Dün BirGün'de Hüseyin Aygün'ü okurken aklıma gelmiş, nedense yapmamış, yapamamıştım. Şöyle bir şey: bizlerin, yani, işte sosyalist komünist oldukları iddialarında bulunan kişilerin komünizmi toplumsal alanda güncel hale getirememe gibi bir sorunları varmış gibi.... Gibisi mi fazla, bilmiyorum ama bana öyle geliyor ki sosyalizm, komünizm konuları daha çok sanal ortamlarda gerçekleştirilen bir tür etkinlik olmaktan öteye geçemiyor. İşte, proleter diktatörlüğün bürokratik bir yapıya yol açtığı, bürokrasinin de zaten giderek başlı başına bir yöneten sınıf haline geldiği ya da sosyalizmin komünizmin birinci evresi olduğu...gibi konuları forumlarda konuşmayı, parti bildirilerinde veya dergi çevrelerinde yazmayı seviyoruz da, birey olarak komünizmin gerekliliğini güncelliğe ne kadar taşıyabiliyoruz?
Geçenlerde bildiğim bir çevrede çoğunlukla önceden tanıdığım arkadaşlarla birlikteydik. Laf lafı açsa ve konudan konuya geçsek de, konuşmalarımıza daha çok AKP'den yakınma hakim oluyordu. Kendi zenginlerini yarattığı, kitleyi de dini konularla meşgul ederek kendine bağladığı ve bunları yaparken de hep yalan dolana başvurduğu, yalanı bir siyaset yapma biçimi olarak benimsediği...-bunları konuşurduk. Pek değinmiyorduk ama, çözümün muhalefetin işbaşına gelmesi olması konusunda neredeyse bir mutabakat vardı. Gerçekten de muhalefet ( bundan daha çok CHP kastedilirdi) iktidara gelse, yakındığımız bunca sorundan kurtuluş olur muydu, pek konuşulmuyordu. AKP'nin iktidardan uzaklaştırılması ve dümende CHP'nin olduğu bir muhalefetin iktidara gelmesinin çok zor görünmesinden midir, nedir?
Arkadaş çevresini tanıyordum; ''eski solculardı''. Pek değişen olmamış, aradan onlarca yıl geçmiş, hala eski solculardı. Biraz enerjileri tükenmiş, heyecanlarını yitirmiş, yaşam kaygıları ön plana geçmiş ve çokça da uysal hale gelmişler. Bir ara ''bu ülkeyi ancak devrim kurtarır'' demiştim. Konuştuğumuz konu o anda, haksız zenginlik üzerineydi, itiraz geldi ''önlem almışlardır, paraları çoktan yurt dışına kaçırmışlardır''; diğerleri sadece sustu. Uzatmadım.
Bu konu, bu örnek daha sonraları aklıma geldiğinde, geçmişinde ''sosyalizm mücadelesi'' olanların bile en fazla düzen içi muhalif bir çizgide yer tuttuğu gerçeği karşısında, solla hiç tanışmamış ve daha çok muhafazakar bir kitle olduğunu varsaydığımız toplumun önemli bir kesimiyle komünizmi tanıştırmak, iyi kötü onun bir yanıyla ilişkilendirmeyi sağlamak, kısaca komünizmi gündeme oturtmak ve güncel hale getirmek nasıl mümkün olacak?
Kolay değil elbette.
Bence bu sorunun yanıtı Kemal Okuyan'ın bugünkü yazısının içinde var: Şöyle demiş Okuyan yazısının bir yerinde: ''Biliyor musunuz, Sovyetler Birliği’nde bir yurttaşın ev, ısınma, elektrik, telefon ve su için ödediği toplam bedel ortalama bir maaşın yüzde onunu geçmiyordu. Bunun üstüne eğitim ve sağlık hizmetlerinin tamamen parasız olduğu gerçeğini ekleyin.''
( Kemal Okuyan'ın sözlerine bu smiley! Okudukça beni bir gülümseme alıyor.)
Benzer cümleleri hayat pahalılığından yakınan bir çevrede söylemeye çalışmıştım; içlerinden biri ''ya sen de bize komünizmi anlatıyorsun'' diye karşılık vermişti. (Aslında bir smiley de buraya koymam gerekmiyor mu?)
''Evet, tam da bunu söylemeye çalışıyorum; kötü bir şey mi bu? İhtiyaçlarımızın çözümü de burada yatmıyor mu? Adı komünizmse komünizm ne olmuş yani?''
Bu kez onlar gülümsemişti; sorunlarının çözümünü istiyorlar, daha güzel bir yaşamın özlemini çekiyorlar ve çok daha önemlisi komünizmin az çok ne olduğunun da farkındaydılar; peki o zaman sorun ne?
Komünizmin bir türlü güncel bir hale getirilememesi değil mi? Arkasından ikinci soru; nasıl?
Evet, nasıl?
Daha önce de değinmiştik, solun toplumsal alandaki yetersizliğini gidermek adına çok yönlü çalışmalara ihtiyaç var. Örgütlenme konusundaki (bana göre) eksiklikler mutlaka giderilmeli. Bu konuda bir dönüşümün gerekli olduğu görülmeli. Başka başlıklarda bu konu üzerinde durulduğu için geçiyorum, bir de çeşitli alanlarda toplumla temas noktaları kurulabilmeli, örgütlü ya da örgütsüz, bir şekilde solu, sosyalizmi en yalın haliyle halka, sınıfa dokunur hale getirebilmeliyiz. Komünizmi güncel hale getirmekten kastım da o. Gericilikle mücadeleyi asla önemsizleştirmeden komünizmin gerçekte sınıfsal bir çözüm olduğunu kitlelerin gündemine sokabilmeyi becerebilmeliyiz. Sol, pratikte buralara yönelmeli diye düşünüyorum. Örgüt/parti üyeleri kuramsal konuları, sol/sosyalist bir kavrayış yöntemini elbette öğrenebilmeli, içselleştirme çabası içinde olabilmeli ama topluma dokunmak, sosyalizmi toplumun gündemi haline getirmek başka bir bilgi ve beceri gerektiriyor. Daha yalın, daha anlaşılabilir, düzenin ezdiği ve sorunlar içinde bıraktığı insanlara kısa vadede bile kurtuluşun soldan/sosyalizmden geçtiği duygusunu verebilmeliyiz.
Peki bu nasıl olacak, nasıl olabilir?
Parti/örgüt bildirileri, gazeteler, kitaplar bir yerden sonra bu sorunun çaresi değil. Partinin bu tür etkinliklerinin mutlaka olması gerektiği ayrı konu, ne var ki, komünizmin güncelleştirilmesinin ve toplumun gündemi haline getirilmesinin yolunun farklı tür bir siyasi anlayış ve pratik gerektirdiği ve bunun da yolunun öncelikle parti/örgütün gündemine yerleştirilmesinden geçtiği gerçeğinde yatmaktadır. Bence bu konu bir rutine dönüştürülmelidir. Örgütlenme çağrılarının karşılık bulabilmesinin yolu da buralardan geçmekte, ve hem örgütlenme konularında olabildiğince gevşek bir yapıya geçmenin ve hem de topluma, sınıfa dokunan bu tür siyasi pratiklerin aciliyetinin gerekliliğini göstermektedir. Bu bağlamda üye konusu ve üye parti ilişkileri de gözden geçirilmeli ve bana göre parti, üye ve toplum/sınıf ilişkisi yeniden tanımlanabilmelidir.
Sitemiz Bir Paylasim
Forum sitesidir Bu nedenle yazı, resim ve diğer materyaller sitemize
kayıtlı üyelerimiz tarafından kontrol edilmeksizin eklenebilmektedir. Bu
nedenden ötürü doğabilecek yasal sorumluluklar yazan kullanıcılara
aittir. Sitemiz hak sahiplerinin şikayetleri doğrultusunda yazı ve
materyalleri 48 Saat içerisinde sitemizden
kaldırmaktadır.
Bildirimlerinizi info@solpaylasim.com adresine
yollayabilirsiniz.
( Kemal Okuyan'ın sözlerine bu smiley! Okudukça beni bir gülümseme alıyor.)
