SolPaylaşım  
Ana Sayfa  |  Yönetim Paneli  |  Üyeler  |  Giriş  |  Kayıt
 
OTURUYORSAN KALK; AYAKTAYSAN YÜRÜ; YÜRÜYORSAN KOŞ!
Yurt ve dünya sorunlarına soldan bakan dostlar HOŞGELDİNİZ .Foruma etkin katılım yapabilmeniz için KAYIT olmalısınız.
Yeni Başlık  Cevap Yaz
AKP döneminde solcular ne yaptı?           (gösterim sayısı: 648)
Yazan Konu içeriği
Üye Profili boşluk
melnur
[ Gelenek ]
Kurucu
Varsayılan Kullanıcı Resmi
Kayıt Tarihi: 02.08.2013
İleti Sayısı: 10.955
Konum: İstanbul
Durum: Forumda Değil
İletişim E-Posta Gönder
| Özel ileti Gönder

36 kere teşekkür etti.
50 kere teşekkür edildi.
Konu Yazan: melnur
Konu Tarihi: 04.11.2022- 19:11


20 yıl önce İslamcılardan demokrasi bekleyen solcular, AKP iktidarını selamladı

28 Şubat ülke siyasetini dizayn etme girişimi olsa da esas olarak AKP’nin önünü açan sürecin anahtarı oldu. 3 Kasım seçimi bir anlamda 28 Şubat’ın sonucudur. AKP yüzde 34 oyla Meclis’in üçte ikisini ele geçirdi.

Resim Ekleme
BirGün Politika Kolektifi
28 Şubat Muhtırası ve ardından gelişen süreç ülkedeki siyasetin yörüngesini değiştirdi. Egemen sınıflar istediği değişimi hayata geçirme konusunda kapıyı sonuna kadar açtı. Siyasette yaşanacak değişimin bir anlamda işaret fişeği oldu. Dönemin neredeyse tüm siyasal aktörleri ya tamamen ya da kısa süreli sahneden çekilmek zorunda kaldı. Muhtırayla birlikte baş gösteren siyasi krize ekonomik kiriz eşlik etti. Bir anlamda toplumsal buhrana dönüştü. Çıkış olarak tasarlanan hamlenin sonuçları çok uzun yıllara yayılacak ve bedeli ağır olacak yeni bir dönemi başlatmış oldu. Siyaseten yaşanan tasfiyeler aynı zamanda yeni figürlerin önünü açtı. 28 Şubat “eskinin müdahalesi” olarak kodlandı ve ondan önce olanların tamamı çözülmeye başladı. Erdoğan ve AKP tam da böyle bir sürecin sonucu. Siyasal İslam’a karşı yapıldığı söylenen 28 Şubat tarihin bir cilvesi olarak bugünün başörtüsünü Anayasa’ya taşımaya çalışan AKP’yi iktidara taşıdı.

***
28 ŞUBAT SÜRECİ

SİP-TKP: TKP Geleneği 28 Şubat’ı restorasyon süreci olarak ele almıştır. Buna göre 90’lı yılların ortasında Türkiye’nin içine girdiği kriz Susurluk ve 28 Şubat Süreci ile yanıtlanmış ve bu sürecin başlangıcı restorasyon, esas aktörü asker yani “asparti”dir. Restorasyon esasen görünürde devletin mafyatik illegal şiddet örgütlenmesinin/kontr-gerillanın tasfiyesine yönelmesi ve dini gericiliğin belini kırması ile bu duruma bir müdahale programıdır. SİP, dinci gericiliğin ve RP’nin büyük sermayeye dayandığını söylerken bu süreçle ehlileştirilmelerine vurgu yapar. TKP Geleneği o dönem için bu krizin sol için fırsatlar yaratabileceğinin altını çiziyordu. Gelenek Dergisi her ne kadar dinci gericiliğe karşı çıksa da “MGK kararlarının yanında saf tutan sendika bürokrasileri ile bu kararların mantıksal sonucuna gözü kara ilerleyip darbe çağrısı çıkartan Perinçek güruhunu” yazılarında eleştirmişti.

ÖDP: Özgürlük ve Dayanışma Partisi 28 Şubatı esas olarak devleti ele geçirmeye çalışan iki kliğin mücadelesi olarak kavradı. Eski düzen savunucuları olarak kodlanabilecek asker, sivil bürokrasi ve bunları destekleyen siyasilerle bir emperyalist projenin devamı olarak ılımlı İslam’ı iktidarıyla krizi aşacağını düşünen odakların mücadelesinin sonucu olarak gördü.

ÖDP bir yandan çürümüş düzeni eleştirirken diğer yandan da egemen güçler tarafından yerine ikame edilmeye çalışılan ılımlı İslam projesine mesafe koydu.

ÖDP’nin 28 Şubat muhtırasından birkaç ay sonra gerçekleştirdiği “Ne Refahyol-Ne Hazırol” mitingi bu fikrin örgütlenme çağrısıydı. ÖDP’nin bu çağrısına TMMOB, KESK, DİSK gibi yapıların yanında 170 aydın da imza vererek destek oldu. ÖDP’nin çıkışı sosyalist solun çok önemli kısmını bu fikrin etrafında toplamayı başardı. Mitingde öne çıkan fikir dönemin aktüel olayları karşında da benzer tutum sergilemelerine yol açtı.

ÖDP 28 Şubat’ı gerçekleştirenlerin hedeflerinin aksine ılımlı İslamcı yapıların önünü açtığını savunuyor. AKP’yi ve onun iktidarını 28 Şubat ürünü olarak değerlendirdi.

20-yil-once-islamcilardan-demokrasi-bekleyen-solcular-akp-iktidarini-selamladi-1083380-1.

Resim Ekleme
EMEP: EMEP, Refah-Yol’un 28 Şubat ile düşürülmesini ‘gerici iki kamp arasındaki mücadele’ olarak adlandırmıştı. 28 Şubat’la birlikte MGK’nın günlük politikaya müdahalelerini ordunun artık Türkiye’nin geleceğinde tayin edici bir role sahip politik bir dönemece girildiği şeklinde okumuştur. EMEP’e göre 28 Şubat Bildirgesinin esas içeriği RP’nin çizgisinden ziyade, taşıdığı tehdittir. Bu tehdidin ‘abartılması’ bağımsız politika yapma olanakları tükenmiş olan orta ve küçük burjuva politik çevrelerin önemli bölümünü yedekleme veya tarafsızlaştırma olanağı sağlamıştır. 28 Şubat’ın laiklik ile irtica arasında bir seçenekmiş gibi yürütüldüğü, getirilen düzenlemelerin bu ikilem arasındaki mücadelenin parçası olarak ele alındığı noktada EMEP çatışmanın taraflarından birinin yanında yer almayı reddettiğini söylemişti. EMEP yayın organlarında “Asker Partisi kuyruğunda solcu yükselişi” eleştiriyordu.

BİRİKİM DERGİSİ ÇEVRESİ: Birikim çevresinin 28 Şubat’a dönük değerlendirmeleri İslamcılığı, Refah Partisi’ni ve AKP’yi iktidarı elinde tutan elit merkeze karşı çevrenin demokratik uyanışı olarak görmesiyle iç içe geçmiştir. Bu düşünme biçimi derginin kimi önde gelen isimlerini yakın geçmişteki bazı dönemeçlerde AKP’yi desteklemeye kadar götürmüştür. Bu isimlerden biri olan Ömer Laçiner’in 90’ların sonunda Birikim’de yazdıklarına göre Türkiye’nin politik merkezinde ordu ve bürokrasiden meydana gelen bir elit kesim bulunmaktadır. 28 Şubat’ı laik ve anti-laik kavgası olarak görmek yanıltıcı olacaktır. RP dini parti olarak değerlendirilemez. Tersine RP ve etrafında şekillenen İslamcı hareket kendisini merkeze kabul ettirmeye çalışmaktadır. Fakat cumhuriyetin kuruluşundan itibaren siyasete biçim vermeyi alışkanlık haline getirmiş ordu RP’nin de içinde olduğu bir merkez siyaset alanına izin vermemeye çalışmaktadır.

KÜRT HAREKETİ-HADEP: Kürt Hareketinin 28 Şubat surecindeki partisi HADEP’ti. ÖDP öncülüğünde Mayıs 1997’de yapılan “Ne Refahyol Ne Hazırol” mitinginde HADEP de ön saflarda yer almıştı.

HADEP’in 28 Şubat tepkisinin o dönem için belirgin olmamasının hatta ikircikli olmasının sebeplerinden biri Kürt Hareketi’nin Millî Görüş-İslamcı Gruplarla temasıdır diyebiliriz. O dönemde yeterince baskı altında olan Kürt Hareketi ayrıca Erbakan’ın yanında yer alarak Ordu’nun tepkisini üzerine tekrar çekmek istememiş olabilir. Öyle ki Genelkurmay’ın Haziran 1997’de medyaya verdiği İrtica Brifinginde asker Millî Görüş ile HADEP-PKK arasında ilişki kurmaya çalışıyordu.

Kürt Hareketi Erbakan’a Kürt Sorununa yaklaşımlarından ötürü sıcak bakıyordu. HDP Eş Genel Başkanı Mithat Sancar’ın Saadet Partisi’nin Erbakan’ın ölümünün 10. yılı için düzenlediği anmadaki konuşması 28 Şubat’a nasıl bakıldığını gösterir: “Bin yıl sürecek denilen 28 Şubat darbesinin en önemli yönlerinden birinin bu olduğuna inanıyorum. Yani Kürt sorununun barışçıl, demokratik yollarla çözümünün önünü kesmek, buna cesaret dahi edilmemesini sağlamak ve çatışmalı süreci, vesayetçi statükosu sistemin devamı açısından sürdürülebilir kılmaktı.”

CHP: 28 Şubat sürecinde mevcut CHP’yi oluşturan güçler DSP ve CHP’ydi. RP’nin laiklik karşıtı görüşleri ana akım partilerce seçim argümanı olarak kullanılmış, 95’te RP koalisyon ortağı olunca bu argüman yerini darbe söylentisine bırakmıştı. Bu dönem CHP söylemlerinde “laiklik” vurgusunda bulunuyordu. Baykal CHP’si “Demokrasi, özgürlükler için laiklik feda edilemez” diyerek şeriat tehlikesinin yaklaştığı, laikliğin hasar gördüğü, tarikatların meşrulaştırılma tehlikesi gibi argümanları sıklıkla kullanmıştır. 28 Şubat’ın öncesinde Baykal, “Demokrasi, darbeye feda edilemez. Çözüm meclis veya sandıktır” diyerek darbe söylentisine destek verdiğine yönelik eleştirilere karşı çıkmıştı. MGK toplantısı sonrası alınan kararın darbe olmadığını, laiklik karşıtı eylemlerde bulunan hükümetin anayasaya karşı suç işlerken yakalandığını söylemişti. DSP de Baykal CHP’sine benzer olarak sürecin gelişinde demokrasi ve laiklik vurgusunda bulunmuştur. 28 Şubat sonrası ise Ecevit RP’nin hükümetten çekilmesi gerektiğini Erbakan’a belirtmişti.

PERİNÇEK ÇEVRESİ-İŞÇİ PARTİSİ: İşçi Partisi, Ocak 1997’de ‘Cumhuriyet Devrimi Kanunları Uygulansın’ kampanyası başlatmıştı. 28 Şubat’ın laiklik ve bağımsızlık konusunda İP’nin öne sürdüğü bu siyasetten büyük ölçüde etkilendiğini iddia etmişti. İP için, 28 Şubat, 27 Mayıs’tan sonra Cumhuriyet Devrimi’nin Üçüncü Taarruzu’ydu. Bu sürecin “1995 Mart’ında TSK’nin Kuzey Irak’taki ABD egemenlik alanına girmesiyle” başladığını belirtmişti. İP’ye göre 28 Şubat ABD güdümlü mafya-gladyo-tarikat rejiminde gedikler açmıştı. Dönemin İP İstanbul İl Başkanı Turan Özlü yaptığı açıklamada ÖDP’nin Sultanahmet’te düzenleyeceği “Ne Refahyol ne darbe” mitinginde aslında gerçek hedefin MGK ve ordu olduğunu söylemişti. Özlü’ye göre ordunun şeriatın üzerine gittiği dönemde özellikle kendine solcu diyenlerce hedef yapılmasının nedeni, Genelkurmay’ın Kürt sorununda Barzani ile bölgesel çözüme yönelmesi ve Cumhuriyet Devrimi’ne sahip çıkmasıydı. 20 yıl sonra 28 Şubat’ı değerlendirirken Perinçek “28 Şubat 1000 yıl’ sürecek dendi, hâlâ sürüyor. Afrin Harekâtı aslında 28 Şubat çizgisinin devamıdır” demişti.

28 ŞUBAT NEDİR?

28 Şubat, Refah Partisi (RP) ve Doğru Yol Partisi (DYP) koalisyonundan oluşan Refahyol hükümeti döneminde, 28 Şubat 1997 tarihinde Milli Güvenlik Kurulu’nun (MGK) sekiz saat kırkbeş dakika süren toplantısı sonucunda Cumhuriyet karşıtı, irticai eylem ve gruplar karşısında Anayasa ve Cumhuriyet ilkelerinden taviz verilmeyeceği yönünde yayımlanan bildiriyle başlayan süreçtir.

***
AKP’NİN İKTİDARA GELİŞİ

2002 seçimleri tarih sahnesine AKP’nin girmesi için yapılmış gibi. DYP, MHP ve Genç Parti kıl payı baraj altında kaldı. DYP ve ANAP’ın neden ittifak yapmadığı bugün bile tartışma konusu. Eğer DYP barajı geçmiş olsaydı AKP tek başına iktidar olamayacaktı. AKP o seçimde yüzde 34 oy alarak Meclis’in üçte ikilik kısmını aldı. Yine aralarında DEHAP, ÖDP ve SHP’nin içinde bulunduğu sol ittifak girişimi için de aynı şeyi söylemek mümkün. İttifak girişimi kamuoyunda geniş yankı uyandırmıştı. Hatta kamuoyu yoklamalarında yüzde 10’luk barajı aşma potansiyelinden bahsediliyordu. Ama seçime kısa süre kala ittifak gerçekleşmedi DEHAP seçime bağımsız adaylarla girerken diğer partiler de kendi adlarıyla seçime girdi.

BAYKAL’DAN CAN SİMİDİ

1999 seçimlerinde barajı aşamayan CHP’de seçimlerin ardından Deniz Baykal istifa etmiş, kısa bir süre sonra tekrar parti başkanlığına seçilmişti. Baykal CHP’si 2001 krizinden hükümeti sorumlu tutmuş ve sert eleştirilerde bulunmuştu. 2002 seçimlerinde AKP ve CHP olmak üzere sadece iki parti barajı aşabildi. CHP, tek başına iktidar olmayı beklerken, tek başına muhalefet olmanın şaşkınlığını yaşadı. AKP Genel Başkanı Recep Tayyip Erdoğan’ın milletvekili seçilmesi yasak olduğu için hükümeti Abdullah Gül kurdu. Siirt’te yapılan seçimler yolsuzluk iddialarıyla iptal edildi ve milletvekillikler düşürüldü. Seçimlerin yenilenmesi sonucu Erdoğan Siirt milletvekili olarak seçildi ve başbakan oldu. Erdoğan’ın başbakanlığının önünü açan anayasa değişikliği teklifine destek veren CHP lideri Baykal, “Kanaatim, bir insanın siyasi suç niteliğinde mahkûm olmasının ömür boyu siyasetten mahrum edilmesine gerekçe olmamalıdır” demişti.

BİRİKİM: 3 KASIM DEVRİMİ

Birikim Dergisi’nin AKP’nin iktidara gelişine dönük değerlendirmeleri 28 Şubat’a dönük merkez-çevre ayrımına dayanan tespitlerinden ayrıksı değildir. Dergiye göre AKP’nin seçim zaferi merkezden dışlanan çevrenin bir orta sınıf hareketi olarak sivil politik iktidarı ele geçirmesi olarak yorumlanmaktadır. 2002 seçimlerinden sonra derginin kapağında AKP’nin iktidara gelişi “Muhafazakâr Demokrat İnkılap” olarak selamlanmaktadır. Bu söylem o dönemde Erdoğan’ın kendisini tanımlama biçimiyle uyumludur. Ömer Laçiner bu sayıdaki yazısında 2002 seçimlerini “3 Kasım Devrimi” olarak adlandırır. 46 ve 83’ten sonra 2002’de bir kez daha devletlû düzenin tahayyülünün dışında bir hareket başarıya ulaşmıştır. Öyle ki AKP ilerde diğer demokratik güçlerle Türkiye’yi demokratikleştirmeyi amaçlarsa Türkiye’nin pre-modern tarihi bitebilecektir. Laçiner’in AKP’nin Türkiye’yi demokratikleştireceğine dair umudu, Türk-İslam sentezinin devlete ve emperyalizme içkin yukarıdan aşağıya doğru şekillenen yapısını tamamen yok sayarak 2002’de tarihteki yerini bu şekilde almaktadır.


Resim Ekleme

SİP-TKP: TKP Geleneği yasaklardan sonra ilk kez komünist parti adıyla 2002 Seçimlerine girmişti. Erken seçim kararı sonrası TKP, bu seçimlerin en önemli özelliğinin kendi katılımının olduğunu açıklamıştı. TKP, ÖDP ve HADEP ile görüşme gerçekleştirdikten sonra “SHP, ANAP ve Saadet Partisi ile ittifak arayan bir partiyle biz nasıl ittifak kurabiliriz?” diyerek HADEP'in çalışmalarının dışında olduklarını açıklamış ve tek başına seçime katılmıştı. TKP Genel Sekreteri Kemal Okuyan ittifak çıkmamasını ÖDP ile HADEP'in, TKP’nin sosyalizm ve AB üyeliği konusundaki görüşlerinden hoşnut olmamalarına bağlamıştı. TKP’nin seçim değerlendirmelerinde öznel durumlarına yöneldiğini AKP’ye ağırlık vermediğini söyleyebiliriz. TKP yeni hükümetin burjuva hükümeti olduğu tespitinden sonra adalet duygusunu yitiren bir toplumsal dokunun bu “günah”a karşı dinsel bir şemsiye altında toplanarak kendisini aklama eğilimi içine girmesinin etkisi olduğunu belirtmişti.

KÜRT HAREKETİ-HADEP:
3 Kasım seçimlerine HADEP, EMEP ve SDP DEHAP çatısında oluşturulan "Emek, Barış ve Demokrasi Bloğu" ile girmişti. Seçimde 6,22 oy oranı ile DEHAP barajın altında kalmıştı. Seçim sonuçlarını örgüt içi toplantılarla değerlendiren HADEP MYK, halkın sisteme duyduğu öfkeyi AKP'ye yönlendirdiğini dile getirerek, “AKP'nin aldığı oy daha çok duygusal tepkiye dayanan oy potansiyelidir ve kalıcı değildir” demişti. Oluşan koşulların başta kendileri olmak üzere demokratik güçler tarafından yeterince değerlendirilemediği eleştirisine yer vermişti. Meclis’e giren iki partinin farklı olmadığını söyleyen DEHAP Genel Başkanı Mehmet Abbasoğlu “Bu partiler IMF programına bağlıdırlar. Çok kısa zamanda her ikisinin de gerçek kimlikleri ortaya çıkacaktır. Oldu bittiye getirilen bu seçimlerde oylarını bu partilere geçici olarak veren yurttaşlar, umduklarını bulamadıkça ve Türkiye yeni ve keskin sorunlarla yüz yüze geldikçe istikrarsızlık kapımıza dayanacaktır.” açıklamasını yapmıştı.

EMEP: 3 Kasım seçimlerine giderken EMEP’in seçim taktiği, sermaye partilerinden kopma sürecine giren değişik emekçi sınıf kesimlerine; etrafında birleşebilecekleri bir seçim platformu sunmak ve bu dönemi Meclis’e emeğin adaylarının girdiği bir dönem olarak değerlendirmekti. EMEP bunu gerçekleştirmek için HADEP ve SDP ile DEHAP çatısında oluşturulan “Emek, Barış ve Demokrasi Bloğu” ile seçime girmişti. EMEP Genel Başkanı Levent Tüzel istifa ederek DEHAP milletvekili adayı olmuştu. EMEP seçimlerde çıkan sonuçları ise “emekçilerin önemli bir kesiminin uygulanan politikaların sorumlusu gördükleri hükümet partileriyle diğer bazı düzen partilerine tokat atması” olarak değerlendirmiş, seçimlerin işçi sınıfı ve emekçilerin çıkarları yönünde sonuçlanmadığını emekçilerin sermaye partilerinden uygulanan emekçi düşmanı politikalara duydukları öfkenin sonucu olarak çareyi diğer düzen partilerinde gördüğünü ifade etmişti.

PERİNÇEK ÇEVRESİ-İŞÇİ PARTİSİ: İşçi Partisi’ne göre 2002 seçimleri, NATO’nun gizli hükümeti SüperNATO güdümünde yapılmıştı. İP’in baraj altı kalması için “örgütü ve kökleri olmayan Genç Parti”, SüperNATO desteğiyle yüzde 7 oy oranına yükseltilmişti. İP için ABD’nin 3 Kasım 2002’de tamamladığı operasyon, ‘barışçı yoldan’ yapılmış bir devlet darbesiydi, Türkiye’nin başına Gladyo marifetiyle Erdoğan-Gül getirilmişti. TSK komuta kademesi haricinde neredeyse bütün bürokrasi, “millî devlet yıkıcılarının eline geçmiş”, başta İskenderpaşacılar olmak üzere Nakşibendi, Fethullah Hocacı ve Nurcular’ın ABD güdümlü tarikatlar koalisyonu, iktidara yerleşmişti. Gül, Nisan 2003’te “ABD Dışişleri Bakanı Powell ile gizli anlaşma yapmış, Erdoğan Şubat 2004’te, ‘ABD’nin Büyük Ortadoğu Projesi Eşbaşkanı’ olarak, ‘Diyarbakır’ı merkez yapma’ görevini” ilan etmişti. İP de “Türkiye devleti ve ordusunu içerden vuran AKP hükümetinin halk inisiyatifiyle iktidardan indirilmesi” hedefini ortaya koymuştu.

https://www.birgun.net/haber/20-yil-once-islamcilardan-demokrasi-bekleyen-solcular-akp-iktidarini-selamladi-408643




Bu ileti en son melnur tarafından 04.11.2022- 19:12 tarihinde, toplamda 1 kez değiştirilmiştir.
Cvp:
Yazan Cevap içeriği
Üye Profili boşluk
melnur
[ Gelenek ]
Kurucu
Varsayılan Kullanıcı Resmi
Kayıt Tarihi: 02.08.2013
İleti Sayısı: 10.955
Konum: İstanbul
Durum: Forumda Değil
İletişim E-Posta Gönder
| Özel ileti Gönder

50 kere teşekkür edildi.
36 kere teşekkür etti.
Cevap Yazan: melnur
Cevap Tarihi: 04.11.2022- 19:19


20 yıllık AKP iktidarında Sol ne yaptı?

Resim Ekleme
Refah Partisi’nden ayrılıp AKP’yi oluşturan kurucu ekip. (Fotoğraf: DepoPhotos)

BirGün Politika Kolektifi

2002 seçimleri, tarih sahnesine AKP’nin girmesi için yapılmış gibi. DYP, MHP ve Genç Parti kıl payı baraj altında kaldı. Yine aralarında DEHAP, ÖDP ve SHP‘nin bulunduğu sol ittifak girişimi için de aynı şeyi söylemek mümkün.

İttifak girişimi kamuoyunda geniş yankı uyandırmıştı. Hatta kamuoyu yoklamalarında yüzde 10’luk barajı aşma potansiyelinden bahsediliyordu. Ama seçime kısa süre kala ittifak olmadı. DEHAP bağımsız adaylarla diğer partiler kendi adlarıyla seçime girdi.

Yeni yazı dizimizde, 20 yıllık AKP iktidarında solun tavrına mercek tuttuk:

► AKP iktidarını hangi sol grup sevinçle selamladı?

► AB ve çözüm süreci oltadaki yem miydi?

► 2010 referandumunda AKP’nin değirmenine kim su taşıdı?

► Liberal ve ulusal “sol” Erdoğan çizgisine nasıl geldi?

► Sol 28 Şubat’ta nasıl bir konum aldı?

► Erdoğan’ın yolunu kim açtı?

***

20 Yıl önce İslamcılardan demokrasi bekleyen solcular: AKP iktidarını selamladı

28 Şubat ülke siyasetini dizayn etme girişimi olsa da esas olarak AKP’nin önünü açan sürecin anahtarı oldu. 3 Kasım seçimi bir anlamda 28 Şubat’ın sonucudur. AKP yüzde 34 oyla Meclis’in üçte ikisini ele geçirdi.

***
Demokrasi illüzyonu

AB’ye üyelik müzakereleriyle ‘demokratikleşme’ yalanı AKP’nin ilk yıllarında sol liberal kesimlerden destek aldı. Özellikle Ergenekon davası sol içinde ciddi bir ayrışmaya neden oldu. O süreçte yaşanan tartışmalar bugünü belirledi.

20 yıllık AKP iktidarında Sol ne yaptı? (birgun.net)





Cvp:
Yazan Cevap içeriği
Üye Profili boşluk
melnur
[ Gelenek ]
Kurucu
Varsayılan Kullanıcı Resmi
Kayıt Tarihi: 02.08.2013
İleti Sayısı: 10.955
Konum: İstanbul
Durum: Forumda Değil
İletişim E-Posta Gönder
| Özel ileti Gönder

50 kere teşekkür edildi.
36 kere teşekkür etti.
Cevap Yazan: melnur
Cevap Tarihi: 04.11.2022- 19:28


Sol ne yaptı-2: Demokrasi illüzyonu

AB’ye üyelik müzakereleriyle ‘demokratikleşme’ yalanı AKP’nin ilk yıllarında sol liberal kesimlerden destek aldı. Özellikle Ergenekon davası sol içinde ciddi bir ayrışmaya neden oldu. O süreçte yaşanan tartışmalar bugünü belirledi.

BirGün Politika Kolektifi

AKP iktidarının ilk dönemlerinde yarattığı illüzyonda en etkili unsur “demokratikleşme hamleleri”ydi. Dış siyasette AB ile iç siyasette ise sol liberal çevreler ile kurulan yakın ilişkiler ve atılan adımlar AKP’den demokrasi uman sol çevrelerde karşılık buldu ve AKP’nin ülkeyi demokratikleştireceğine dair yanılgıyı pekiştirdi. AB ile 2005 yılında başlayan tam üyelik müzakereleri başta Birikim çevresi olmak üzere solun belirli kesimlerinde destek buldu. Ancak solun genel AB üyeliğine mesafeliydi.

Demokratik açılım süreci de bu illüzyonu sürdürdü. Özellikle sol liberal kesim Dolmabahçe kahvaltılarında kendisine yer buldu.

Türban serbestliğini kıyafet özgürlüğü olarak gören kimi sol çevreler AKP’ye desteğini verirken türbanı bir siyasi simge olarak niteleyen sol çevreler AKP’nin karşısında durmayı sürdürdü.

Sol içerisindeki önemli ayrışma ise Ergenekon davalarında yaşandı. Bazı sol çevreler Ergenekon davalarını derin devletle hesaplaşma olarak niteleyip başından sonuna kadar destekledi. Çoğu sol-sosyalist grup ise bu davaları AKP’nin otoriter bir rejim kurmasına yönelik adımlar olarak gördü.

Genel olarak solda AKP’nin bu “demokratikleşme hamleleri” karşısında yaşanan ideolojik ve politik ayrışma iktidarın daha otoriter bir rejim kurmasına engel olunamamasında önemli bir etken oldu. Birikim dergisi çevresindekilerin AKP’nin ülkeyi demokratikleştireceğine dair söylemleri AKP’nin hegemonyasını inşa etmesinde önemli bir zemin oluşturdu.

Resim Ekleme

Avrupa Birliği

Kürt Hareketi-DEHAP


Türkiye solu içinde AB’ye karşı en olumlu yaklaşan grubun Kürt Hareketi olduğunu söyleyebiliriz. Kürt Hareketi’nin AB’ye görece olumlu yaklaşmasının başlıca sebebi ise serbest dolaşım ve iktisadi kalkınmadan ziyade AB üyeliğinin insan hakları, özgürlüklere ve demokratik gelişmeye katkı yapacağı, azınlık haklarının tanınmasına, baskı ve şiddetin son bulmasına aracı olacağı inancıdır. Kürt Hareketi demokratik taleplerde tıkanan Türkiye siyasetinin hiç olmazsa Kopenhag Kriterlerini kendisine rehber ederek çözüm bulabileceği kanaatine sahiptir. Öyle ki AB Komisyonu’nun o dönem Genişlemeden Sorumlu Komiseri Günter Verheugen 2004 yılındaki Diyarbakır ziyaretinde Türkçe, Kürtçe ve İngilizce olarak “Vatandaş Verheugen, genişletilmiş Avrupa’ya hoş geldin!” yazılı bez pankartlarla karşılanmıştı. Türkiye ile AB arasında 3 Ekim 2005’te başlayacak müzakere tarihinden bir gün önce Diyarbakır’da DEHAP ve sivil toplum örgütlerinin katılımıyla, "Kürt sorununa demokratik çözüm, AB'ye evet' adıyla bir miting dahi yapmayı planlamıştı. Yine bu dönemde Öcalan’ın “Mezarımda üç bayrak yan yana olabilir: Üniter bayrak, AB bayrağı ve demokrasiyi sembolize eden konfederalizm bayrağı” sözlerini hatırlatırsak o günkü konjonktürü daha iyi anlayabiliriz. Dolayısıyla Kürt Hareketi’nin Kürt sorununa demokratik çözümü Türkiye’nin AB süreciyle ilişkilendirdiğini vurgulayabiliriz.

TKP

Türkiye solu içinde Avrupa Birliği’ne karşı en net ve sekter gruplardan birisinin TKP olduğunu söyleyebiliriz. TKP, AB üyelik sürecinin başladığı ilk dönemlerden itibaren gerek eylemleriyle gerek açıklamalarıyla bu tutumu sürdürmüştür. TKP’ye göre AB üyelik süreci ile Türkiye’nin sömürgeleştirilmesi amaçlanmaktadır. Türkiye'nin dünya kapitalizmine bağımlılık zincirine yeni ve güçlü bir halka olarak eklenen AB sürecine karşı çıkmak, TKP için ilkesel bir tutumdur. TKP AB uyum sürecinin Türkiye’nin gündemini belirlediği 2005 yılında Kadıköy'de TKP “Avrupa Birliği'ne Karşı Yurtsever Cephe'de Birleş” mitingi düzenlemişti. 2006’da ise TKP’nin öncülüğünde kurulan Emperyalizme Karşı Yurtsever Cephe Yurtseverler Kurultayı gerçekleştirmişti. Buna göre AB’nin halkımızın önüne bir “refah, uygarlık ve demokrasi” projesi olarak konularak, ülkemizin bağımlılığının pekiştirilmesine ve egemenliğin emperyalistlere bütünüyle devredilmesine izin verilmeyeceğini ilan etmişti.

Resim Ekleme
TKP’nin Avrupa Birliği'ne Karşı Yurtsever Cephe'de Birleş” mitingi...

Perinçek Çevresi-İşçi Partisi

İşçi Partisi’ne göre “Türkiye, AB kapısında çarmıha gerilmiştir ve denetim altına alınmıştır”. AB’nin dayattığı program, “Türk ordusunun Kıbrıs’tan atılması, Ege’nin Türkiye’ye kapatılması, Kuzey Irak’taki kukla devletin resmileştirilmesi, Diyarbakır beyliği kurulması, sözde “Ermeni soykırımı”nın kabul edilmesi, İstanbul’un Bizanslaştırılması ve Patriğin milletlerarası yetkilerle donatılarak ekümenik yapılması gibi kapsamlı bir programdır”. İP’ye göre AB kapısında Türk milleti dinini değiştirmeye zorlanıyor ve AB İstanbul’u Bizanslaştırmak istiyordu. Türkiye, ABD tarafından AB kapısına bağlanmış ve denetim altına alınmıştı. İP’ye göre AB’ye bütün giriş seçenekleri Türk millî devletini ortadan kaldırdığı için “şerefsiz girişi” temsil etmekteydi. MHP, AKP ve Saadet Partisi dahil, bütün partiler, Abdullah Öcalan’ın PKK’siyle aynı programı savunuyor ve AB’ye girmekten yanayken yalnızca İşçi Partisi, AB aday üyeliğinden çekilmeyi savunuyordu.

CHP

AB Sürecine ilişkin CHP içinde fikir ayrılıkları yaşanmıştır. 2002-2005 arası CHP’nin genel olarak destekleyici konumda yer aldığını söyleyebiliriz. Baykal’ın 2003’te “Türkiye’nin AB’ye alınması tarihi bir karar olacaktır” açıklaması ve CHP'nin “İdam cezasının kaldırılması” ve “MGK Genel Sekreterinin sivil olmasını” bunları doğrular niteliktedir. Ancak bu dönem Baykal çeşitli çevrelerce “AB’ye giriş sürecini AKP’ye kaptırmak istememek” ile suçlanmıştı. Baykal AB müzakerelerinin ucunun açık olmasının onur kırıcı olduğunu belirtmiş ve 2005’te başlayan tam üyelik müzakereleri konusunda “Zorla sevinemem” diyerek olumsuz baktığını ifade etmişti. Bu açıklama parti içi görüş ayrılıkları çıkarmış, İstanbul Milletvekili Damla Gürel, Baykal’ın açıklaması ile ilgili AB sürecinin partiler üstü olduğunu ve Türkiye için önemli bir adım olduğunu söylemiştir. CHP, AKP'yi AB konusunda temel gereklilikleri yerine getirmemekle suçlamış ve AB müzakerelerinden önce Türkiye’nin laik sosyal hukuk cumhuriyeti olduğunu kabul etmesi gerektiğini vurgulamıştır. 2010’da “AB'nin çifte standart uyguladığını, sözünü tutmadığını, Ada'nın güneyini anlaşmalara aykırı şekilde birliğe aldığını, bu çifte standardın kabul edilemez olduğunu” savunan Kılıçdaroğlu, hükümeti de özellikle Kıbrıs konusunda yanlış adımlar atmakla suçlamıştı.

ÖDP

AB eksenindeki saflaşma dönemin eski devlet yapısını savunma temelindeki milliyetçilikle, AB’ye eklemlenme sürecini Türkiye’nin demokratikleşmesinin dolayısıyla da eski otoriter yapının aşılmasının bir manivelası olarak gören liberal yaklaşım soldaki bölünmenin iki yanlış ucu olarak öne çıktı. ÖDP için de sonrasında da sürecek ayrışmanın başlangıç noktalarından birisi de AB konusundaki tavır meselesiydi. ÖDP içinde sonrasında “yetmez ama evetçiliğe” uzanacak olan çizginin sahipleri bu sürecin ülkenin demokratikleştirilmesine vesile olacağını yönelik liberal bir yaklaşımla AB’den yana bir tutum içinde oldu. ÖDP’nin ana gövdesini oluşturan siyaset ise AB eliyle Türkiye’nin demokratikleşeceği üzerinden bir yaklaşımla AKP’nin ülkeyi dönüştürme siyasetine de bir destek anlamına gelecek siyaset karşısında, AB’ye katılım sürecinin emekçiler için bir mücadele sürecine dönüştürülmesini savundu. Bu siyasetin ana doğrultusu ise muhalefetin AKP’ye doğrudan ve dolaylı destek anlamına gelecek politikalar karşısında tavır almayı ön plana almasıydı.

EMEP

EMEP’e göre AB, Avrupa’nın büyük kapitalist ülkelerinin birliği olarak kurulmuş, tekellerin ve tekelci burjuvazinin çıkarlarını savunan, bugün de onlar tarafından yönetilen gerici bir birliktir. Türkiye’nin AB’ye girmesi, bu gerici birliği daha da güçlendirecektir. Türkiye’nin AB’ye girmesi, Türkiye’deki emperyalizm işbirlikçilerinin işine gelir ve onların sorunlarını “çözmelerine” dayanak oluşturur. EMEP, Türkiye’nin toplumsal ilerlemeden yana olan güçlerinin AB’den demokrasi, barış, insan hakları ithal edilmesini beklemelerini eleştirir. “Demokratik açılım” için tek çıkar yol olarak Avrupa Birliği’nin öne sürülmesini kabul etmemiş, bunun yerine Türkiye’deki toplumsal sınıf ve tabakaların mücadelesinin önemini vurgulamıştır. EMEP’e göre AB, Türk ve Kürt her milliyetten Türkiye halkının gerçek bir demokrasi ve özgürlük talebini karşılamaktan uzaktır. Sermaye adına iktidara gelen liberal dincilerin “AB normlarına uygun” ama öz itibariyle antidemokratik bir yönetimi devam ettirme azminde” olduğunu belirtmişti.

Türban Sorunu

TKP

Üniversitelerde türbanın tartışıldığı 90’lı yıllarda sol içinde en dikkat çekici çıkışlardan birisi SİP’ten gelmişti. SİP’li öğrenciler üniversitelerde “karanlığa karşı aydınlanma forumları” düzenlerken çalışmalarının doruk noktası Türban Neyi Örtüyor? broşürüydü. Buna göre türban bir cihat üniformasıydı, cihatçıların üniversite kapılarında yaptıklarını özgürlük mücadelesi olarak görmek ihanetti. Türbanın geniş bir coğrafyada “Amerikancılığı” örttüğünü söyledi. 2008’de TKP aynı tutumu sürdürmüş AKP ve MHP’nin türbanın üniversitelere girebilmesini öngören anayasa değişikliğini protesto etmiş, “ABD türbanı takmayacağız”, “Tayyip’in türbanı ABD bayrağı”, “Üniversitede türbana geçit yok; liboşa, yobaza bırakmayız”, “Karanlığa, türbana, şeriata geçit yok” sloganları atmışlardı. Eylemde türbanın sadece siyasi bir simge olmadığı karşı devrimci, dinci, gerici, çevrelerin bayrağı haline getirildiğini belirtmişti. 2019’da ise yerel seçimlerde TKP türbanlı bir aday göstermiş, gelen eleştirilere yanıt olarak komünist bir işçi olduğu için aday gösterildiğini vurgulamıştı.

Resim Ekleme

Kürt Hareketi-BDP

Kürt hareketi kamusal alanda türban yasağına karşıdır. Kürt Hareketinin temsilcileri türbanı bir inanç özgürlüğü olarak gördüklerini belirtirken aksi bir durumu- türbanın eğitim önünde engel teşkil etmesini- hak ihlali olarak adlandırır. BDP, türban konusunun siyasi bir malzeme haline gelmesinden rahatsızdı. 2011 yılında İstanbul milletvekili Sırrı Süreyya Önder’in başvurusu aracılığıyla Meclis’e türban ile girmenin serbest olması adına içtüzük değişikliği için önerge vermiş, ancak Meclis Anayasa Komisyonu tarafından hazırlanan İç Tüzük Değişikliği Kanun Teklifi komisyon tarafından geri çekilmişti. BDP Milletvekili Pervin Buldan açıklamasında Türkiye’de türban sorununun çözümü için, inanç özgürlüğünün sağlanması için bir yol açmaya çalıştıklarını belirtmiş, gerekçeyi "Bu değişiklik ile toplumsal ve sosyal adaletsizliğin giderilmesi, dini inancı gereği başını örtme mecburiyeti hisseden ve böyle inanan kadınlara din ve vicdan özgürlüğü çerçevesinde imkân tanınması amaçlanmıştır. Kravat takma mecburiyeti ise günümüz dünyasında tek tipçi ve toplumu yukarıdan aşağıya, insanların kılık kıyafetine göre dizayn etme anlayışının ürünüdür. Bu mecburiyetin kaldırılması da yine kişi hak ve özgürlüklerinin genişletilmesi için zorunludur" şeklinde yapmıştı.

ÖDP

ÖDP AKP’nin üniversitelerde polis karakolları kurarak fişleme ve gözaltı uygulamalarıyla üniversite gençliğini baskı altına aldığı koşullarda türbanı serbest hale getiren uygulamanın ‘özgürlük açılımı’ söylemleriyle meşrulaştırılmasını eleştirmişti. ÖDP’ye göre AKP türbanı bir mağduriyet olarak sunarak siyasi rant devşiriyor ve toplumu kendi İslamcı ideolojisiyle yeniden inşa etmeye çalışıyordu. ÖDP türban serbestisini o dönemdeki muhafazakâr baskının ve İslamcı toplum projesinin bir simgesi olarak görmekteydi. AKP’nin toplum ve üniversite gençliği üzerinde inşa etmeye başladığı denetim mekanizması ve “mahalle baskısı”nı, üniversiteleri neoliberal koşulların gerektirdiği gibi piyasalaştırmasını görmezden gelip yalnızca türban serbestisine odaklanmak AKP’nin kurmaya çalıştığı muhafazakar otoriter ve neoliberal düzene katkı sağlamaktan başka bir şeye yaramıyordu.

EMEP


EMEP Genel Başkanı Levent Tüzel 2008’de türban tartışmasıyla ilgili açıklamada “kılık-kıyafetin başta eğitim olmak üzere, kişinin kamusal haklarını kullanmasında engel haline getirilmesinde, iktidar ve muhalefet güçleri başta olmak üzere devletin marazalı laiklik anlayışının sorumlu” olduğunu söylemişti. Milletvekillerinin meclise başörtülü girmesi için tüzük değişiklik tartışmalarının olduğu 2013’te Tüzel halkın seçilmiş temsilcileri olarak herhangi bir kılık kıyafet sınırlamasına tabi olmaksızın özgürce siyasi faaliyetlerini yürütebilmesi gerektiğini, tüm insanlar gibi milletvekillerinin de siyasi düşünceleri, inançları, cinsel tercihleri, yaşam felsefeleri nedeniyle ayrımcılığa uğramaması gerektiğini belirtmişti. Bunun yanında Tüzel, ülkede din ve inanç alanının siyasi tahakküm ve yönetim baskısına dönüştüğünü, kutuplaşmanın nesnesi yapıldığını, dini gerekçelerle başörtüsü takmanın kadını özgürleştiren değil, eşit ve özgür insanlar olmasını kısıtlayan bir nedensellik olduğunu belirtiyordu.

CHP

CHP türban yasasının kaldırılmasına yönelik muhalif bir tutum sergilemiş ancak çoğu zaman meselenin türban olmadığını ve AKP'nin türbanı laiklik olgusunu zedelemek için kullandığını öne sürmüştür. 2006’yılında kadın diplomatlar ve diplomat eşleri; CHP'li kadınlar ile bu konuyu görüşmüş CHP'li Oya Araslı "Türban ve başörtüsünün farklı olduğu" konusunda beyanda bulunurken. Nedret Öymen ise “Bazı mahallelerde başörtüsü takmayana baskı yapılıyor, kamuda ise başörtüsü takanların meslek edinmesi engelleniyor.” Diyerek kadınlar üzerindeki toplumsal baskının her yerde olduğu vurgusunda bulunmuştur.

28 Şubat sürecinde “ikna odaları” ile gündeme gelmiş olan Nur Serter’in 2007’de CHP'den vekil oluşuyla birlikte AKP'nin baskısı artmıştır. Bu dönem CHP, başta Baykal olmak üzere “başörtüsü ve türbanın farklı şeyler olduğuna” dair pek çok beyanda bulunmuştu.

2008’de Baykal, anayasa değişikliği meclisten geçtikten sonra; “Tartışmaların konuyu ilk olduğu yerden herkesin soru işaretleri olduğu bir noktaya gelmesini olumlu buluyorum” demiş, CHP’lilerin çoğu değişikliğe karşı çıkmış, CHP yasanın iptali için Anayasa Mahkemesi'ne başvurmuştu. CHP Genel Sekreteri Önder Sav, kararı “Anayasa'ya karşı hile yolu kullanılarak gerçekleştirilmiş bir tasarruf” olarak değerlendirmiştir.

Perinçek Çevresi-İşçi Partisi

Perinçek çevresi açısından türban haçlı siyasetin simgesidir. “ABD emperyalizminin modaları bir kısım kadınlarımıza göbek açtırtırken, bir kısım kadınlarımızın başını da türbanla bağlamaktadır. Her ikisi de kadının cinselliğini vurgulamakta, kadını toplumun önüne bir cinsel nesne olarak çıkartmaktadır. Cumhuriyet kadını, erkekle eşit, iş ve güç sahibi, kendine güvenen, dürüst ve onurlu kimliğine uygun bir giyim ve kuşam içinde olacaktır. Kadınlarımızı bizim geleneğimizde olmayan, Hıristiyan rahibe kıyafetleriyle boğmak, neresinden baksanız, Türkiye’ye karşı karanlık bir fesadın, kanlı bir nifağın uygulamalarıdır…ABD haçlısı, Türk askerinin başına nasıl çuval geçirdiyse, Türk kadının başına da türbanı geçirmiştir.” Hatta onlar içim “Türban Büyük Ortadoğu projesi’nin Örtüsüdür!”

Perinçek çevresi için “türban özgürlüğü” diye bir şey yoktur. Doğu Perinçek’e göre cariyelik özgürlükse, türban da özgürlüktür. Türban, insanın kul, kadının cariye olduğu topluma denk düşen bir örtüdür. “Demokratik, özgür bir toplum kurmak isteyen bir parti veya insan, türban ve özgürlük kavramlarını yan yana getiremez. Bu, esaret özgürlüğünü savunmaktan başka bir şey değildir.” Bu açıklamadan 2 hafta sonra çıkan Aydınlık dergisi Özgürlük değil esaret; Türban: Rahibe Örtüsü manşetini atmıştı. Bu dönemde İşçi Partisi tarafından 1 milyon adet bastırılarak yurdun dört bir yanında dağıtılan “Türban Özgürlük Değil Esaret Örtüsüdür!” başlıklı bildirinin mahkeme tarafından toplatılmasına karar verilmişti.

Ergenekon Davası

Kürt Hareketi-DTP


DTP Eş Genel Başkanı Ahmet Türk, “Ergenekon davasını Türkiye’nin geleceği ve şeffaflaşması adına çok önemli buluyoruz. Ergenekon’un bütün yönleriyle ortaya çıkarılması durumda Türk ve Kürt halklarının birbirlerini daha iyi anlayacağına inanıyorum. Kürt ve Türk halkını birbirine düşürmek isteyen anlayışın ortaya çıkarılması adına önemlidir”. demişti. Türk, Ergenekon'un başladığı yerin Kürt coğrafyası olduğunu, belirterek, “Ergenekon'da tarafız. Ergenekon çetesinin ortadan kalkması Kürt sorununun çözümü için önemli. O nedenle davaya müdahil olacağız” diyerek dava ve soruşturmalara destek vermişti. DTP’nin Ergenekon konusundaki tavrının açık ve net olduğunu vurgulayan Eş Başkan Emine Ayna, ‘DTP tarafsız’ eleştirilerine şöyle yanıt vermişti: ‘Biz olayların sonuna kadar üzerine gidilmesi ve bütün boyutlarıyla açığa çıkartılması gerektiği görüşündeyiz. Ergenekon örgütünün eylemlerinin sadece Hükümete dönük boyutlarıyla ele alınmaması gerektiğini, Doğu ve Güneydoğu’daki karanlık eylemlerin de faili meçhul cinayetlerin de soruşturma sürecine dahil edilmesi gerektiğini söylüyoruz. Burada eleştirdiğimiz nokta hükümetin olayları ve eylemleri kendisiyle başlatıp, kendisiyle sonlandırma tutumudur. Bizim durduğumuz nokta gayet açıktır.”

Ekim 2008’de Ergenekon davası öncesinde DTP başta olmak üzere çok sayıda siyasi parti ve demokratik kitle örgütleri “Ne Ergenekon ne AKP, çözüm demokratik Cumhuriyet" mitingleri gerçekleştirmişti. Bu mitingde konuşma yapan DTP Milletvekili Pervin Buldan, Kürt sorununun ülkenin en büyük sorunu olduğunu ifade ederken, AB'ye girmek ve Kürt sorununa demokratik çözüm getirmek isteniyorsa, Ergenekon Davası'nın kapsamının genişletilerek sonuçlanması gerektiğini söylemişti.

Perinçek Çevresi-İşçi Partisi

Ergenekon operasyonlarına karşı Aydınlık dergisi “Ergenekon'un Şifresi Geldi Ab'den Tayyip Gül'e Devlet ve Ordu'da Temizlik Emri” manşetiyle çıkmıştı. (16 Mart 2008 Sayı: 1078) Aydınlık dergisi iki hafta sonraki manşetini “Ergenekon Belgelerini Fethullahçılar Yazdı” olarak atmıştı. Perinçek “bizi yargıladıkları suçtan kendileri yargılanacaklar” demişti. “Ergenekon tertibini” 1998 yılına kadar geri götürerek “Türkiye’nin millî güçlerini etkisiz hale getirmek ve toplumu sindirmek için” bu yıl hazırlandığı ve 2001 yılında da ABD’nin Irak savaşı takviminin gereği olarak, orduya müdahale edildiği, Org. Hilmi Özkök Genelkurmay Başkanlığı’na getirtildiği, Türkiye’nin erken seçime sürüklendiği ve Erdoğan ve Gül’ün BOP sürecini uygulamaya koyduğu ifade edilmişti. TSK ise bu operasyonla “psikolojik harekât” ve örtülü savaş yürütülmüştür. Fetullahçı Savcıların İşçi Partisi’nin yurtsever güçlerin “merkezinde” olduğunu belirttiklerini ifade ederek sistemin “sol olduklarını söyleyen veya düne kadar vatanseverliği kimseye bırakmayan partilerden kendisine bir tehdit gelmediğini”. Bu sebebple bu partileri “adam yerine koymadığını” iddia etmiştir. Sistem bu partiler İşçi Partisi’ne yönelecek halk güçlerini barajlamak için kullanmaktadır. Ergenekon sürecinin ortaya koyduğu gerçek budur. İşçi Partisi’ne göre “Ermeni açılımı, Kürt açılımı, Kıbrıs açılımı ve Ergenekon Tertibi aynı paketin parçalarıdır” ve “Ergenekon kumpası da bu paketlerin uygulanması için gerçekleşmiştir.”

Resim Ekleme
Ergenekon Dava duruşmalarında Silivri’de düzenlenen eylemden bir kare...

TKP

TKP’ye göre Ergenekon operasyonu ABD'nin Türkiye siyasetini AKP eliyle kendi hedefleri doğrultusunda yeniden şekillendirme girişimlerinin parçasıdır. TKP bu operasyonun Türkiye'deki sömürü düzeninin emekçi halka, Kürtlere karşı işledikleri suçları en azından bunların küçük bir bölümünü aydınlatmak, suç işlemiş devlet görevlilerini yargı önüne çıkarmak için yapılmadığını belirtmişti. TKP 2009’da yaptığı açıklamada “İşleyen yargı süreci değil, AKP'nin gücünü emperyalist merkezlerden alan gerici operasyonudur. Gözaltına alınanlar da işledikleri suçlardan değil, AKP'ye muhalefet ettiklerinden, ABD projeleri konusunda itiraz ya da çekincelerini dile getirdiklerinden Ergenekoncu olarak nitelenmektedir” demişti. TKP “Türkiye büyük bir felakete doğru sürüklenirken AKP hükümetine açık ya da gizli destek olanların, bu onursuzluğu kabul etmeyenleri faşistlikle itham edenlerin, tıpkı AKP hükümeti ve onun yandaşları gibi Amerikancı faşizmin "liberal" yol arkadaşları” olduğunu söylemişti. 2013’te Ergenekon Davası'nın açıklanan kararların ardından “Ergenekon bir mahkeme değildir. Ergenekon AKP diktatörlüğünün inşa sürecidir.” tespitini yapmıştı.

EMEP

Ergenekon Davası kapsamında başlayan operasyonları darbecilere karşı ilk kez böylesine net bir müdahale olduğu gerekçesiyle olumlu karşılayan EMEP bunun bütününün bir iktidar savaşı olduğunun altını çiziyordu. EMEP Genel Başkanı Levent Tüzel, Ergenekon davası ve halka karşı işlenmiş binlerce suçun aydınlatılması için bağımsız bir komisyon kurulması gerektiğini söylerken binlerce faili meçhul cinayetin ortaya çıkarılması, suikastların aydınlatılması, kayıpların bulunması için bu davanın tanıkları ve mağdurları olarak davaya müdahil olmak istediklerini ifade ediyordu. Ergenekon Davası olarak yansıyan ve devlet içindeki çeteleşmelerin soruşturulmasıyla başlayan gelişmelere dikkat çeken Tüzel, dava süreci ilerledikçe çete organizasyonlarının ve çeteleşen devlet kurumlarının halka karşı işlediği suçları da kapsama imkanlarının ortaya çıktığı soruşturmanın Türkiye’nin demokratikleşmesinin bir dayanağı olacak olguların ortaya çıkmasına da yol açacağını belirtiyordu. Davanın sonuca varması için yeterli delilin olduğunu söyleyen Tüzel, davanın demokrasi mücadelesinin bir parçası haline getirilmeden sonuç alınamayacağını vurguluyordu.

ÖDP

Özgürlük ve Dayanışma Ergenekon Yargılama sürecinde AKP’nin değirmenine su taşımayı reddetti. AKP’nin, Ergenekon sürecini iktidarını tahkim etme sürecinde bir tür yol temizliği olarak gördü. ÖDP’nin ana gövdesi onlarca insanın haksız şekilde yargılanmasına tepki gösterirken tıpkı AB sürecinde olduğu gibi Ergenekon davalarını da destekleyen küçük bir grup oldu.

Hem AB hem de Ergenekon ÖDP’de ayrılıkla sonuçlanacak sürecin en önemli kilometre taşlarından biri oldu. Özellikle Ergenekon sürecinin 12 Eylül referandumuna giden yolda bir tür altlık olarak değerlendirilmesi ÖDP metinlerinde eleştirildi.

Ergenekon davalarının temiz toplum ya da rejimin safralarından kurtulması olarak değil daha çok AKP ve Gülen cemaatinin bürokrasiyi ele geçirirken gerçekleştirdiği büyük tasfiye olarak değerlendirdi. AKP ve Cemaat’ten demokrasi beklemenin hayal olduğunu Ergenekon sürecinde de ifade etti.

Birikim Dergisi Çevresi

Birikim çevresi Türkiye’nin Avrupa Birliği adaylığı ve Ergenekon operasyonları gibi süreçlere İttihatçı, orducu ve bürokratik kesimlerin gücünü zayıflattığı ölçüde destek olmayı tercih etti. Soldan AB’ye yönelik getirilen eleştiriler milliyetçilikle özdeşleştirilerek solun özgüveni ve enternasyonalizmi yetersiz bulundu. Avrupa genişlemesi “Avrupa Devleti Kurmaya Çağrı” adı altında liberal demokrasiyi genişletebilme umuduyla savunuldu. Derin devlet organizasyonları Ergenekon davalarında yargılanmaktaydı. Ahmet İnsel’e göre, “vesayet rejimine” son vermeye uğraşan yegâne güç AKP’ydi. Ömer Laçiner’e göre, “bir parti olarak tanımlanan orduya” karşı muhafazakâr demokrat AKP’nin cephesinde Ergenekon operasyonları değerlendirilmekteydi. 2010 yılında NTV’de Can Dündar’ın konuğu olan Laçiner, Ergenekon operasyonları aracılığıyla cemaat kadrolarının edindikleri konumları kullanarak zaman içinde bir darbe yapacağı öngörülerini “aşırı yorum” olarak değerlendirmekteydi.



Sol ne yaptı-2: Demokrasi illüzyonu (birgun.net)








Bu ileti en son melnur tarafından 04.11.2022- 19:29 tarihinde, toplamda 1 kez değiştirilmiştir.
Cvp:
Yazan Cevap içeriği
Üye Profili boşluk
melnur
[ Gelenek ]
Kurucu
Varsayılan Kullanıcı Resmi
Kayıt Tarihi: 02.08.2013
İleti Sayısı: 10.955
Konum: İstanbul
Durum: Forumda Değil
İletişim E-Posta Gönder
| Özel ileti Gönder

50 kere teşekkür edildi.
36 kere teşekkür etti.
Cevap Yazan: melnur
Cevap Tarihi: 21.08.2023- 07:18


İlginç ve ilginç olduğu kadar da yararlı bir başlık. En geniş anlamıyla Türkiye solunun AKP döneminde neler yaptığı, eksiği ve gediğiyle özetlenmiş. Aradan da 2 yıl geçmiş; AKP hala iktidarda. Ülke nereden nereye gelmiş, demokrasi, insan hakları, ekonomi nereden nereye?

Peki en geniş anlamıyla solcular şimdilerde ne yapıyor?
AKP'yi iktidardan uzaklaştırabilmek için şimdilerde neler yapmalı?
Yetmez, sosyalist solun toplumsal alandaki etkisini arttırmak için nasıl bir siyaset savunusu içine girmeli?



Yeni Başlık  Cevap Yaz



Forum Ana Sayfası

 


 Bu konuyu 1 kişi görüntülüyor:  1 Misafir, 0 Üye
 Bu konuyu görüntüleyen üye yok.
Konuyu Sosyal Ortamda Paylas
Benzer konular
Başlık Yazan Cevap Gösterim Son ileti
Konu Klasör ''AKP değil, devlet yaptı!'' melnur 23 13336 14.12.2021- 03:29
Konu Klasör Nerede yanlış yaptılar? melnur 2 1946 23.04.2021- 03:58
Konu Klasör CHP'nin yaptığı sağa benzemek de değil, düpedüz sağcılık... melnur 0 2233 22.02.2019- 22:17
Konu Klasör Prof. Şengör: Evren'in yaptığı her şeyi onaylıyorum munzur 14 15191 18.02.2020- 19:00
Konu Klasör Solcular din düşmanı mı? denizcan 12 19470 02.03.2014- 14:54
Etiketler   AKP,   döneminde,   solcular,   yaptı
SOL PAYLAŞIM
Yasal Uyarı
Sitemiz Bir Paylasim Forum sitesidir Bu nedenle yazı, resim ve diğer materyaller sitemize kayıtlı üyelerimiz tarafından kontrol edilmeksizin eklenebilmektedir. Bu nedenden ötürü doğabilecek yasal sorumluluklar yazan kullanıcılara aittir. Sitemiz hak sahiplerinin şikayetleri doğrultusunda yazı ve materyalleri 48 Saat içerisinde sitemizden kaldırmaktadır.
Bildirimlerinizi info@solpaylasim.com adresine yollayabilirsiniz.
Forum Mobil RSS