Konu Tarihi: 05.03.2014- 20:30

---

Greif’in direnişçi kadınları anlattı...

Greif işgalinde en ön safta yürüyen direnişçi kadın işçilerle konuştuk. Direniş içerisinde öğrenen ve özgürleşen kadın işçiler tüm emekçi kadınları fabrikada düzenleyecekleri 8 Mart etkinliğine çağırıyorlar.


Sevda Akyürek


 
Sevim Öztürk


Emel Özyön

“8 Mart’ı anlamak için Greif'e bakmak yeter”

Sevim Öztürk: Direnişten önce 8 Mart dediklerinde bu günü sadece ‘kadınlar günü' olarak biliyordum. Artık 8 Mart'ın asıl anlamını öğrendim. Kadınlar işyerleri ve evlerinde çok fazla emek harcıyorlar. 8 Mart'ı anlamak için şu an bizim yaşadıklarımızı görmek bile yeter aslında. Çünkü biz 23 gündür burada kadınlar olarak emek veriyoruz, gece gündüz buradayız. Kadınlar fabrikadan evlerine gittiklerinde de aynı emeği veriyorlar. 8 Mart’ın anlamını sadece burası anlatmaya yetiyor.

Kadınlarımız kendilerini erkeklerden düşük bir seviyede görürler. Güvensiz ve çaresiz hissederler. Kendimden bir örnek vereyim. Direnişe başlamadan önce fabrika içerisinde birçok sıkıntı yaşadım. Maddi ve manevi yönden. Her zaman “bir erkek yapsa mesela onun sözü geçer, bizim sözümüz geçmez, kadınız' diyordum. Ama şu an öyle bir noktaya geldik ki bizi dinlemeyen insanlar şu anda karşımızda suskunlar, hiçbir şekilde söz sahibi değiller. İnsan kadın dahi olsa, yılmamalı ve öne çıkmalı ve ifade etmeli. Bu her şeyin başlangıcı.

Yönetim şiddetin üstünü örttü

Beni direnişe sürükleyen başlıca sebep bir olay oldu. Bir arkadaşımla sözlü olarak bir tartışma yaşamıştım. O da patronun damadıydı. Sözlü tartışmanın sonunda bana tokat attı. Ben hiçbir şey yapmadım. Ağlayarak fabrika müdürlerinden Zehra Hanım'ın yanına gittim. Kadın olduğu için beni anlayacağını düşünmüştüm. Ama o da patronumla birleşti ve “Bir şey olmaz” diyerek konuyu kapattı. Ben de “Tamam öyle olsun” dedim. Oturdum yerime ağladım ama bütün kadın işçi arkadaşlarımın hepsi bana destek oldu. “Sevim git hakkını ara” dediler.

“Şikayet etsem ne elde edebilirim. Belki şahidim bile olmayacak” diye düşünüyordum. Ama öyle olmadı. Dilekçemi verdim şikayet ettim ve soruşturma açıldı. Benim amacım o insanların ceza alması değil. Çünkü etrafımızdaki birçok insan onlardan cesaret alıyordu. Hepsi “bir tokattan ne olacak” diyorlardı. Hayat her zamanki gibi devam edecek diye düşünüyorlardı. “Kim ona ne yapabilir” diyorlardı. Ben sadece bunu göstermek istedim. Kadınların yalnız olmadığını, onurları olduğunu göstermek istedim. O yüzden de mahkemeye verdim.

Kadın müdür şiddeti görmedi

Beni en çok etkileyen ve o tokattan daha çok canımı acıtan şey Zehra Hanım'ın kadın olduğu halde orada beni savunmaması oldu. Şu an beni direnişe sürükleyen başlıca sebeplerden birisi de bu oldu. İşçilerden biri müdüre tokat atsa aynı şey olmazdı herhalde. Adı bile geçmez çoktan kapının önüne koyulurdu. Kadın oluşumuzdan dolayı bunlar başımıza geliyor. Kadınlar kendilerine güvenmiyor ve sahipsiz hissediyor. Bilmeliler ki onları sahiplenen insanlar var. Hiçbir zaman kimseden çekinmesinler, korkmasınlar. Her zaman için birlik olsunlar. Kendilerine güvensinler ve doğru bildikleri yolda ilerlesinler.

“Artık nerede grev var ben oradayım”

Sevda Akyürek: Kadınların mücadele etmesi gerekiyor. Biz ilk defa böyle bir direnişin içerisindeyiz. Ben daha sonradan direnişin içerisinde ve ön saflarda olmamız gerektiğini anladım. Katıldığım zaman da en önde olmayı tercih ettim. Kadınların sesini duyurması daha güzel. Daha iyi destek alıyoruz. Sesimiz daha gür duyulabiliyor. Bizleri görenler daha fazla cesaret alabiliyor. Bu sabah televizyonda izledim, kadın işçiler grev yapıyorlardı. Fabrikalarında 12 saat üzeri çalıştırılıyorlarmış. Bunu duyduğumda çok sevindim. İmkanım olsa oraya da gitmek isterim.

Bundan sonra nerede grev var, ben oradayım. İnsan biraz da yaşayarak öğreniyor. Ben televizyonda direnişçileri   izlediğimde hiç anlayamıyordum onları. Çok kızıyordum. İnanın ki ağza alınmayacak şeyler dahi söyleyebiliyordum. “Ortamı geriyorlar” diye söyleniyordum. Bir gün kendi fabrikamın işgal edildiğini öğrendim. Bu da beni çok rahatsız etti. Ama neden işgal edildiğini öğrenmek zorundaydım. Hemen o gün geldiğimde öğrendim ki, bizim haklarımız var, isteklerimiz var. Bunun için mücadele edildiğini anladım ve direnişe katıldım.

Herkese tavsiye ederim. Örgütlensinler, kadınlar da daha önde olsunlar.

Ben kız kardeşlerimden, etrafımdaki kadınlardan başladım. Onlarla konuşuyorum ve buraya davet ediyorum. 8 Mart çağrısını yayacağız.


“Burası bir okul”

Emel Özyön: Daha önce hiçbir 8 Mart etkinliğine katılmadım. Çünkü o günlerde çalıştığımız için izin alma gibi bir imkanımız da yoktu. Ama 8 Mart hakkında düşüncelerim vardı. Katılmak istediğim etkinlikler, faaliyetler olmuştu. En sonunda bunun gerçekleşeceğini göreceğiz ve bunu gerçekleştiren bizler olacağız, bir etkinlik yapacağız.

Birlikten kuvvet doğar diye boşuna denmiyor. Daha önce bu şekilde düşünmüyordum ama hiç bir direnişte de bulunmamıştım, Gezi olayları haricinde. Ama şu bir gerçek, insanlar burada 23 gündür, hani hep deniyor ya “burası bir okul” diye, burada birçok şeyin farkına vardılar. O kadar çok şey yaşandı ki, haklarımızın olduğunun farkına vardık. Birleşerek neleri başarabileceğimizin farkına vardık. Bu gerçekten çok güzel. İnsanların bunları burada öğrenmesi, bunların farkına varması çok güzel.  

“Tüm kadınları 8 Mart’ta etkinliğimize bekliyorum”

Emekçi kadın derken sadece fabrikada çalışan bir kadını kastetmiyorum. Kadınlar her yerde emek veriyor. Evlerinde eşlerine karşı, çocuklarına karşı, ailesine karşı sorumluluklar yüklenmişler. Her zaman ikinci plana itildikleri için onların üzerindeki baskı ve sarfettikleri emek daha fazla. Buna rağmen horlanıyor ve eziliyorlar. Kadınlar artık kendilerini öne çıkarmalılar. Patronun, erkeğin, babanın kölesi, esiri olmasınlar. Herkesin bir özgüveni olması lazım. Güçlüyüz ama çoğumuz bu gücün farkında değil. Bir de burada bunu öğrendik. Kadın arkadaşlarımız belki biraz geri planda kalıyordu. Burada kadınların ne kadar ön planda olduklarını, ne kadar güçlü olduklarını öğrendik. Buradaki her şey bize ders oldu.

Kadınlar kendi güçlerinin farkına varmalı ve hayatlarını ellerine almalı. Geride kalmak, susmak veya uzak durmak hiçbir şeyin çözümü değil. En azından araştırsınlar. Bu konu kulak ardı edilecek bir olay değil. 157 yıl öncesinden bugüne gelen bir mücadele ancak hala bunu bilmeyen insanlar var.

Son olarak tüm kadınları hafta sonu yapacağımız etkinlikte yanımızda olmalarını bekliyorum.

Kızıl Bayrak / İstanbul