Hatırlanacaktır, genel olarak soL portal ve bu konuda bol bol yazan bir köşe yazarı olarak ben, Kürt hareketine ve halkına dönük süregiden savaş politikasının çözüm sürecini iptal etmediğini, yerini almadığını iddia ettik. Çatışma çözümü dışlamıyor, tersine onun bir varyantı, vazgeçilmez bir öğesi. Çünkü sözlük anlamına aykırı olarak, çözüm adı verilen dönüşümüm özü, Kürt faktörünün emperyalist hegemonya savaşlarında kullanışlı hale getirilmesiydi. Bu tür işler kansız olmuyor!
Bu ana yaklaşımı zorlayan bir şey yaşanmadı. Öyle ki, Zananın görüşme denemesi konuşulurken sızan gündem maddelerinin içinde süren çatışmalar yoktu bile! Oysa bir kapı yeniden aralanacaksa, bu adımın meşruluğu çatışmaların şiddetinden ileri gelecekti Yeniden müzakere zorlamasının gerekçesi doğrudan doğruya çatışmalardı.
Bu temel noktada taviz verip, imajdaki radikallik açığını da Meclis yeminini etmemekle gidermek biraz tuhaf oldu. Erdoğanın önce yemin etsin refleksini akıl etmek için siyaset dehası olması gerekmiyordu. Kapı suratına çarpılan görüşmeciye, resmi olarak kayıtlı bulunduğu partisi de pek sahip çıkmadı. Çıkmaz; Leyla hanımın Türkiyedeki Kürt ana akımından olmadığını herkes biliyor.
Süreç müzakere moduna hâlâ dönmedi, ama tek bir örneğini verdiğim denemeler, başta hatırlattığım ana saptamamızı destekler nitelikte.
AKP ise kazanmanın yeni tadını almış bulunuyor. Bu sıra başka bir teker patlamazsa zamanlamaya oynamaya devam edecek.
Genel olarak Kürt meselesinde AKP bugüne kadar hep milliyetçilik cenahına dönük riskler aldı. MHPye ve CHPye göre hükümet politikaları ülkenin birliğini zayıflatıyordu, AKP bile isteye PKKnin önünü açıyordu Bu tür milliyetçi eleştirilerin en çok boşa düştüğü dönemdeyiz. Oysa 2015 başında ABDden esen rüzgâr Kürt milliyetçiliğinin yelkenini şişiriyor ve ilk kez bu açıklıkta Barzaniciliğin ötesinde Apoculuk da olumlanıyordu. Batının Kürt desteğinin tepe yaptığı konjonktürü AKP kırmayı başarmış oldu.
Şu anda ABDnin Kürt politikası PYDye çekilmiş, yani PKKyi terk etmiş bulunuyor. Birinci AKP başarısı budur. Yaz sonunda Kürt siyasetçilere birkaç ay sabrediverin diyen ABD, şimdi neden bölünmüş bir hareketin, işine pek yaramayan kanadını ihya etsin? Tekrar ediyorum, AKP en önemli başarıyı ABD nezdinde kazandı.
İkinci olarak, AKP meşruiyet kavgasında üstünlük sağladı. Burada din kardeşliği gibi kendince pozitif veya anti-terör önlemler gibi negatif girdilerden daha fazla rol oynayan, bana sorarsanız, Kürt ulusal hareketinin hataları olmuştur.
Söyler misiniz, hendek açılması, yani siper kazılması savunulabildi mi, açıklanabildi mi? Dahası, açık savaş koşulları dışında açıklanabilir veya savunulabilir mi? Özerklik deklarasyonları ne demektir? Yine; savaş ilan edilmediyse, yerel özerklik denen şey tek yanlı ilan edilebilir mi? Diyelim ki oldu, eee özerk olunca ne yapılacak, bilen var mı? Kürt hareketi, AKPnin düz milliyetçiliği karşısında ideolojik mücadeleyi kaybetti. Veya şöyle diyelim, AKP sadece askeri-polisiye alanda kazanmış değil.
Bu durumun önemli bir nedeni Kürt siyasetinin bölünmesidir. Birkaç ay önce solu, sağı, demokrasiyi, sivil toplumu, patronu, emekçiyi birleştiren ve bir Türkiye partisi haline geldiği defalarca ekranlardan anons edilen HDPnin bir irade birliğine sahip olduğunu kimse iddia edemiyor. Syriza rüyaları ve koalisyon dedikodularını takip eden daralma, birliğin restore edilme olasılığını da ortadan kaldırdı.
Sonra; HDPnin seçim platformunda parlayan yıldızı büyük bir çekim gücü oluşturmuşken, AKPnin acımasızca bastırması sayesinde Kürt siyasetinde yeniden tek yıldızlı bir evre açılmıştır.
Günlerdir tefrika edilip haber yapılan İmralı Notları o tek yıldızı aydınlatıyor. Resme inanırsak, Abdullah Öcalan tecride konmuş bir tutsak değil, üs olarak kullandığı malikanesinde çalışmalarını yürüten güçlü bir liderdir. Herkese mesaj yollamakta, görev yazmakta, ABDnin müzakerelerdeki konumunu bile o tayin etmektedir. Daha önce çok söylediği gibi, AKPyi kurtaran ve var eden oydu. Yetkililerin tamamına isimleriyle hitap ediyordu Bu resme denk gelen altyazı Türkiyeyi ben yönetiyorum diyor. Perinçekin altyazı konmasını beklemeden bunu alenen iddia ettiğini biliyoruz. Ben aralarına girip yorum yapmayayım!
Müzakere ve çatışma sürecin bütününün ayrılmaz parçalarıdır ve bu sahnede Öcalanın yeniden görüneceği gün yaklaşmaktadır. Notlar bir itibar kalkındırma operasyonuna benziyor. Ancak Erdoğan da güçlü muhatap istemiyor. Şimdi kanın duralaması için bu ikili arasındaki rekabetin denge noktasının oluşmasını bekliyoruz, anlaşılan.
Ne kadar bekleriz, bilinmez. Daha doğrusu kim bekler, bizi ilgilendirmez. Şurası kesin ki, biz bekleyemeyiz.
Sitemiz Bir Paylasim
Forum sitesidir Bu nedenle yazı, resim ve diğer materyaller sitemize
kayıtlı üyelerimiz tarafından kontrol edilmeksizin eklenebilmektedir. Bu
nedenden ötürü doğabilecek yasal sorumluluklar yazan kullanıcılara
aittir. Sitemiz hak sahiplerinin şikayetleri doğrultusunda yazı ve
materyalleri 48 Saat içerisinde sitemizden
kaldırmaktadır.
Bildirimlerinizi info@solpaylasim.com adresine
yollayabilirsiniz.
