7 Haziranda yapılacak seçimlere az bir zaman kaldı. Nefesler tutuldu; seçim sonuçları üzerine yapılan spekülasyonların ve tahminlerin tutup tutmadığını, nasıl bir meclis tablosu oluşacağını ve ülke siyasetinin nasıl bir yönelime doğru evrileceğini hep birlikte göreceğiz.
Herkeste bir beklenti oluşmuş durumda. Gerici AKP iktidarından kurtulmaya ramak kaldı beklentisi, psikolojik olarak ortalığı kaplamış durumda. Domino taşları misali, bu seçimlere yüklenen anlamlardan birisi de bu.
Sermaye düzeninin yeniden yapılanması ile tepe taklak gideceği arasında gidip gelen bir sarkaç aralığında yürütülen tartışmalarda yol haritaları oluşturulmaya çalışılıyor. Gemileri yakma zamanı diyen de var, sonuna kadar gidelim ne olursa olsun diyen de... Ya da tersinden sermaye düzeni açısından yeni bir yapılanmanın başlangıç noktası olarak görenler de...
Ancak bundan daha ötesi de var. Bir devrimci durum varmışçasına yaşanılan sürece dönük yaklaşımların bulunduğunu söylemek abartı sayılmamalı...
Ekonomik kriz, ideolojik kriz ile siyasi krizler arasındaki farklara girmeden, kriz ile devrimci durum arasındaki ayrımları yazmadan, sınıf hareketi ile halk hareketi arasındaki temel noktalara girmeden ve bunların politik sonuçlarını özel olarak belirtmeden bir kaç noktayı sadece vurgulamak gerek.
İkinci Cumhuriyet adını verdiğimiz AKP rejiminin yerleşemediğini hep yazdık. Ülkenin siyasal geleceğinin istikrarlı bir döneme değil, tersine kaotik bir yöne doğru açılacağını daha önce belirtmiştik. Bugün AKP eliyle temsil edilen burjuva yönetiminin belli bir sınıra dayandığını bilmemiz gerekiyor.
Böylesi bir tabloda, ara halkalar önemlidir. Düzenin krizinin devam edeceğini yazarken, bu krize müdahaledeki öznelerin rol ve etkileri büyük önem taşır. Ara halka derken, bu süreçte, örneğin halk hareketinin devrede olup olmadığı büyük önem taşır. Ya da aynı şekilde işçi sınıfı hareketinin... Neredeyiz sorusu üzerine soğukkanlı düşünmek gerekmektedir.
Türkiye sosyalist hareketinin makus talihini yenebilecek ve kabuğunu kırabilecek nesnel olanaklarla karşı karşıya kalacağı bir gelecek tasavvur etmeyi aşırı iyimserlik olarak görmeyin. Solun önü açılacaktır, açıktır. Öncelikle buradan tutalım hep birlikte.
Ama bir devrimci durumla karşı karşıya olmadığımız da bilinmelidir. Devrimci durumun aynı zamanda öznellikle doğrudan ilişkisini ve tanıma içkinliğini sadece belirtip geçerek...
Devrimci olanaklara işaret etmemiz ve sermaye düzeninin yalpalayacak olması ile bunun devrimci bir duruma taşınması arasında büyük bir boşluk vardır. Bu boşluğun doldurulması için yapılacaklar vardır ve yapılacaklar bellidir.
Sosyalist hareketi, genel siyasal hareketin ve dinamiklerin dışında tutmadan, ancak onun içinde erimesine izin vermeden...
Sosyalist hareketi geri çekerek değil, onun önderliğini gözeterek...
Sosyalist hareketin makus talihini yenecek bir atılım için...
Türkiye devrimi, genç kuşaklar üzerinden yükselecek. Bu kuşağın bir daha fenersiz yakalanmaması için, bizim yapacaklarımız var!
7 Haziran seçimleri geride kaldı. Tablo bir yandan çok net bir yandan ise belirsizliklerle dolu. Oluşacak Meclis tablosunda nasıl bir iktidar çıkacağı bir yana; bundan sonra düzen siyaseti açısından hangi kriz başlıkları gündeme gelebilir buna bakılması lazım.
Seçim sonuçları üzerine yapılacak değerlendirmelerin elbette önemi var. Ancak İkinci Cumhuriyet olarak kodladığımız AKP rejiminin yerleşememe sorununun bir siyasi krize dönüşme gerçeği ile karşı karşıyayız. İster koalisyon arayışları isterse erken seçim gündeme gelsin Türkiyenin önünde siyasi krizlere gebe bir dönemin açıldığını saptamakla işe başlayalım.
Sermaye düzeni bu krizden bir şekilde çıkmanın yollarını arayacak, sağduyu ve Meclisteki partilere birlikte çalışma tavsiyelerinde bulunacaktır.
Ancak sermaye düzenin devamı anlamına gelecek bu arayışlara karşı devrimcilerin net ve somut politik bir tutum içinde olması gerekiyor. Meclisteki hükümet olasılıklarına dönük olarak bizlerin vereceği akıl yok, olmamalı. Bunun bir parçası haline gelecek bir politik tutumdan ziyade, ülkeyi karanlığa sürükleyen AKPye verilecek her türlü desteğin karşısında yer alacağımız şimdiden bilinmeli.
Bugün sosyalistler açısından en temel ve acil görev, Türkiyede sosyalist bir seçeneğin somut olarak ortaya konacağı bir mücadeleyi geciktirmeden ete kemiğe büründürmektir.
Çünkü her şey henüz bitmiş değildir. Diktatörün başkanlık hevesinin ağzında kalması bir şeydir ancak bugün İkinci Cumhuriyet adını verdiğimiz rejimin gerici, işbirlikçi ve emek düşmanı bütün uygulamaları orta yerde duruyor.
2013 Haziranında diktatör heveslisine halkın vurduğu tokadın ikincisi bu seçimlerde vurulmuştur. Çok önemlidir, diktatörlük arayışına, faşizan yönelimleri karşı halkın verdiği tepki ülkemizdeki devrimci toplumsal potansiyeli göstermesi açısından bir yerlere not edilmelidir.
Hep söyledik, faşizm geliyor tartışmalarından solun önü kapalı umutsuzluğuna kadar söylediklerimiz bir bir ortaya çıkıyor. Türkiyede sosyalist hareket makus talihini yenecek bir döneme giriyor diye...
Devrimci bir sosyalist odağın olmadığı koşullarda oluşan bu siyasal tablonun erime olasılığı vardır. Gerek Meclisteki bileşim gerekse sokaktaki beklentiyi soğutacak bir bekleme içinde değil, tersine halkın özgürlük, adalet, laiklik ve eşitlik taleplerini büyütecek bir mücadele hattı örülmek zorundadır.
Meclisteki siyasete burun kıvırarak değil, düzen siyaseti bunların yaptığı bizi ilgilendirmez kolaycılığına düşmeden, küçük örgütsel hedeflerden müteşekkül siyaset tarzından uzak durarak...
Ancak düzen siyasetine kolumuzu kaptırmadan...
Sosyalist hareket, bugünkü tabloda, gerçekçi bir toplumsal seçenek haline gelecek bir arayış içinde olmalı ve bir mücadele programını şekillendirmelidir.
Söylenecek ve yapılacak çok şey var. Hırsızlığın hesabı sorulmalıdır, Suriyedeki savaşı ve terörü destekleyen savaş suçlarının" üzerine gidilmelidir, adaletsiz seçim sisteminin kaldırılması istenmelidir, başta eğitimde olmak üzere gerici uygulamaların kaldırılması talep edilmelidir, emekçilerin hakları daha gür sesle seslendirilmelidir, yeni anayasaya dönük alternatif bir seçenek ortaya konmalıdır.
Sosyalist siyaset, oh be diyecek bir rehavet içine girerek değil, tersine Türkiye devriminin önünü açacak bir arayış ve mücadele içinde olmalıdır.
Yeni bir zemin vardır artık. Bu yeni zeminde sermaye düzeninin kendini tahkim etmesine izin vermeden devrimci bir çıkış gereklidir!
Çünkü her şey henüz bitmedi, daha yeni başlıyor!
Sermaye düzenine karşı verilen mücadelenin somutlandığı ve sıkıştığı başkanlık ve AKP diktatörlüğü tartışmalarında önemli bir eşik aşılmıştır, ancak ne bitmiş ne de mücadele bundan ibarettir.
Sitemiz Bir Paylasim
Forum sitesidir Bu nedenle yazı, resim ve diğer materyaller sitemize
kayıtlı üyelerimiz tarafından kontrol edilmeksizin eklenebilmektedir. Bu
nedenden ötürü doğabilecek yasal sorumluluklar yazan kullanıcılara
aittir. Sitemiz hak sahiplerinin şikayetleri doğrultusunda yazı ve
materyalleri 48 Saat içerisinde sitemizden
kaldırmaktadır.
Bildirimlerinizi info@solpaylasim.com adresine
yollayabilirsiniz.
