Metin Çulhaoğlu cumhurbaşkanlığı seçimini Erdoğan'ın, parlamento seçimini ise 6'lı masanın kazanma olasılığına karşılık ülkede olabilecekler konusundaki öngörüsünü yazmış. Yeni bir MC'den söz ediyor ama bence böyle bir durumda yeni bir MC döneminin çok daha ötesinde bir karanlığın ülkenin tepesine çökeceğini iddia etmek çok da abartılı bir yorum olmayacaktır.
Özellikle cumhurbaşkanlığı seçimi kaybedildiğinde geniş yığınlardaki umutsuzluk ve bıkkınlığın tavan yapacağı ve hatta toplumsal bir travma yaşanacağını söyleyebiliriz. Toplumsal bir içe dönüklük ve hatta teslimiyetçiliğe mahkum olmuş bir sürece mahkum olacağız gibi geliyor bana. Cumhuriyet ve kazanımlarını bir parantez olarak gören kesimlerin kazanacağı ve açık söylemek gerekirse, belki bir karamsarlık ifadesi olacak ama artık önlerinde, içine girdiğimiz bu karanlık süreci engelleyici hiçbir güç bulunmayacağını düşünüyorum. Seçim öncesi son fırsatdır bu yüzden. Ne yapılacaksa yapılacak, faşizme karşı demokrasiden yana bir siyasal mücadelenin gereği yerine getirilecektir. Çetin Altan'ın sözüydü sanırım, ''Türk'ün Türk'e propagandası'' derdi hamaset yüklü konuşmalar için, tıpkı onun gibi bu sürecin önemini kavramak, büyük resmi mutlaka önceden görebilmek ve küçük parti çıkarlarını öne çıkartan siyasetlerden sıyrılmak ve artık şu rahatsız edici ve hiçbir işe yaramayan solcunun solcuya propagandasından vazgeçmek gerekmiyor mu?
Ama şöyle de bir gerçek var: Altılı masa, HDP ve TİP'in başını çektiği sol ya da demokrasi ittifakı bir hata yapmaz ve seçime tek bir adayla girerse, ben Erdoğan'ın açık ara kaybedeceğini düşünüyorum. Parlamento seçimlerinde de muhalefetin çoğunluğu kazanacağı söylenebilir. Kuşkusuz içimden geçen de, özlediğim tablo da bu. Ama bir rehavet içine girmemekte de sonsuz fayda var. Bu seçim süreci devletin tüm olanaklarının seferber edileceği ve her türlü hinliğin ve manipulasonun gerçekleştirileceği bir seçim süreci olacaktır. Bu yüzden hata yapılmamalı ve bu yüzden küçük hesapların ardına gizlenip -herşeye rağmen-muhalefete muhalefet yapma alışkanlığından vazgeçmeliyiz. Süreç o süreç, devir o devir değil.
Metin Çulhaoğlu'nun öngörüsü bir uyarı olarak alınmalı.
İnsanı ürküten bir uyarı olarak yorumlanmalı.
Hiç olmaza bu süreçte aklımızı başımıza toplamalı ve hiç olmazsa bu süreçte solun sola propagandasından başka bir anlamı olmayan söylemlerden vazgeçmeli...
Yaklaşık yüz yı önce Papaz Niemöller'in söyledikleri...
Böyle ürkütücü bir gerçekliğe sürüklenmemeli..
Türkiye’yi bekleyen yakın gelecekte yeni Milliyetçi Cephelerin ve yaratacağı gerilimlerin, “normalleşmeye”, hele hele gerçek karşılığıyla “restorasyona” göre çok daha güçlü bir ihtimal olduğu kanısındayız.
Metin Çulhaoğlu
Siyasetle ilgilenenler, ülkenin yakın geleceğine ilişkin şöyle ya da böyle bir kestirimde bulunmak zorundalar.
Türkiye’ye ve sola bakıldığında, bu kestirimler AKP’nin ve Erdoğan’ın gidici olduğu, yerine gelecek yeni iktidarın (ve başkanın) ülkede bir “normalleşme” sağlayacağı, Türkiye’yi siyasetin genel kabul gören kurallarıyla aktığı bir noktaya çekeceği yönünde.
İçerde ve dışarda pek çok siyasal öznenin gerçekten bunu istediğini, dahası halkın da böyle bir değişimi arzuladığını inkar etmek mümkün değil.
Ancak, bu genel kabule rağmen işlerin böyle gitmeyeceğini, Türkiye’nin yeni bir etaba geçse bile bu kez bu yeni etabın kendi gerilimleri ve ucu açık belirsizlikleriyle yaşayacağını düşününler de var.
İkinci kestirime dayanak olacak pek çok etmenden söz edilebilir. Ancak biz burada bunlardan sadece birine, somut ve basit bir senaryoya odaklanarak neler olabileceğine bakmaya çalışacağız.
***
Önümüzdeki seçimlerde Cumhurbaşkanlığı seçimi, belirli bir açıdan bakıldığında milletvekilliği seçimlerine göre daha önemli gibi görünmektedir.
Tekrar aday olacağını varsayarsak bu seçim, Erdoğan için bir tamam mı devam mı meselesi olacaktır. Kaybetmesi halinde, aynı zamanda partisinin genel başkanı olan Erdoğan’ın siyasal yaşamında bir de “ana muhalefet lideri” unvanını taşımak isteyeceğini pek sanmıyoruz. Karşımızda, zamanında bu unvanı taşımış eski siyasetçilerden çok farklı bir karakter olduğu açıktır.
Erdoğan seçimi kaybederse ve “ana muhalefet lideri” unvanını kendine yakıştıramazsa buradan AKP’ye neler olabileceğine ilişkin çok sayıda senaryo üretilebilir.
Ayrı bir konudur; ama böyle bir sürecin gerilimsiz gürültüsüz, kıyasıya “halife kavgaları” yaşanmadan, tarikatlardan sermaye çevrelerine kadar çeşitli odaklar işleri daha da karıştırmadan ve günümüz Türkiye’si düşünüldüğünde “kasetler patlatılmadan” yaşanması hiç mümkün görünmemektedir.
***
Diğer senaryoda ise Erdoğan’ın başkanlık seçimini kazandığını, ancak AKP ile MHP’nin meclis çoğunluğunu kaybettiğini düşünelim.
Diyelim, milletvekilliği seçimleri sonucunda partilerin oy oranlarıyla ilgili şöyle bir tablo ortaya çıktı: AKP (32), CHP (27), İyi Parti (16), HDP (12), MHP (7) ve diğerleri (6). 6’lı masadaki partilerin seçimlere nasıl gireceklerini bilmiyoruz, belirtilen farazi oy oranlarının meclis aritmetiğine nasıl yansıyacağına ilişkin bir “simülasyon” da yapmadık; ama diyelim ki bu dağılım bugünkü cumhur ittifakına meclis çoğunluğunu kaybettiriyor.
Bu durumda, başkanlık mevkiini koruyan Erdoğan’ın eline yeni fırsatlar geçecek, o da meclis aritmetiğiyle “oynama” ya da bu aritmetikten farklı “ittifaklar” çıkarma adına her tür yola başvuracaktır.
Erdoğan’ın başkan kaldığı ve AKP’nin de dağılmadığı varsayımından hareket edersek Türkiye’yi kimi yönleriyle 1970’lerin “Milliyetçi Cephelerinin” (MC) beklediğini söyleyebiliriz.
***
Bugüne kadar dışardan gelen “bozucu” tahrikleri etkisiz bırakmış görünen 6’lı masanın yarın bir koalisyonla iktidara gelmesi ve yukarıda da Erdoğan’ın olması durumunda neler yaşanabileceğine ilişkin senaryolar da geliştirilebilir.
Daha bugünden görünen şudur: CHP ne yaparsa yapsın, hangi yumuşamayı ve esnekliği gösterirse göstersin, bir iktidar durumunda bu 6’lı ittifakın pamuk ipliğine bağlı olacağı bizce açıktır. Bunda samimi olduklarını varsayarsak, bu ittifakın “parlamenter sisteme” geçiş ya da “güçlendirilmiş parlamenter sistem” hedefi dışında önemli pek çok konuda mutabakata varıp öyle yürümesi mümkün görünmemektedir.
CHP’nin kendi tabanından, seçmeninden ve soldan gelecek basınçla atmayı düşünebileceği her adım, “milli ve dini hassasiyetler” söz konusu olduğunda başta İP ve Saadet’in, ekonomik yapılanma ve dış politika konuları gündeme geldiğinde Deva ve Gelecek’in “oyunbozanlığıyla” karşılaşacaktır.
El hak, Erdoğan ve çevresindekiler de böyle bir durumdan yararlanabilecek ehliyettedir.
Örneğin Meral Akşener, bunca söylemlerine rağmen üzerinde kimi değişikliklere gidilmiş bir sistemde “Erdoğan Başkan, Akşener Başbakan” formülüne neden fit olmasın ki?
Gelişmeler tam bu yönde olmasa bile Türkiye’yi bekleyen yakın gelecekte yeni Milliyetçi Cephelerin ve yaratacağı gerilimlerin, “normalleşmeye”, hele hele gerçek karşılığıyla “restorasyona” göre çok daha güçlü bir ihtimal olduğu kanısındayız.
Sitemiz Bir Paylasim
Forum sitesidir Bu nedenle yazı, resim ve diğer materyaller sitemize
kayıtlı üyelerimiz tarafından kontrol edilmeksizin eklenebilmektedir. Bu
nedenden ötürü doğabilecek yasal sorumluluklar yazan kullanıcılara
aittir. Sitemiz hak sahiplerinin şikayetleri doğrultusunda yazı ve
materyalleri 48 Saat içerisinde sitemizden
kaldırmaktadır.
Bildirimlerinizi info@solpaylasim.com adresine
yollayabilirsiniz.
