SolPaylaşım  
Ana Sayfa  |  Yönetim Paneli  |  Üyeler  |  Giriş  |  Kayıt
 
OTURUYORSAN KALK; AYAKTAYSAN YÜRÜ; YÜRÜYORSAN KOŞ!
Yurt ve dünya sorunlarına soldan bakan dostlar HOŞGELDİNİZ .Foruma etkin katılım yapabilmeniz için KAYIT olmalısınız.
Yeni Başlık  Cevap Yaz
Tarihin tekerleği- Yavuz Alogan           (gösterim sayısı: 4.324)
Yazan Konu içeriği
Üye Profili boşluk
umut
[ umut yarın ]
Yasaklı
Varsayılan Kullanıcı Resmi
Kayıt Tarihi: 12.09.2013
İleti Sayısı: 3.105
Konum: Gizli
Durum: üye uzaklaştırılmış
İletişim E-Posta Gönder
| Özel ileti Gönder


Konu Yazan: umut
Konu Tarihi: 11.05.2015- 10:33


Tarihin tekerleği
Yavuz Alogan
 

Yıllar önce sendikacı bir arkadaşım vardı. Bir keresinde kendisini kızdırmıştım. “Marx, kitaplarında ‘işçi sınıfı’ diye bir şeyden söz ediyor,” demiştim, ciddi bir tavırla. “Türkiye’de bu şeyden niye yok? Bilincini niye size taşıtıyor da kendisi ortalıkta görünmüyor?”

Çok kızmıştı. Sınıf   bilincinin diyalektiğini uzun uzun anlatırdı. “Kendinde”   olması sınıfın fiilen var olmadığını göstermezdi. Onun “kendisi için” bir sınıfa dönüşmesi mücadele süreci içinde gerçekleşir, kriz dönemlerinde sıçrama yapardı. Günlük pratik içinde sınıf sadece “ekonomik bilinç” geliştirebilir, “siyasi bilinç” ise ona ancak dışarıdan taşınabilirdi.

Sanırım benim romantik bir küçük burjuva devrimcisi olduğumu düşünüyordu. Tarihin tekerleği döner ve her dönüş insanlığı sosyalizme biraz daha yaklaştırırdı. Feodalizmi nasıl kapitalizm izlediyse, onu da sosyalizm izleyecekti.   Bir keresinde de Proudhon okuduğum için kızmış, Lenin’in örgüt teorisini oluştururken Naçayev’den etkilendiğini iddia ettiğimde de asabı bozulmuştu. Kafa karışıklığının iyi bir şey olmadığını söylerdi.

Aslında kafa karışıklığı iyidir. Başka deyişle, karışık olmayan kafadan düzgün fikir çıkmaz.

Sosyalist sol açısından baktığımızda, kendi tarihimizin en büyük kafa karışıklığını yaşadığımız kuşku götürmez. Bu karışıklıktan ne çıkacağını kimsenin bildiğini sanmıyorum. Her netleştirme çabasının bu karışıklığa katkıda bulunduğu, en azından ilerletici olmadığı   gayet açık. Çünkü ilerlemek için düşünmek yetmiyor; hareket, en azından bir ilk hareket, bunun için de bir devindirici lazım. Dışarıdan nesnel koşullarla kuşatılmış, içeriden öznel koşullarla parçalanmış vaziyetteyiz; ortada da Haziran Ayaklanması gibi, her bir tarafın kendine göre tanımladığı, sahiplensek de mahiyetini tam olarak (bütünüyle) kavrayamadığımız, muazzam bir şenlik ateşi gibi etrafı aydınlattıktan sonra yavaşça sönerek yerini zifiri karanlığa bırakan enteresan bir şey duruyor. Tekrarlayacağını umut ediyoruz ama, hangi ucundan tutacağımızı bilemiyoruz, o “biz”miyiz yoksa başka şey mi, emin olamıyoruz, belki biraz da içinde kaybolmaktan korkuyoruz.

Kitle hareketleri, sınıf mücadelesi kıvılcımları (TEKEL işçilerinin direnişi mesela ya da Haziran) kadim farklılıkları bir an için belirsizleştirdi; fakat ardından gelen durgunluk, gericiliğin baskısı, milliyetçi Kürt hareketinin ÖDP’nin 1996’da benimseyip de beceremediği solu birleştirme misyonunu üstlenerek bazıları için inandırıcı olması ve daha pek çok şey, farklılıkları derinleştirdi. Atışmalar, kavgalar, farklı keskin görüşler her zaman oldu. Fakat ilk kez bölünmüşlük derin bir yabancılaşmayla damgalandı.

Anlayamadığınız için size çok aykırı gelen bir şeye yabancılaşırsınız. Yabancılaşma bir noktadan sonra kategorik olarak yok saymaya yol açar, bu da düpedüz düşmanlıkların başlangıcıdır.

Tarihin tekerleğine dönecek olursak, bunun sürekli biçimde ileriye doğru gittiğini söyleyemeyiz. Bazen geriye doğru hareketlenip kendisini ileriye doğru döndürenleri altına alıp ezdiği görülmüştür. 90’lı yıllardan beri bu geriye doğru hareketlenme sürüyor. Ayrıca tekerlek parmaklarını sıkıca kavramış uluslararası ya da ulusal bir proletaryadan hiç söz edemeyiz. Bu yüzden 19. asır proletarya tanımlarından hareketle yazılanlar ya da yapılan çözümlemeler sanki sanal bir sınıf dayanağı varsaydığı için biraz havada kalıyor gibi. Bu yüzden, fazla kitabi takılmadan, dikkatleri “sınıf”tan topluma, toplumun siyasi bölünmüşlüğüne, bu bölünmüşlüğün   potansiyel ve muhtemel dinamiklerine, emperyalizmin bölgesel hareketlerine yöneltmekte fayda var. Siyaset yapmak istiyorsak tabii…

Siyaset yapmak istemiyorsak, bize ayrılan küçük bahçede son yirmi yıldır yaptığımız gibi   kımıldamadan durabilir ya da kısmi   ve küçük başarılar için çabalamaya devam edebiliriz.   Bu durumda, sosyal demokrasi kılığına bürünmüş neo-liberalizmin ya da sosyalizm maskesi takmış etnik ayrılıkçılığın bizi büyük bir coşkuyla kapsayıp kucaklayarak bağrına basmasına ya da demokrasinin kesinlikle rafa kaldırılacağı bir restorasyon döneminde bütün diğer katı şeylerle birlikte bu kez tamamen buharlaşmaya engel olamayız.  



Cvp:
Yazan Cevap içeriği
Üye Profili boşluk
bedrettin
[ ..... ]

Varsayılan Kullanıcı Resmi
Kayıt Tarihi: 30.08.2013
İleti Sayısı: 907
Konum: Trabzon
Durum: Forumda Değil
İletişim E-Posta Gönder
| Özel ileti Gönder


Cevap Yazan: bedrettin
Cevap Tarihi: 12.05.2015- 22:30


Alıntı Çizelgesi: umut yazmış

Tarihin tekerleği
Yavuz Alogan
 

Yıllar önce sendikacı bir arkadaşım vardı. Bir keresinde kendisini kızdırmıştım. “Marx, kitaplarında ‘işçi sınıfı’ diye bir şeyden söz ediyor,” demiştim, ciddi bir tavırla. “Türkiye’de bu şeyden niye yok? Bilincini niye size taşıtıyor da kendisi ortalıkta görünmüyor?”

Çok kızmıştı. Sınıf   bilincinin diyalektiğini uzun uzun anlatırdı. “Kendinde”   olması sınıfın fiilen var olmadığını göstermezdi. Onun “kendisi için” bir sınıfa dönüşmesi mücadele süreci içinde gerçekleşir, kriz dönemlerinde sıçrama yapardı. Günlük pratik içinde sınıf sadece “ekonomik bilinç” geliştirebilir, “siyasi bilinç” ise ona ancak dışarıdan taşınabilirdi.






''Sendikacı arkadaş''ın söyledikleri yanlış değil. Sendikal mücadele işçi sınıfına ancak ekonomik bilinç verebilir. Türkiye'de sosyalist solun güçsüzlüğü sendikal hareketin güçsüzlüğü ile de orantılı. Sendikal hareket güçlü olabilse sosyalistleri de ileri çekebilecek bir etki yapabilir. Sosyalist solun toplumdaki güçsüzlüğünün nedenlerinden biri de bence bu. Böyle olduğu için de sosyalist solun parçalı yapısının önüne geçmek mümkün olmuyor. Sol parçalandıkça daha da küçülüyor. Güçlü bir sendikal hareketin mevcudiyeti solun bölünmesinin önüne geçer, toparlanmasına yol açardı. Böyle süreç sosyalist sola çaresizlik olarak yansıyor. Bu gidiş nasıl önlenir sorusunun cevabı üzerinde yoğunlaşmalıyız.





Yeni Başlık  Cevap Yaz



Forum Ana Sayfası

 


 Bu konuyu 1 kişi görüntülüyor:  1 Misafir, 0 Üye
 Bu konuyu görüntüleyen üye yok.
Konuyu Sosyal Ortamda Paylas
Benzer konular
Başlık Yazan Cevap Gösterim Son ileti
Konu Klasör CEPHE / Yavuz Alogan yazdı… bedrettin 1 4431 04.12.2014- 14:09
Konu Klasör Alametler ve marifetler/Yavuz Alogan melnur 0 4018 19.11.2013- 12:14
Konu Klasör ‘Atatürk’te birleşmek’/Yavuz Alogan melnur 0 5806 18.02.2014- 10:41
Konu Klasör Robespierre’i eleştirelim mi? - Yavuz Alogan melnur 1 2383 06.05.2021- 19:59
Konu Klasör Devrimlerden sonra-Yavuz Alogan denizcan 0 3528 10.11.2014- 14:00
Etiketler   Tarihin,   tekerleği-,   Yavuz,   Alogan
SOL PAYLAŞIM
Yasal Uyarı
Sitemiz Bir Paylasim Forum sitesidir Bu nedenle yazı, resim ve diğer materyaller sitemize kayıtlı üyelerimiz tarafından kontrol edilmeksizin eklenebilmektedir. Bu nedenden ötürü doğabilecek yasal sorumluluklar yazan kullanıcılara aittir. Sitemiz hak sahiplerinin şikayetleri doğrultusunda yazı ve materyalleri 48 Saat içerisinde sitemizden kaldırmaktadır.
Bildirimlerinizi info@solpaylasim.com adresine yollayabilirsiniz.
Forum Mobil RSS