Bağımsız Devrimci Sınıf Platformu (BDSP), ses kayıtlarıyla bir kez daha gündeme düşen yolsuzluk skandalı üzerine açıklama yaptı. BDSP'nin açıklamasını sunuyoruz.
Kurtuluş için Greif işçilerinin yolundan ilerleyelim!
Dün akşam yayınlanan ses kayıtlarıyla Tayyip Erdoğan ve hükümetinin ipliği iyiden iyiye pazara çıkarıldı. Bu kayıtlar ülkenin adi bir hırsızlar şebekesi tarafından yönetildiği gerçeğini bir kez daha tesciliyor. Bunun için emekçi halkın öfkesi kabarıyor, Hükümet istifa! sesleri yükseliyor.
Kuşkusuz bu talep son derece haklı ve meşrudur. Çünkü milyonları canından bezdiren ekonomik, sosyal ve siyasal politikalara imza atan ve artık hırsızlığı tescillenmiş olan bu hükümetin hiçbir ahlaki, siyasal ve hukuksal meşruiyeti kalmamıştır.
Hırsızlardan kurtulmak yetmez!
Bununla birlikte BDSP olarak şu gerçeğin altını bir kez daha çizmek istiyoruz. Hırsızlık ve kirlenme, Tayyip Erdoğan ve hükümetiyle sınırlı değildir. Bugün Tayyip ve hükümetinin ipini çekenlerinden kimisinin onun yakın zamana kadar ortakları olduğu, hem de Tayyipler'e karşı bir seçenek olarak öne sürülenlerin arkasındaki asıl aktörlerin, emperyalistlerle tekelci burjuvazi olduğu unutulmamalıdır. Bunlar yaşadığımız soygun düzeninin efendileridir.
Milyonlarca insanın belini büken, emeğini çalan, çalınan emekleri üzerinde saltanatlar kuran, tüm bu kirli işleri için de Tayyip gibilerini kullanan onlardır. Anlaşılan o ki, bu düzenin efendileri geçmişte hep yaşandığı gibi kullanım ömrünü bitirmiş uşaklarını yenileriyle değiştirme operasyonu yürütüyorlar.
İşte bunun için hükümetin istifasını isteyerek sokaklara dökülelim ancak, onların oyunlarına, özellikle de seçim oyunlarına, önümüze sürdükleri sözde seçeneklerin peşine de düşmeyelim. Bu sandıklardan bugüne kadar hep hırsız çıktı, bundan sonra da ancak hırsız çıkabilir, bunu unutmayalım. Gerçek çözümü bu haramilerin düzenlerini yıkmakta arayalım.
Greif'in yolundan gitmeliyiz!
İşte bunun nasıl yapılacağının yolunu de bize İstanbul'un uzak bir köşesinde 16 gündür fabrika işgal eylemi yapan Greif işçileri gösteriyor. Greif'te işçilerin başkaldırdığı sömürü düzeni, ülkedeki sömürü ve soygun düzeninin küçük bir hücresinden başka bir şey değildir.
Onların emeklerini azgınca sömüren Amerikan sermayesi ile onun yerli ortaklarının düzenini yıkmak için ortaya koydukları bu cüretli eylemi örnek alalım. Greif işçilerinin yolundan gidip, milyonların emeğini kendi hesaplarına geçiren bu haramiler çetesinden kurtulalım. Onların hırsızdan hırsız beğenmekten başka bir numarası olmayan düzmece demokrasilerinin yerine de, yine Greif'te gördüğümüz, üretenlerin yönettiği gerçek bir demokrasiyi, sosyalist işçi demokrasisini kuralım.
BDSP işte bu düşüncelerle işçi, emekçi ve gençliği, Greif'lerin yolundan giderek hem haramilerden hesap sormaya, hem de birlikte sömürüsüz ve özgür bir ülkeyi yaratmaya çağırıyor.
BDSP işte bu düşüncelerle işçi, emekçi ve gençliği, Greif'lerin yolundan giderek hem haramilerden hesap sormaya, hem de birlikte sömürüsüz ve özgür bir ülkeyi yaratmaya çağırıyor.
Bugün sokaklarda hükümet istifa diye bağıranların, polisin gazına, copuna, suyuna maruz kalanların mücadelesini önemsizleştiriyor musunuz?
Harami düzenini yıkmak devrim, sosyalizm demekle olsaydı, dünyada komünizm kurulmuş olurdu. Yok, elde silah burjuvaziyi tahtından indireceğiz diyorsanız, sizi tutan yok.Yoksulluk ve ideolojik baskı arasında kalmış bir halkın objektif durumunu görmeden duruma ideolojik yaklaşılamaz.
Bugün hemen hemen tüm sosyalist örgütler ''hükümet istifa'' diyerek sokaktaki milyonlarla bir noktada buluşuyorlar. Bu slogana öteden beri karşı çıkanları anlamak gerek. Kim bunlar?
Ben ikiye ayırıyorum, bu karşı çıkanları... Birinci grup sosyalizm-devrim laflarından ürken, liberal söylemleri sol sanan, ABD-AB'ye gizli-açık bel bağlayan, demokrasi ve özgürlük sözcükleriyle kafayı bozma noktasına gelen, açık seçik savunamasa da, yıllardır liberal bir retoriğin etkisinde AKP'nin ülkeyi demoratikleştirdiğini ve askeri vesayetten kurtardığına inanan bir kesim. Birinci grup bu. AKP'nin bu yüzden gitmesini istemiyorlar ve bunu da ''giderse milli hükümet gelir'' safsatasıyla dillendirmeye çalışıyorlar. Bazen liberal veya liberal sol kesimler bunlar. Bugün geldiğimiz noktada liberal veya sol(!) etiketli kesimlerinin önemli bir kısmı bile AKP'den sırt çevirmişken, bu görüş daha çok 12 yıllık AKP iktidarı boyunca bu safsatalarla zihninin karartılmasını önleyememiş (sempatizan) kesimlerinden geliyor.
İkinci grup ise ''keskin solcular'' veya ''gerçek komünistler'' ya da ''enternasyonal solcular''. Bu kesim de bu slogana karşı çıkıyor. Onlar ''hükümet istifa''değil, ''devrim'' diyorlar. Her ne kadar bu ''devrim'' kavramı dillerine yeni yeni yerleşmeye başlasa da. Çünkü devrim dediklerinde bu kişiler ''enternasyonal bir devrim'' bulanıklığını savunuyorlar. Biraz Ulusal ölçek filan demeye kalktığınızda bir anda ''nasyonal sosyalist'' olabilirsiniz! ''Nasyonal sosyalizm nedir?'' diye sorsanız, bu kez verdikleri yanıt ''enternasyonalizmin karşılığı'' olacaktır. Bir kısır döngü içinde yuvarlanıp gittiklerinin bile farkında değiller. Bu kesimin sözde sol-sosyalist forumlardaki somut konumlanışları ise BDP-HDP çizgisinden öteye geçmez. Geçelim.
İkinci grubun örgütlenmiş kesimlerinin asıl problemi siyasetsizliktir; başlık yazısında görüldüğü gibi. ''Keskin solcu'' olarak nitelediğimiz bu tavrın temel sorunu da budur. İllegal yapılanma içinde bulunduklarından böyle bir tavrın zorunlu olarak karşımıza çıktığı söylenebilir. Ama bu tavrın artık iyice deşifre edilmesi de gerektiriyor. Çünkü gençlik ''keskin'' olmayı, öyle görünmeyi sever. Keskin sloganların cazibesine kendini daha çok kaptırma eğilimindedir. Sözde sol-sosyalist forumlarda bu tavrın egemen olmasının önemli bir nedeni de budur.
Oysa bu yaklaşım sorunlu bir yaklaşımdır. Hep yineleme gereğini duyuyoruz; işçi sınıfının tarihsel aklını parti temsil eder. Parti, proletaryanın kendi içinden çıkartamadığı sınıfın tarihsel bilincinin sınıf dışından edindiği bir örgütlenmedir. İşçi sınıfı ve emekçi halk tarihsel sınıf bilincini, tarihsel çıkarlarını kendiliğinden ve yığınsal olarak edinebilseydi zaten, öncü parti gibi bir örgütlenmeye de bir yerden sonra gerek kalmazdı. Bu yüzden parti ve sınıf arasındaki ilişkide her koşulda bir açı olduğunu öncelikle görmemiz gerekiyor. Bu durum görülemeden, anlaşılamadan, kavranılamadan sosyalist bir siyaset ve o siyasetin gerektirdiği siyasi araçlar ve siyasi retorik üretilemez. Keskin solcuların bir türlü anlayamadıkları, anlamazlıktan geldikleri konu da budur.
İşçi sınıfı ve emekçi halka 'çav bella' ile yaklaşamazsınız, yaklaşmamalısınız. Sınıfın içinde bulunduğu bilinç durumuna özgü bir retorik oluşturmadan onunla bağ kurabilmek de mümkün değildir. Böyle bir durum, nasıl ki, çav bella'nın reddi anlamına gelmiyorsa, ''hükümet istifa'' sloganları da devrimin reddedildiği anlamına gelmez. Böylesine basit bir konuyu tartışmak durumunda kalmak bile sosyalistler için ayıplı durum değil de nedir? Burjuvazinin siyasi iktidarı elinde tutmasının, bu köhnemiş sistemi sürekli ve sürdürülebilir halde tutmanın nedeni sadece devlet dediğimiz özde baskı makinesine sahip olması değildir. Öyle olsa işimiz ne de kolay olurdu? Ama değil. Sistemin sürdürülebilirliğinin nedeni burjuvazinin kendi sınıfsal çıkarlarını, işçi sınıfının ve emekçi halkın çıkarlarıymış gibi zihinlere akıtmasından, bu yonde ideolojik araçlara sahip olmasından ileri geliyor. Emekçi halkı ideolojik, siyasi ve hatta ekonomik mücadelesinden alıkoyan şey de burjuvazinin bu zihinleri teslim alan ideolojik basıncından başka bir şey değildir.
İşçi sınıfı ve emekçi halk üzerindeki bu basınç bir şekilde kırılmadıktan sonra sosyalistlerin toplum üzerindeki etkinliği artmayacaktır. Burjuvazinin bu ideolojik basıncını geriletecek bir dinamizm yaratılmadıkça parti ile sınıf arasındaki açı hiç bir zaman da kapanmayacaktır.Parti ile sınıf arasındaki açının sürekli açıldığı veya kapanmadığı koşullarda ise devrim hep kaf dağının ardında kalmaya mahkum olacak, hep tatlı ve ulaşılmaz bir hayal olarak kalacaktır.
Bu önemli sorunu aşabilmenin yolu halkı siyasete çekebilmek, güncel üzerinden siyasete taşıyabilmektir. İşçi sınıfı ve emekçi halkla bağ kurabilmenin başka da bir yolu bulunmamaktadır. Bildirilerimizdeki ''tek yol devrim' sloganları önemlidir, altını hep çizelim, gerçekten önemlidir ama yeterli değildir. Tekrar olacak işçi sınıfına çav bella ile yaklaşmak gereken etkiyi yapmadığı gibi, partinin sınıfla arasında bulunan açının kapanmasına da yol açmıyor. Güncelin koşullarını kapsayan başka semboller, başka sloganlar, başka araçlar bulunmadıkça parti de sınıf da hep yalnızları oynamak durumunda kalacaktır.
Kapitalizm krizden krize girmesine ve burjuvazi bütün kurumlarıyla yönetemez hale gelmesine rağmen hem parti ve hem de işçi sınıfı ile emekçi halkın içinde bulunduğu durum bu gerçeği apaçık kanıtı değil mi?
Sitemiz Bir Paylasim
Forum sitesidir Bu nedenle yazı, resim ve diğer materyaller sitemize
kayıtlı üyelerimiz tarafından kontrol edilmeksizin eklenebilmektedir. Bu
nedenden ötürü doğabilecek yasal sorumluluklar yazan kullanıcılara
aittir. Sitemiz hak sahiplerinin şikayetleri doğrultusunda yazı ve
materyalleri 48 Saat içerisinde sitemizden
kaldırmaktadır.
Bildirimlerinizi info@solpaylasim.com adresine
yollayabilirsiniz.
