İnsanlık tarihinin en karanlık güçlerinden birisinin dize getirildiği 9 Mayıs 1945, tarihe "Zafer Günü" olarak geçti. Başta milyonlarca Sovyet yurttaşının hayatına malolan büyük zaferin 69. yıl dönümünde, az bilinen fotoğraf karelerini paylaşıyoruz.
Bugün 9 Mayıs. Bundan 69 yıl önce, dünya Kızıl Ordu ve anti-faşist mücadele sayesinde Hitler faşizminden kurtuldu. Kızıl Ordulu Pavlov ve 24 arkadaşının Stalingrad'da savundukları ev de, büyük Anayurt Savaşı'nın küçük bir parçasıydı. soL yazarı Yiğit Günay, Pavlov'un Evi'ni yazdı.
Faşizme karşı mücadele etmiş, isimli ve isimsiz tüm kahramanları saygıyla anıyoruz.
Ev değil aslında, dört katlı bir bina. Tam 9 Ocak Meydanının karşısında. Meydan, 37 yıl önce Çarlık askerlerinin yüzlerce işçiyi öldürdüğü Kanlı Pazarın adını taşıyor. Bina, kendi adını tarihe yazmaya hazırlanıyor.
Volga nehrinin kıyısında, yükseliyor bina. Tepesine çıktın mı, dört yanına bak, bir kilometre ötede uçan kuşu görebiliyorsun.
İçinde bir müfreze. Birkaç kişiler. Üsteğmen ölmüş, astsubaylar ölmüş. Komuta, Çavuş Pavlovda.
Fransada işbirlikçi hükümet ülkeyi Nazilere teslim etmiş, Kuzey Afrika İtalyan faşistlerinin çizmeleri altında inliyor, Polonya düşeli çok olmuş, Ukraynada partizanlar yeraltı direnişini örgütlemeye çabalıyor, Uzakdoğuda Japon hava kuvvetleri birkaç ay önce ABDnin Pearl Harbour limanına baskın yapmış, durdurulamaz görünüyor.
Karanlık, tüm dünyaya yayılıyor.
Tüm dünya, tek bir yere bakıyor.
Stalingrad.
Açın bakın dönemin New York Times, Washington Post nüshalarını... Manşetlerde hep Volga kıyısındaki o kent var. Düşerse, her şey bitecek.
Pavlov, o kentte bir binada. Cebinde, Stalinin 227 Nolu Emri var: Geri adım yok!
Eylül 1942de Nazi saldırısı başlıyor binaya. Pavlov ve yoldaşları, birkaç gün Almanları uzak tutmayı başarıyor. Ardından destek geliyor: Sayıları 25e çıkıyor. Ellerine makineli tüfekler, anti-tank füzeleri ve el bombaları geçiyor.
Ev değil aslında, dört katlı bir bina. Ama Pavlov ve yoldaşlarına, 70 gün boyunca ev oluyor. Ev, vatan oluyor. Dört katlı binada, koca vatanı savunuyorlar.
Geri adım yok!
Çavuş Pavlov, binanın etrafını dört kat dikenli telle çeviriyor, mayın döşüyor.
Önce, çatıya yerleştirilen anti-tank füzesinin müthiş taktik üstünlüğünü keşfediyorlar. Alman tanklarının namluları, sokağa girdiklerinde binanın tepesine kadar yükselemiyor. Her gün tank avlamaya başlıyorlar.
Ardından binanın içindeki duvarları indiriyorlar. Her pencereye makineli tüfek yerleştirilmiş fakat başlarına geçecek kadar adam yok. Bir ona, bir diğerine koşturuyorlar.
Nazi saldırıları dinmiyor. Her gün yeniden. Binadakilerin direncini kırmak için, geceleri saat başı ateş açıyorlar. Pavlov ve yoldaşları, binanın su tesisat borularının etrafındaki izolasyon kumaşlarını koparıp yaptıkları yataklarında uyuyamıyor.
27 Eylülden, 25 Kasıma kadar sürüyor direniş. Pavlovun Evinde, bir avuç Kızıl Ordu askeri. Sonunda Kızıl Ordu karşı saldırıya geçiyor, Pavlov ve yoldaşları kurtuluyor.
İkinci Dünya Savaşında veya Sovyet halklarının deyişiyle Büyük Anayurt Savaşında sayısız kahramanlık öyküsü var elbette. Pavlovun Evi, bunlardan yalnızca biri. Simgesel bir anlam kazanıyor, çok ünlü oluyor, evet. Stalingradda 62. Ordunun başındaki Mareşal Vasili Çuykov, sonradan Naziler, Pavlovun Evine saldırılarında, Parise saldırılarından daha fazla asker kaybettiler diye dalga geçiyor.
Çavuş Yakov Pavlov ve 24 yoldaşının bir binada haftalarca haftalarca direnmelerini, bir adım geri gitmemelerini ne sağladı?
Her orduda emir komuta zinciri vardır. Kararlar alınır, uygulanır. Fakat kararların alınmasıyla, uygulanması arasında açı da vardır. İnsan nereye kadar dayanır? Hangi noktada teslim olur? Geri adım, ne zaman haklı görünmeye başlar?
Çavuş Pavlovun cebindeki 227 Nolu Emir, yalnızca askeri bir talimat değildi. Bir evdi, bir kentti, bir ülkeydi... Ama aynı zamanda bir siyasetti: Pavlov, başka birçokları gibi vatanını korumakla kalmıyordu. O binadaki 25 asker, işçilerin iktidarını, sosyalizmi savunuyordu.
25 yılda inşa ettikleri o büyük binaya duydukları inanç olmasaydı, 25 kişi tıkışıp kaldıkları o dört katlı bina da ayakta kalamazdı.
Sovyet halklarının Nazi faşizmine karşı destansı direnişinin ve Büyük Zafer'inin simgesi haline gelmiş olan Reichtag'ta dalgalanan kızıl bayrak 69 yaşına girdi.
(soL - Haber Merkezi) İkinci Dünya Savaşı'nda Nazi ordularına karşı kahramanca bir direniş gösteren Sovyet halkları, Berlin savaşının ardından Hitler ordusunu dize getirmişti. Büyük Zafer'in simgesi ise, Reichtag binasının üzerindeki bir Sovyet askerinin elinde dalgalanan o meşhur fotoğraf karesi oldu.
Yevgeny Khaldei tarafından 30 Nisan 1945 tarihinde çekilen fotoğraf, bugün 69 yaşına girdi.
Berlin muharebesi, İkinci Dünya Savaşı'nın en zorlu sahnelerine tanık oldu. Sovyet askerlerinin sokak sokak ve bina bina savaştığı, günlerce süren ve binlerce kayıp verilen muharebenin sonunda, Nazi ordusunu bozguna uğratan Sovyet ordusu Berlin'i teslim aldı.
30 Nisan 1945'te saat 22:40'da Sovyet askerleri Reichtag binasının tepesine kızıl bayrağı yerleştirdi. Ancak o saatte havanın karanlık olması nedeniyle fotoğraf çekimini yapamayan Khaldei iki gün sonra aynı sahneyi tekrar ettirerek fotoğrafladı. Sovyet askerleri bu defa 2 Mayıs'ta Reichtag binasının tepesinde Sovyet kızıl bayrağını Büyük Zafer'i ilan ettiler.
O günden bu yana, halkların faşizme karşı mücadelesinin ve insanlığın en büyük zaferlerinden birinin simgesi olan fotoğraf, dünya üzerinde yüzbinlerce kopya çoğaltıldı.
Kaybeden açık ki faşizm. Kapitalizm yaşadıkça uğursuz suratını göstermeye devam edecek olan bu ideoloji, İkinci Dünya Savaşında ağır darbe aldı. Sosyalizme, insanlığa, emekçi halka diz çöktürme planları suya düştü. Telafisi mümkün olmayan bedeller ödense de
Peki, kaybeden Hitlercilerse kazanan kim?
Hitlercilerin bozgununa bakacak olursak, kazanan hiç tartışmasız Sovyetler Birliği Kaderini onunla birleştiren, direnen, sabotajlar düzenleyen, kuryelik yapan, istihbarat toplayan, hiç olmadı köleleşmeyi reddeden büyük insanlık
Kazanan 1945 itibariyle sosyalizmde cisimleşen ilerici dünya.
Ama kazanan aynı zamanda kapitalizm!
1917den hemen sonra antikomünizmi faşizme evrilten, yeniden toparlanmaya başlayan Alman emperyalizmini bolşevik yayılmasına karşı büyük güvence olarak görüp himaye eden, Hitlerin yayılmacı stratejisini cesaretlendiren, onunla sosyalizmi boğma hayalleri kuran kapitalist cephe
Bu hayalleri suya düştü belki ama kaybeden değil kazanan oldular. Kazananlardan biri
Başta ABD emperyalizminde cisimleşti kazanan kapitalizm. Sonra İngiltere ve Fransa Ve 1946dan itibaren Kızıl Ordu tarafından kalbi dahi ele geçirilen Almanya da kazananlardan biri haline gelmişti. En azından Almanyanın yarısı, Amerikancı yarısı
Diğer yarısını sosyalizm kazanmıştı ya da diğer yarısı sosyalizmi kazanmıştı.
Sonuçta Alman faşizmi kaybetti.
Sosyalizmin ve kapitalizmin aynı anda kazanması uzun yıllar boyunca faşizme karşı demokrasinin, demokrasi ittifakının kazanması olarak adlandırıldı. İkinci Dünya Savaşı sürerken bu tanım, bu açıklama anlamlı olabilir. Ancak savaş bittiği andan itibaren, kazananın demokrasi cephesi olduğunu söylemek imkansızlaşıyor.
Sosyalizm ile kapitalizm aynı anda kazanıyorsa, büyük bela vardır, büyük kavga vardır.
Sosyalizm bu kavgayı, en azından bu kavganın bir etabını kaybetmiştir.
Kesin bilinmiyorsa da, 26-27 milyon deniyor Sovyetler Birliğinin faşizme karşı mücadelede yitirdiği insanların sayısı için.
Kuşkusuz boşuna ölmediler. İnsanlık o mücadeleye hem çok şey borçlu hem de o mücadelenin bugün taşıdığı meşruiyete.
Öte yandan, o kadar acı bugün Putinin temsil ettiği Rus kapitalizmi ihya olsun diye çekilmedi.
9 Mayıs 2014te, Büyük Anayurt Savaşının yıldönümünde düzenlenen törenler, yapılan konuşmalar, dökülen gözyaşları ancak ve ancak mide bulantısı uyandırmalı. Herkesin aklına ilk önce Rus milliyetçiliği geliyor. Tamam. Ama asıl tiksinti verici olan, on milyonlarca emekçinin omuzlarına çöken Rus kapitalizmidir.
Düne kadar Sovyet emperyalizminden söz edenlerin bugünkü Rusyaya sevdalanmasındaki tuhaflığı bir kenara koyuyorum. Bugün, doğrusu yanlışı ile 74 yıl boyunca sosyalizmle anılan bir ülkenin önemli bölümünde, barbar bir kapitalist sınıf yıkıcı bir saltanat sürüyor. Buna öfkelenmeden devrimcilik olmaz.
Önceki gün, Rusyanın emperyalistleşme çabası, emperyalistleşme süreci içinde olduğunu ve her ihtiraslı kapitalist ülke gibi, bu çabalarına ideolojik bir renk de çalmaya başladığını yazmıştım. Rusyayı ABD ile aynı kefeye koymuyorum elbette. Ne gücü, ne olanakları buna imkan tanıyor şu anda. Kaldı ki, dünya politikasındaki yerleri de çok farklı.
Birçok başlıkta, ABDnin müdahalelerini boşa çıkartıcı bir işlev gördü Moskovanın girişimleri. Bunu kendi için yaptı ama en azından belirli bir bölgede halklara zaman kazandırdı. Ancak bu gerçek, devrim cephesini Rusya hakim sınıflarının kucağına itmemeli. 1914te birçok ezilen halk İngiltere ve Fransadan medet umuyordu. Emperyalizmden medet uman kaybeder, altın kural. 1918de kimilerinin gözdesi bu kez sömürgecilik karşıtı ABDydi. Sonra yakın zamanların itibarlı emperyalist odağı Avrupa Birliği oluverdi.
Hepsini aynı kaba koymamak, emperyalizmin sıklet merkezini doğru tayin etmek, evet doğru Ama kapitalist sınıftan her durumda uzak durmakta yarar var!
Hitlercilere karşı koyan Kızılordu neferlerine, partizanlara, antifaşist direnişçilere saygımız gereği
Onlar anavatanları için, ama sosyalist anavatan için dövüşmüşlerdi.
Stalin'in Zafer Konuşması ve Kızıl Ordu ile Savaş Donanması Birliklerine Emri
Yoldaşlar!Kadın ve erkek vatandaşlar!
Almanya üzerinde büyük zafer günü geldi.Faşist Almanya Kızıl Ordu ve müttefiklerimizin birlikleri tarafından dize getirilmiş olarak,yenildiğini kabul etti ve kayıtsız şartsız teslim oldu.
7 Mayıs'ta Reims'da geçici bir teslimiyet tutanağı imzalandı.8 Mayıs'ta,Berlin'de,Alman Başkomutanlığı'nın temsilcileri,müttefik birliklerinin başkomutanlık ve Sovyet birliklerinin başkomutanlık temsilcilerinin huzurunda;uygulanmasına 8 Mayıs saat 24:00'te başlanan kesin teslimiyet belgesini imzaladılar.
Anlaşmaları ve sözleşmeleri yalnızca bir kağıt parçası olarak değerlendiren Alman iktidar sahiplerinin kurt karakterini tanıdığımızdan,sözlerine inanmak için hiçbir nedenimiz yok.Fakat bu sabahtan itibaren Alman birlikleri,teslimiyet belgesine uyarak,yığınlar halinde silahları bırakmaya ve birliklerimize teslim olmaya başladılar.Bu artık bir kağıt parçası değildir.Bu,Alman ordusunun gerçek teslimiyetidir.Gerçi Alman ordusunun bir grubu,Çekoslovakya topraklarında hâlâ teslimiyetten kaçınmaya çalışıyor.Fakat,Kızıl Ordu'nun,onların aklını başına getirmeyi başaracağını umuyorum.
Şimdi,Almanya'nın kesin olarak yenildiği tarihsel günün,halkımızın Alman emperyalizmi üzerinde büyük zafer gününün geldiğini açıklamak için her türlü nedene sahibiz.
Anavatanımızın özgürlüğü ve bağımsızlığı için gösterdiğimiz büyük fedakarlık,savaş sırasında halkımızın katlanmak zorunda olduğu ölçüsüz yoksunluklar ve ıstıraplar,cephe gerisinde ve cephede anavatan sunağına kurban edilen zorlu çalışma,boşa gitmedi,bilakis düşman üzerinde tam zaferle taçlandı.Slav halklarının varlıkları ve bağımsızlıkları için yüzyıllar süren mücadeleleri,Alman işgalcileri ve Alman despotluğu üzerinde zaferle sonuçlandı.
Artık Avrupa üzerinde,halkların özgürlüğü ve barışının yüce bayrağı dalgalanacaktır.
Üç yıl önce Hitler tüm dünyanın önünde,Sovyetler Birliği'nin parçalanmasının,Kafkasya'nın,Ukrayna'nın,Belarus'un,Baltık ülkelerinin ve diğer Sovyet bölgelerinin zorla koparılıp alınmasının görevleri arasında bulunduğunu ilan etti.Açıktan açığa şunu ilan etti:"Rusya'yı,bir daha asla ayağa kalkamayacağı şekilde yok edeceğiz." Bu üç yıl önceydi.Ancak Hitler'in çılgınca düşünceleri gerçekleşmeyecekti.Savaş sürecinde bu düşünceler rüzgarın önündeki saman çöpü gibi uçup gitti.Gerçekte ortaya çıkan,Hitlercilerin zırvaladıklarının tam tersiydi.Almanya yenilgiye uğradı.Alman birlikleri teslim oluyor.Sovyetler Birliği,Almanya'yı parçalamaya veya mahvetmeye kalkışmasa da,zaferi kutluyor.
Yoldaşlar!Anavatan uğruna büyük savaş,bizim tam zaferimizle sonuçlandı.Avrupa'da savaş dönemi bitti.Barışçıl gelişme dönemi başladı.
Sizleri zaferden dolayı kutluyorum,sevgili kadın ve erkek yurttaşlarım!
Yurdumuzun bağımsızlığını koruyan ve düşman üzerinde zafer kazanmış olan kahraman Kızıl Ordu'muza şan olsun!
Büyük halkımıza,muzaffer halka şan olsun!
Halkımızın özgürlüğü ve mutluluğu için yaşamlarını feda eden,düşmana karşı çarpışmalarda şehit düşmüş kahramanlara sonsuza dek şan olsun!
*Iosif Vissarionovich Stalin,9 Mayıs 1945
***
Stalin'in Kızıl Ordu ve Savaş Donanması Birliklerine Emri
8 Mayıs 1954'de Berlin'de,Alman Başkomutanlığı'nın temsilcileriyle,Alman silahlı kuvvetlerinin koşulsuz teslimiyeti üzerine belge imzalanmıştır.
Sovyet halkının,faşist Alman işgalcilerine karşı yürüttüğü büyük anavatan savaşı zaferle sonuçlanmış,Almanya tamamen yenilmiştir.
Kızıl asker ve Kızıl Donanma bahriyelisi,Kızıl Ordu ve Donanma astsubayı,subayı yoldaşlar,general,amiral ve mareşal yoldaşlar,büyük anavatan savaşının zaferle bitmesinden dolayı sizleri kutluyorum.
Bugün,9 Mayıs'ta,zafer gününde,saat 22:00'de,vatanımızın başkenti Moskova,bu parlak zaferi kazanmış olan Kızıl Ordu birliklerini,gemileri ve deniz kuvvetlerinin birliklerini saat 22:00'de vatan adına,bin topla otuz pare top atışı yaparak selamlıyor.
Vatanımızın özgürlüğü ve bağımsızlığı için çarpışmalarda şehit düşen kahramanlara sonsuza dek şan olsun!
Yaşasın muzaffere Kızıl Ordu ve muzaffer Savaş Donanması!
Başkomutan
Sovyetler Birliği Mareşali
Iosif Stalin
9 Mayıs 1945/No. 369.
**Iosif V. Stalin'in,Sovyetler Birliği'nin Büyük Anavatan Savaşı Üzerine'sinden,Berlin,Dietz Verlag,1951,s.221-225;Iosif V. Stalin,Eserler,(çev.) Saliha N. Kaya,1. bs.,İstanbul,İnter Yayınları,1994,cilt 16.
Bu ileti en son yura
tarafından 09.05.2014- 20:54 tarihinde, toplamda 1 kez değiştirilmiştir.
Sitemiz Bir Paylasim
Forum sitesidir Bu nedenle yazı, resim ve diğer materyaller sitemize
kayıtlı üyelerimiz tarafından kontrol edilmeksizin eklenebilmektedir. Bu
nedenden ötürü doğabilecek yasal sorumluluklar yazan kullanıcılara
aittir. Sitemiz hak sahiplerinin şikayetleri doğrultusunda yazı ve
materyalleri 48 Saat içerisinde sitemizden
kaldırmaktadır.
Bildirimlerinizi info@solpaylasim.com adresine
yollayabilirsiniz.
