Hava soğudu
Kasım'ın son günleri
Kar yağacak
Bembeyaz olacak unutulmuşluğum.

Face'in bir güzel yanı da bu. Hiç beklenmedk bir anda bir farklı güzelliğin birdenbire karşısına çıkması insanın. Ve sonrasında bir yığın duygulanım. İnsanı bir yerlerden alıp, bir yerlere götürmesi...

Kasım ayının ortalarını yeni yeni geçiyoruz. Sıcaklık hiç olmadığı kadar düşt. Yüksek yerler kar da gördü. Bizim buralarda arabaların üstü öyle. Çocukluğumuzun o insanı çeşit çeşit heyecanlara yönelten karları yok artık. Kar üstüne düşler de yaşanmıyor. Ama işte böyle bir kaç Edip Cansever dizesi insanı bir yerden alıp bir yerlere savurabiliyor. Artık ortalığın bir anda bembeyaz kesilmesi mi, yoksa o bembeyazlığın tam ortasında bir başına kalmış olmanın tasası mı, bilinmez. Kısa sürecek biliyorum. Kimi zaman bir şairin dizeleriyle giriyor odamın içine kimi zamansa, öyle, garip bir hatırlayış... Odamda duvar saati yok. Ama bir duvar saatinin tiktaklarını duyuyorum... Şimdi, biraz önce, yanımdan sessizce geçtiğini görüyorum. Usul usul, geçip gittiğinden belki utana sıkıla... Geçiyor.


Ve bir yerlerde de aynı zaman geçiyor usul usul. Tiktaklar duyuluyor mu? Farkında olmanın yarattığı garip bir hüzün çörekleniyor mu bir insan yüreğine?

Kar da yağmıyor artık.
Ortalık bembeyaz değil.
O çocuksu heyecanlar hiç yaşanmıyor.
Sadece unutulmuş olmak
Unutulmak.
ve dudaklarımıza sinen o yalancı gülümseme...