırken Atinada seyredenler, tıpkı Ankara gibi, sıranın er ya da geç kendilerine geleceğini hiç düşünemeyenlerdi. İşte oradalar: Yunanistan plütokrasisi halkın ve ülkenin parçalanmasını hızlandıran bir pervasızlıkla hareket etti. Aynı şey sadece etkili Türk azınlığıyla Bulgaristan için değil, Kürtleriyle birlikte Türkiye için de söz konusudur.
Parçacıklar siyaseti, iktidardaki neoliberal saldırı ve ona -sözde- muhalif sol liberal gericiliğin saatli bomba benzeri ortak egemenliğine verdiğimiz isimdir.
Yunanistandaki son yılların muhalif şimdinin iktidar tutkunu sol liberal intihar komandolarının başı Çipras ve onun antikomünist kafadarları Latin Amerikadaki sol iktidarlardan, mesela Venezueladaki deneyimden, önemli bir farkla ayrılıyor: Belli bir ağırlığa sahip ve sosyalizmde ısrarlı komünist hareketi tüm sosyalist talepleriyle dışlayınca emperyalist demokrasiyi ve uluslararası finans oligarşisini kolayca aldatabileceklerini düşünüyorlar. Biz Chavez ve Venezuela Komünist Partisi arasındaki ilişkilerin çok farklı geliştiğine tanık olmuştuk. Çipras ve onun Türkiyedeki karikatürleri, Chavez geleneğinin (Latin Amerikanın Doğan Avcıoğlu aklı) düşmanlarıdır.
Bu, ne demek?
Belki şu: Şıracının (neoliberalizmin) şahidi bozacıdır (sol liberalizm) ve bu denklemden barışçıl bir çöküş, parçalanma veya refah çıkması mümkün değildir. Emperyalizmin sorunu da bu. Avrupa kaynıyor. Yeni emperyalist düzene 1990lardaki görece sakin geçiş 2015lerde tek sözcükle hayaldir. Neoliberalizm ve onun tamamlayıcı -sadık- muhalefeti sol liberalizm, el ele bütün bir Avrupa coğrafyasını altüst etmeyi başardılar. Bir dağılma sürecindeyiz.
Bu tehlikeli dağılmanın sonuçlarını yüklenemedikleri, majestlerinin sadık ve sinirli muhalefeti Syrizaya bakarak da anlaşılabilir. Ancak kaosun eline düşmüş Yunanistanda komünistlerin (KKE) mevcut iktidarın bayağılıklarına tepkisi son derece öğreticidir.
Tekrar Güney Amerika: Chavez komünistlerle işbirliği yapabilmişti. Bir dönem tasfiyeyi kabul etmediği için Venezuela Komünist Partisi ile papaz olduğunu da hatırlıyoruz. Ama komünistlerin bağımsızlık ısrarı ve sol iktidara desteği sürmüştür. Yunanistanda ise farklı bir sahne var. Peki, neden?
Başından beri yazıyoruz: Yunanistandaki sol liberal kadro, Chavezin damgaladığı bir deneyimin düşmanıdır. Ağızlarından ne çıkarsa çıksın. Örneğin Çipras, omurgalı komünistlerle her türlü işbirliğini reddederek AB emperyalizminden aferin alabileceğini, ülkenin de başına çöreklenebileceğini düşünen bir ucuz politikacıdır. Ülkeyi paramparça etmek gibi bir korkusu da yoktur. Çünkü sol liberalizmde bir ülke ve halk sevgisi yoktur. Sol liberal sürü ideolojisi, kültürlere, etnik gruplara, dinsel ve cinsel cemaatlere ferahlık, meta üretimine ise neredeyse sınırsız özgürlük vaat ederek işleri yürütebileceğini düşünen bir burjuva kolaycılığıdır. Çipras ve kafadarlarının, içinden çıktıkları komünist hareketin kanlı bıçaklı düşmanı olmaları anlaşılabilirdir. Bizdekiler farklı mı?
Bizde bu işbilir ikilinin ruh ikizleri Türk kültür endüstrisini ve hatta Türk-Kürt solunu işgal etmiş gibidir: Elinizi sallasanız Çipras ve Varufakise çarparsınız.
KKEyi ikna etmeden komşuda hiçbir sonuç alınamayacağını şimdiden ve Avrupanın göbeğinden bakarak söylemiş olalım ve ekleyelim: Hadi orası Yunanistan, belli bir kitleselliğe ulaşmış ve sözünü geçirebilen bir komünist hareket var, ya bizde durum ne?
Bizde saatler biraz daha farklı işler. Öyle diyelim. Ama sonuç aynıdır. Komünistler, sosyalist iktidar olasılığını gündemden kaldırmayı sol politika olarak yutturmaya çalışan her türlü tasfiyecinin başdüşmanıdır. Önce Kübada ve ondan yıllar sonra da Venezuelada devrimciler ülkenin komünistlerini ikna ederek ve onların önerilerini ciddiye alarak iktidarda kalabilmişti. Komünist hareket, ilkeleri ve analizleri tasfiye edilmezse bir işe yarıyor. Biz ise Yalnız kalırız, aman izole olmayalım, ilke ve çözümlemelerimizle kapitalizme cepheden savaş ilan eder, sosyalizmin mümkün olduğunu ileri sürersek çok fena yalnızlaşırız diyenlerin egemen olduğu bir iklimdeyiz.
7 Haziranda tarihimizin en büyük tasfiye dalgasını geride bıraktık. Küçük bir müfreze dışında Türkiye solu bu enkazın altında kalmıştır. Çok genç umutların ve deneyimli devrimcilerin de bu iklimin kurbanları arasında olduğunu gördük. Komşuda yaşananlar bizdekilerin, bizde yaşananlar komşudakilerin habercisidir.
Kaos artık ortak vatanımızdır.
Sosyalizm dışında hiçbir şeyin bu kaosu durduramayacağını söylüyoruz.
Türkiyede sosyalizmin sadece pratik bir iktidar alternatifi olarak değil, bütünsel bir fikir olarak da en etkili düşmanı, ne badem bıyıklı şeriatçılar ne her boyutta işverenler ne de faşistlerdir. Onları göğüslemek çok kolay. Türkiyede sosyalizm düşüncesinin başdüşmanları özellikle HDP ve CHP yönetimlerine egemen, Türk kültür endüstrisinin de sahibi sol liberal çetelerdir. O iklimdir. İlle başdüşman arayacaksak, başka yerde aramayalım.
Yunanistanda yaşanan da böyle bir şey.
İki meseleyle kapatalım.
Bir: Bugünün dünyasında, sosyalist bir hükümetin mümkün olduğunu ileri süren komünistler ve onların örgütlü mücadeleleri kilit konumundadır. Sınıfsal analiz ve çözüm önerileri de anahtar... Kuş beyinli sol liberalizmin görevi, bu kilidi ve anahtarı görünmezleştirmek ve gereksizleştirmektir. Şimdiye kadar başarısız olduklarını söyleyemeyiz.
İki: Paris döküntüsü bir sol liberal profesör, emekçilerin sınıfsal enerjisini yansıtan Haziran İsyanını haysiyet ayaklanması türünden bayağılıklarla renklendirmeye çalışmıştı. Bu Birikimci uşak kadronun asıl yapmak istediği, sosyalizmin mümkün ve iktidar adayı olduğunu analizlerine ve önerilerine yediren komünistlerin örgütlü bir sınıf haysiyeti olduğunu unutturmaktı. Syriza kepazeliğine tepkinin, bir tasfiyeye direniş, bir devrimci haysiyet olduğunu silmek istiyorlardı. Başaramadıklarını kim söyleyebilir? Her yerde bir yankı yaratabildiler. Çok değil, daha geçen yıl bu ülkede sosyalist iktidarın mümkün olduğunu, bunun için partili örgütlenmenin gerektiğini savunan henüz yirmilerini bitirmemiş militanların Atinada bugün KKEnin neden izole olduğunu anlatmak/eleştirmek için sıraya girdiklerine, üstelik bunu komünist siyaset diye satmaya çalıştıklarına tanık olabiliyoruz. Sol liberalizmin her devrimci köşeden itirafçılar çıkarmaktaki büyük başarısını kabul etmeliyiz. İyi.
Sol liberalizm başdüşmanımızdır.
Sıradan kapitalistlerle, dincilerle ve Türkçü faşistlerle baş etmemiz kolay da, bunlarla zor. Başdüşmanımız sol liberalizmdir. Dün Hayır! diyen Yunanistanda, aynanın arkasına dikkatli bakınca, bir kez daha gördük. Döneriz...
Haziran Direnişinden sonra liberalizmin ideolojiler alanındaki etkisini yitirdiği sıkça tartışılmıştı. Son olarak Boğaziçi Üniversitesindeki tepkiler nedeniyle Orhan Pamukun üniversiteye gelememesi liberalizm ve liberaller tartışmasını bir kere daha açtı. Yaşanan gelişmeler üzerine verdikleri demeçler ve kaleme aldıkları yazılardaki saldırgan üslup ve temelsiz tezleri nedeniyle liberallerin etkisinin dip noktasına yaklaştığı yorumları yapılıyor. Biz de liberalizm denince akla gelen isimlerin açıklamaları ve yazılarından bir liste derledik. Son dönemde bir U dönüşü yapmaya çalışan liberallerin yaptıklarını belleklere bir de biz not düşmüş olalım.
1) Herkes anladıktan sonra söyleyen aydın Murat Belge
Murat Belge uzun bir süre boyunca AKPye verdiği destekle biliniyor. AKPnin ülkeyi demokratikleştireceğini savunan Belge bir sabah uyandı ve karar verdi: Bu hükümetten artık beklentim kalmadı. Belgenin akıllarda yer eden sözlerinden bazılarını derledik:
Metin Lokumcunun çevresi Ergenekoncuydu. Yine Metin Lokumcunun hayatını kaybetmesi üzerine söylediği AKPye oy kaybettireceklerini umuyorlar. cümlesi de akıllarda. Murat Belge ayrıca Kulağa kaba gelen bir sözü yumuşatır ve kibarca söyleriz. Örneğin, öldü demek yerine vefat etti deriz. Anti-emperyalizm de milliyetçiliğin kibarca söyleniş şeklidir. Milliyetçilik ile solun etkileşimi sadece ülkemize has bir özellik de değildir. Dünyadaki örnekleri oldukça fazladır. demiş ve Libyada NATOnun askeri müdahalesinin meşru olduğunu savunmuştu.
2) Cengiz Çandar
Tarihi bir konuşmaydı. Bugüne dek hiçbir Türk lideri, ülkenin tarihi ve en sancılı sorununa ilişkin öylesine özlü bir konuşma yapmadı. ( ) Tayyip erdoğan sadece kendisini tarihi ve şerefli bir yükümlülük altına sokmakla kalmamış, sorunun çözümü enerjisini de serbest bırakmıştır. Kendisinden önceki tüm başbakan ve cumhurbaşkanlarını aştı gitti. (Radikal, 14 Ağustos 2009) Çandar ayrıca Balyoz Davası hakkında Bundan böyle vatanı kurtarmak gerekçesi ve bahanesiyle askeri darbe hesapları güden silahlı kuvvetler mensupları önünde Balyoz Davası, bir caydırıcı emsal olarak yerli yerinde kalacak. ifadelerini kullanmıştı.
3) Ahmet Altan
Ahmet Altanın 2010 referandumu hakkında AKPyi değişim, hayırcıları da gericilikle nitelendirdiği açıklaması da akıllarda. Bu ülkenin Kürt ve Türk halklarının bu dövüşte gerici güçleri mi yoksa değişimi mi destekleyeceğini hep birlikte göreceğiz. (Taraf, 6 Temmuz 2010)
4) Geziyi başlatan adam Ufuk Uras
Konu Ufuk Uras olduğunda seçim yapmak zor. Yetmez ama evet döneminde hayli ateşli konuşmalar yapan Ufuk Urasın konuyla ilgili bir twitini seçtik. Sapına kadar konulu twiti için buyurun:
5) Roni Margulies
Millet askerin anayasasını ben bozarım deyince oylarıyla askere nanik yapmış olacak diyen Roni, Yalçın Küçükün aldığı cezayı yüreğimin yağları eridi diyerek karşılamıştı.
6) Baskın Oran
Parasız eğitimin yoksul çocuklarının okumasının önünde engel oluşturduğunu söyleyen ve üniversitelerin tamamının paralı olmasını savunan yazısıyla gündeme gelen Baskın Oran da, referandum sürecinde darbe anayasası ne kadar değişse sevaptır diyerek AKPden darbecileri tasfiye etme beklentisi olduğunu söylemişti.
7) Ahmet İnsel
Ahmet İnsel de yetmez ama evetçi döneminde hayır cephesine sert eleştirilerde bulunuyordu. Şimdilerde buzağıdan muzdarip halleriyle ekranları dolduruyor. Referandum sürecindeki bir açıklamasından: Paketin hiçbir maddesinin demokrasi açısından daha geri bir noktaya götürdüğünü söylemek mümkün değil Öküzün altında buzağı aramayalım Evet!
8) Kafada bir tuhaflık Orhan Pamuk
AKPnin ülkeyi demokratikleştirdiğini düşünen bir diğer aydın da Orhan Pamuktu. Pamuk 2010 referandumu sürecinde Darbenin 30. yıldönümünde kurulan sandıkta evet diyeceğim. 12 Eylülle hesaplaşmanın yolu açılıyor. Yargı süreci başlamasa bile referandum 12 Eylülün vicdanlarda mahkum edilmesini sağlayacak. demişti. Orhan Pamuk AKP iktidarının toplumu dinselleştirmeye yönelik adımlar attığı günlerde Laikliğin korunması konusunda kaygılar var, ama bence ülke daha dindar bir hale gelmiyor. Bundan 10-20 yıl önce sokakta içki içen insanlar göremezdiniz açıklamasında bulunmuştu. Ayrıca imzacısı olduğu mektupta Beşşar Esadı istifa et yoksa sonun Kaddafi gibi olur diyerek tehdit etmişti.
Burada en büyük sorun kapitalist sistemin bir parçası olarak kalındığı takdirde ekonomik sorunların ve ona bağlı olarak da toplumsal sorunların asla çözülemeyeceği gerçeğidir. Yunanistan bakımından sıkıntı daha büyüktür. Bu da AB'nin bir parçası olmasından kaynaklanmaktadır. Yani AB'de hiç değilse bazı alanlarda bağımsız hareket edebilme özgürlüğü bile yok. Venezuela'da ise durum daha değişik. Genel olarak dünya kapitalist-emperyalist sistemine bağlı olsalar da, AB gibi emperyalist güçler tarafından yönetilen ekonomik, siyasi ve toplumsal bir birliğin içinde değiller. Türkiye ise ikisinin arasında bir yerdedir. Gümrük Birliği ve AB ile imzalanan çeşitli uyum anlaşmaları nedeniyle ciddi bir ekonomik bağımlılık söz konusu. Ancak bu bağımlılık Yunanistan kadar değil tabii. Kendi başına bazı ekonomik önlemler alabilecek durumda. Yunanistan bırakın geniş çaplı ekonomik önlemleri, basit parasal operasyonlar bile yapamıyor.
Yunanistan örneğinin öğrettiği bir acı gerçek daha var. Bir kere AB'ye bulaştıysanız, ondan çıkmak da öyle kolay değil. Milyarlarca EURO borç, büyük finansman ve döviz açığı, ekonomi felç, her şey AB'ye göre ayarlanmış. Çıkalım deseler bile çıkamıyorlar. Gerçekten de kapitalist sistem içinde kaldığınız sürece, siyasi iktidar gerçek anlamda el değiştirmediği, yani bir sosyalist devrim olmadığı sürece, eliniz kolunuz öylesine bağlı.
Bizde de, "demokrasiye geçiş" veya "burjuva demokrasisi" için AB üyeliğinden medet umanlar çok. Her ne kadar böyle bir üyelik gündemde olmasa da, "başka türlü demokrasiye geçemeyiz" görüşüne sahip bazı "solcu"lar da var. Bu işin realist olmaması bir yana, gerçekleşse bile sonra ne olacak diye düşünmüyor kimse. Aslında bu umudu canlı tutmak bile, halkı uyutmaktan başka işe yaramıyor.
"Sol liberalizm" konusuna gelince, bizdeki "sol liberal" müsveddelerinin "solculuğu" gençlik yıllarında çeşitli sol hareketlere bulaşmış olmaktan ibarettir. "Liberalizm"leri nereden geliyor, onu da anlamış değilim. Eğer siyasi bir liberalizmden söz ediliyorsa, bunun ekonomik liberalizm olmadan gerçekleşmeyeceğini bir parça aklı olan herkes bilir. Bugün, bırakın geri kalmış ülkelerde, gelişmiş ülkelerde, yani emperyalizmin metropol ülkelerinde bile bir liberalizmden söz etmek olası değil. Yani bu "sol liberal" iddiası da boş iş.
Aydemir Güler SOLportal'da yazdığı yazıda değinmiş bu isimlere. Konu bağlamı çok farklı da değil. Yeri bence burası:
''Ufuk Urasın ne alakası var ki solla? Eskiden bir sol partinin, ÖDPnin sözcülüğünü yapmış, hatta gençliğinde Marksizmden etkilenmiş olabilir. Neredeyse yirmi yıl geçmiş, ama ne zaman ağzını açsa, solculuk bu mu, değil mi diye bir ilgi gıdıklanıyor Ufuk Uras üstünden. Veya Nabi Yağcı Eski TBKP genel sekreterinin, neye bulaşırsa bulaşsın, solu etkilemesi için bir neden çok zamandır kalmadı. Şaka değil, öncesinde sosyal demokrattan fazlası var mıydı, oralara girmeyelim, ama en az 1990ların başlarından beri adam solcu falan değil. Murat Belge, Ömer Laçiner Birikimcilik neydi diye tartışmaya gerek yok, bunlar arada basbayağı AKPci oldular ''
Eskisi gibi değiller, aslında bukalemun gibi oldukları da söylenebilir; bukalemunlara haksızlık sayılmasa. Durum biraz değişsin bunlar da hemen değişiyor. Aydemir alıntının sonunda ''...arada basbayağı AKP'ci oldular...'' demiş. Evet, arada oldular, şimdi ise değillermiş gibi gözüküyor ama aldanmamak gerek, koşullar biraz değişsin, Erdoğan milliyetçiliği yeniden ayaklar altına alsın, biraz özgürlük, demokrasi ve AB lafları ediversin, hiç kuşkum yok bu adamlar yeniden AKP'ci ve yeniden akıl hocalığına soyunuverirler.
Sadece bunlar mı?
Sanal alemin enternasyonalcileri AB'cilikte ve sol düşmanlığında bunlardan farklı mı?
AKP'nin ilk dönemlerinde bizim bu sol liberallerin ağzından demokrasi ve özgürlük lafları eksik olmuyordu. Hatırlıyorum, o zamanlar Kanal7'de olan Ahmet Hakan'ın tartışma programlarından Ömer Laçiner başta olmak üzere Birikimciler hiç eksik olmazdı. Neler söylemezlerdi ki:
Başta AKP olmak üzere, Kürt hareketi ve sağlı sollu liberaller, onlara dahil olan kuyrukçular, nam-ı diğer ''enternasyonalciler''(!) hepsi, gelecek günlerin daha güzel olacağı, Kemalizmin ve askeri vesayetin ortadan kaldırılacağı ve hatta burjuva devriminin AKP'nin öncülüğünde tamamlanacağını huşu içinde terennüm ederlerdi. Bilerek veya bilmeden AKP'nin önünü açtıklarını bir türlü anlayamıyorlar ve bu konuda AKP siyasetlerine karşıtlık içinde olanları ''ulusalcı, sosyal şoven, neo-faşist'' ve dönemin ezberi ''ergenekoncu'' olarak damgalamaktan hiç geri durmuyorlardı. Yanlış üzerine yanlışlarla AKP ve Erdoğan bu kadar muktedir hale gelmiştir. Bu yüzden sadece bu sağlı sollu liberaller değil, aynı zamanda hem kuyrukçu siyasetler ve hem de sanalın solcu omadan enternasyonalci geçinenleri iyi tanımak gerekir.
Dün de Kürt hareketinin içindeydiler, bugün de...
Dün de sola düşmandılar, bugün de sabah akşam sola küfretmeye devam etmekteler...
Dün de solcu olmadan enternasyonalci geçiniyorlardı; bugün de aynı gevezelikleri sürdürüyorlar...
Geçmişi bilmeden, geçmişi doğru bir eleştiriden geçirmeden ve yapılan yanlışlıkların hesabı verilmeden ne bugünler anlaşılabilir ve doğru bir konumlanış içine girilebilir ve ne de yarınların daha güzel olabilmesi yolunda doğru adımlar atılabilir.
Çabuk unutuyoruz, çabuk unuttuğumuz için de yapılan hataları tekrarlama eğilimi içine giriyoruz.
Bu yüzden geçmişi unutmamak ve AKP'nin bugün kurduğu hegemonyanın sadece liberallerden kaynaklandığı yanılgısına hiç düşmemek gerek.
Sitemiz Bir Paylasim
Forum sitesidir Bu nedenle yazı, resim ve diğer materyaller sitemize
kayıtlı üyelerimiz tarafından kontrol edilmeksizin eklenebilmektedir. Bu
nedenden ötürü doğabilecek yasal sorumluluklar yazan kullanıcılara
aittir. Sitemiz hak sahiplerinin şikayetleri doğrultusunda yazı ve
materyalleri 48 Saat içerisinde sitemizden
kaldırmaktadır.
Bildirimlerinizi info@solpaylasim.com adresine
yollayabilirsiniz.
