İş dönüp dolaşıp sosyalist solun örgütlenme konusunda yaşadığı sorunlara düğümlenmektedir.Sosyalist sol kendi partisini bırakıp, başka siyasetlere yamandığı sürece bu sorunun üstesinden gelemiyeceğiz. Hep şunu söylemeye çalışıyorum: Sosyalist sol ne olursa olsun, hangi koşullar altında olursak olalım, sosyalist partilerde toplanabilmeliyiz.   Metin Çulhaoğlu'nın yorumlarına katılmamak mümkün değil. Ama bu yorumların eksiksiz olduğunu söyleyebilmek de doğru değil. Bugün sosyalist solun aldığı oy hiç bir şekilde sosyalistlerin bu toplumdaki karşılığı değildir. Biliyoruz ki, seçim dönemlerinde cHP'ye veya başka sistem partilerine giden pek çok oy sahibi kendini normal koşullarda solcu-sosyalist olarak tanımlamaktadır. Sosyalist sol öncelikle bu sorunu çözmelidir. 1 Mayıs kürsüsü bile bu konuya yer vermemekte, ve oradan karşısındaki kitleye bu konuda, ülkenin gereksindiği sol doğrultuyu kazandıramamaktadır.

İstediğimiz kadar sosyolojik çözümlemeler yapalım, halk Haziran direnişi'nde de görüldüğü gibi patlama noktasına geldiğinde gözlerini çevireceği güçlü bir sosyalist örgütlenme görememek gerçeğiyle karşılaşmaktadır. Sonuçta, yine kısır bir döngü kaçınılmaz hale gelebilmektedir.