Yirmi bir yıldır ülkeyi gerici bir anlayışla yönetmeye çalıştılar. Tek adam sistemiyle birlikte cemaat ve tarikatların önü iyice açılmaya başlandı. Diyanet bu gerici anlayışın nerdeyse tek merkezden yönetilen bir kurumu haline geldi. Bilimden uzak, dahası bilime karşıt bir düşünce sistemine sahip olduklarını biliyorduk; bir deprem ülkesinde bu anlayışın ne kadar tehlikeli sonuçlara yol açacağını KahramanMaraş'taki depremde gördük. Varlıklarının ülke insanı için potansiyel bir tehlike olduğunu anlamış olmalıyız artık ve daha da tehlikeli olanınsa bundan habersiz milyonların bu ülkedeki varlığıdır.
Cumhurbaşkanlığı referandumu bu nesnelliğin en kısa bir zamanda değiştirilebilmesinin fırsatıdır. Zaten bu yüzden ükede bu kötücül yapılanmanın karşısında olan en sağından en soluna kadar pek çok siyasi parti ve kurum tarafından önemseniyor ve bu fırsat kaçırılmasın isteniyor. Önümüze gelen bu fırsatı iyi değerlendirebilmeliyiz, bu ülknin yarınlarının umutlu olabilmesinin yolu buradan geçiyor; bir büyük yanlışlık yaparak bu iktidarın muktedir hale gelmesni önleyememiştik, bir başka yanlışlık yaparak şimdi de bu fırsat kaçırılmamalı. Mutlaka, ama mutlaka kazanmalıyız. Ve bunun için de hepimiz gerekirse en az Cumhurbaşkanı adayı Kılıçdaroğlu kadar çalışabilmeliyiz. Hepimizin sorumluluğ var. Bu ülke bu kötülüğe ve bu kötülükten nemalanan trollere bırakılmayacak kadar önemlidir.
Bir sosyalist için saray rejimini sandıkta yenilgiye uğratmanın göz ardı edilmesini anlayamam. Öyle bir durum varsa, o kişi ya gerçekten siyasetin s'sinden bile anlamıyordur, ya da tartışmasız bir sosyal medya trolüdür. Örnekse bir arkadaş ''Kılıçdaroğlu kazanırsa ve Kürt halkının başına bomba yağdırırsa'' falan demişti. Çok da uzatmamak gerek ya, belli bir yerden sonra bu tip kişiler hep olacak. Ama can sıkıcı olan yanı, bu kişilerin kendilerini bir de sosyalist, komünist olarak taımlamaları... TKP'nin İBB seçimlerinden bu yana tuttuğu siyasi pozisyonu eleştirirken rahatsızlığımın bir yanını da bu tip etkileşimlere ve koşullanmışlıklara yol açması.
Cumhurbaşkanlığı seçimini saray rejimine kaybettirmeliyiz. Bu konunun tartışılacak bir yanı olmaması gerekir. Akşam TKH'nin açıklamasını okumuştum, sonra da face'te kısa bir yorumda bulumuştum. Şöyle:''TKH ''Kılıçdaroğlu’nun adaylığı konusunda komünistlerin tutumu nettir'' demiş ve ardından da bu ''net'' olan kararı açıklamış: ''...cumhurbaşkanlığı seçiminde aday göstermeyeceğiz. Bununla birlikte yurttaşların bıktıkları AKP iktidarından kurtulmak için Millet İttifakını ne çare olarak göreceğiz ne de çare olarak göstereceğiz.''
Anlayan var mı?
Cumhurbaşkanlığı referandumunda bir TKH'li üye veya (varsa) sempatizan ne yapacak? ''Yesinler birbirini'' mi diyecek, ''bana ne, ben komünistim'' deyip omuz mu silkecek, yoksa gözlerini mi kapayacak:?
Ben anlamadım ve anlayamıyorum, anlayan birileri varsa yazsın lütfen
Lafın gelişi ''anlamadım'' diyorum, bu tavrın anlaşılmayacak ve savunulacak bir yanı olabilir mi? TKH TKP'nin bir küçük versiyonu. Hani nerdeyse TKP'nin aynı konudaki açıklamasının altını çizerek desteklemiş. Farklı çalışmalara, farklı partiye, onca emek, para ve zamana yazık, brleşin gitsin. MK'da iki üç koltuğun lafı edilmemeli artık.
Son olarak, 14 mayıs seçimlerinde ne yapacağımı da buraya yazıp bitireyim bunu da bir iki gün önce yine face'te yazmıştım.
''Seçim tarihinin belli olmasıyla seçim süreci de başlamış oldu. Ne yapacağımı, nasıl bir siyasi pozisyon alacağımı açık seçik belirtmenin yararlı olacağını düşünüyorum.
1: Dinci faşizmi sandıkta yenilgiye uğratmak için Cumhurbaşkanlığı referandumunda Kemal Kılıçdaroğlu'nu destekleyeceğim.
2-İçinde bulunduğumuz kaotik süreçte baştan beri doğru bir siyasi pozisyon aldıkları ve parlamentoda sosyalizmin sesini duyurmayı başardıkları için parlamento seçimlerinde TİP'i destekleyeceğim.''
14 Mayıs seçimlerinin en önemli sorunu cumhurbaşkanlığı hükümet sistemi denilen bu ucube rejimin, yani tek adam diktatörlüğünün oylanacak olmasıdır. Bu yüzden cumhurbaşkanlığı seçimleri bir referandum niteliğindedir. O gün sandıkta dinci faşizmin devam edip etmemesi yönünde bir karar verilecektir. Ya ''devam'' diyeceğiz, rejimin sürmesi yönünde bir siyasi tavır sergileyeceğiz ya da ''yeter'' deyip bu örgütlü kötülüğü sandıkta bir büyük yenilgiye uğratacağız. Referandumda başka bir seçenek yok. Sosyalisti de, sosyal demokratı da, devrimci demokratı da, totaliter yapıya karşıt olanlar da bu soruyla yüzleşmek durumundadır. Bu sorunun yanıtı da ya ''Erdoğan'' ya da Kılıçdaroğlu''dur. Bu sorunun yanıtını bu şekilde vermeyip önünden arkasından dolanan kişi üstelik bir de kendini solcu, sosyalist olarak tanımlamaya çalışıyorsa ve de bilinçli bir trol değilse, aslında farkında değil, dolaylı yoldan saray rejiminin sürmesinden yana tavır alıyor demektir. Başka bir şey değil.
Sonuç olarak sosyalistlerin hemen hemen tamamının cumhurbaşkanlığı seçiminde Kılıçdaroğlu'na yönelik ''bir günlük ittifak'' noktasına olması gereken bir durumdu. Buna TKH'yi de dahil ediyorum. Gerçi kendince politik bir söylemi yeğlemiş olması bir anlamda herhangi bir gelişmeye de açık kapı bırakmak istemesinden dolayıdır. Ama şu var, hem TKP yönetimi ve hem de TKH yönetimi benzer bir söylemi uzunca bir zaman sürdürerek ve açık seçik ''Cumhurbaşkanlığı seçiminde Kılıçdaroğlu'nu destekleyeceğiz'' demiyerek ortaya çıkan şaşırtıcı durum üzerinde de düşünmeliler.
Sosyalist siyaset genellikle kuramsal gerçeğin güncel gelişmeler karşısında bile sürekli tekrar edilmesi ve adeta bir ezbere dönüştürülmesiymiş gibi algılanıyor. Bu durum belki de sosyalist partilere üye ve sempatizan kesimi kendi etrafında konsolide etmeye yarıyor ama aynı zamanda üye ve sempatizan kitlenin güncel gerçeklikten kopmasına da yol açıyor Bu fotoğraf sosyalizmin çok dar bir çerçeveye sıkıştırılmasından başka bir işe yaramıyor. Yeri geldiği için şunu da eklemek gerek, partili olmak sosyalist kuramı bir ölçüde içselleştirmenin ötesinde o kuramın güncel olan ile arasındaki açının kısaltabilme becerisini de gösterebilmek anlamına gelmeli. Sosyalizmin toplumsal alandaki etkisini arttırmanın yolu (bence) böyle bir üye profilinin oluşturulmasıyla doğrudan ilgilidir. Parti disiplini ve örgütlenme çağrıları bu bütünlük içinde ele alınmadağında çok önemli ve anlamlı bir sonuca yol açmamakta, diye düşünüyorum.
***
Cumhurbaşkanlığı referandumu kazanılmalıdır. Aynı gün parlamento seçimine de gidileceğinden sosyalist partiler sosyalist propaganda ve ajitasyon yaparlarken (bence) saray rejiminin sandıkta yenilgisine yönelik bir propagandayı ihmal etmemeleri de gerekiyor. Bu yüzden 14 mayıs özgün bir seçim siyasetini sosyalistlere dayatmaktadır. Elbette sosyalizmin tanıtımı ve geniş kitlelere ulaştırılması için önemlidir. Saray rejimini sandıkta yenilgiye uğratma sürecine olabildiğince katkı vermek ne kadar önemliyse aynı şekilde sosyalizmin kitle kazanabime yolunda bir siyaseti de sürekli işlemek ve güncel kılmak da o oranda önemlidir. Sosyalist partierimiz bu iki ''farklı'' durumu bir potada eritebilir ve eritmek durumundadır. Bu yapılmadığında üye ve sempatizan kitlenin parti siyasetini günceli de kapsayacak bir biçimde içselleştirmesi pek de mümkün olamadığı gibi, partinin ve sosyalizmin toplumsal alanda mesafe almasının da önüne geçiyor.
Kapatırken altını çizmekte yarar var. Cumhurbaşkanlığı seçimi mutlaka kazanılmalı ve saray rejimi bu referandumda mutlak bir yenilgiye uğratılmalıdır. 14 Mayıs tarihsel bir dönemeç anlamına gelmektedir ve sosyalistler bu süreçte mücadelenin ön saflarında olmalıdırlar...
(Biraz önce face'e yazmıştım; buraya da ekleyeyim)
Sanal medyada AKP'nin binlerce trol ordusu olduğu biliniyor. Dolaylı yoldan da olsa bu trollerden kimilerinin enternasyonalist ya da komünist gibi tanımlamalarla bardağın boş taraflarında tepinenlerin gazına gelmemek gerek. Neymiş, Kılıçdaroğlu ülkücü Sinan Ateş'in eşini ziyaret etmiş, ''daha başka da neler varmış'' falan. Oy vermeyin diyor da, işi o adamın, işi dolaylı yoldan AKP trollüğü, böyle pazarlıyor AKP'yi; sazan olmaya gerek var mı? Verilmeyen her oyun Erdoğan'a yarayacağını , saray rejiminin devamından yana olacağını kavrayabilmek o kadar zor mu?
Mehmet Ali Kulat (MAK)'ın cumhurbaşkanlığı anketi Kılıçdaroğlu'nu yüzde 46, Erdoğan'ı yüzde 42 gösteriyor. Eğer Muharrem İnce yüzde 5'i aşan bir oy oranını yakalarsa referandumun ikinci tura kalacağını söylüyor. Ve ekliyor, ''ikinci tura kalacak bir seçimde tüm tecrübemle konuşuyorum Cumhurbaşkanı Erdoğan seçimi kazanmaya daha yakın olur.'' Tek adam rejiminin oylanması anlamında bu seçimin yitirilmemesi gerek. MAK'ın anketini bu bağlamda önemsiyor ve gerçekten tedirgin oluyorum.
Parlamento seçimleri de önemli. AKP MHP, BBP, Erbakan (YRP) ve Hüda Par ittifakı'nın burada çoğunluğu kazanmaması gerek. Duygusal refleksler ve sözümona keskin solculuk tripleriyle 14 Mayıs seçimlerine yaklaşım gösteren kişiler eğer trol de değillerse tekrar tekrar düşünmeleri gerekiyor Saray rejiminin 14 Mayıs'tan sonra devam etmesi durumunda bugünleri bile arayacağımız bir iklimin egemenlik kuracağından hiç kuşku duyulmamalı.
Sitemiz Bir Paylasim
Forum sitesidir Bu nedenle yazı, resim ve diğer materyaller sitemize
kayıtlı üyelerimiz tarafından kontrol edilmeksizin eklenebilmektedir. Bu
nedenden ötürü doğabilecek yasal sorumluluklar yazan kullanıcılara
aittir. Sitemiz hak sahiplerinin şikayetleri doğrultusunda yazı ve
materyalleri 48 Saat içerisinde sitemizden
kaldırmaktadır.
Bildirimlerinizi info@solpaylasim.com adresine
yollayabilirsiniz.
