AKP Kürt iç savaşına mı oynuyor? – Ferda Koç

Kürt halkı barış beklerken, birden bire kendisini iç savaşın kaynayan kazanında bulabilir!

Lice’de Yurtsever Devrimci Gençlik Hareketi’nin yeni karakol yapımlarına karşı başlattığı yol kesme eylemi kısa bir süre içinde orta çaplı bir krize dönüştü. Yol kesme eylemleri yaygınlaştı, olay askeri kontrol noktalarına ateş açılmasına kadar geldi. Aynı günlerde Türkiye destekli olduğu bilinen IŞİD çeteleri Serekaniye’de çoğu kadın ve çocuk 15 sivili öldürdü. Olayların gelişme çizgisi birçok kişiye “Hükümet ile PKK arasındaki ipler koptu mu?” sorusunu sordururken, Beşir Atalay, “Çözüm sürecinde tıkanmanın olmadığını; 19 Mayıs’ta yapılan hükümet zirvesinde ‘Daha somut, yeni bir yol haritasının üzerinde çalışılması, sonuca doğru daha hızlı adımlar atılmasının kararlaştırıldığını’, bu adımlara ilişkin olarak Kürt hareketinin ‘siyaset kesimiyle’, yani BDP ile görüştüklerini, sürece ilişkin olarak ‘karşılıklı iradede bir zayıflama görmediklerini” açıkladı. Atalay’ın bu açıklamayı yaptığı gün İmralı’dan dönen BDP heyeti, Abdullah Öcalan’ın “Sürecin yeni bir aşamaya geldiğini” söylediğini ve “tarafları süreci provoke edecek tutumlardan kaçınmaya, dikkatli ve duyarlı davranmaya” çağırdığını aktardı.

Böylece taraflar, Mayıs ayı itibariyle “diyalog aşaması”nın tamamlandığını, “müzakere aşaması”na geçildiğini ima ederek, yakalanan bu noktanın kaybedilmemesi gerektiğini ve buna yol açacak girişimleri “provokasyon” olarak kabul edeceklerini açıklamış oldular.

Beşir Atalay, aynı görüşme içerisinde Erdoğan’ın Cumhurbaşkanı olması halinde Abdullah Gül’ün partinin başına ve Başbakanlığa getirilmesi ve AKP’nin “reformcu ve demokrat” kimliğinin zedelenmemesi gerektiğini söyledi ve “Anayasa ve diğer değişiklikler” için 2015 seçimi sonrasını işaret etti.

Anlaşılan o ki, Öcalan “bitti” demeden çözüm süreci bitmeyecek ve AKP hükümeti bu süreci en azından 2015 seçimlerine kadar yürütecek ya da yürütüyormuş gibi görünecek. Bu süre içerisinde her iki taraf da stratejik konumunu güçlendirmeye çalışacak. Yani, Kürt Siyasi Hareketi kontrollü bir gerilim politikasıyla bölgedeki iktidarının gücünü ve tanınırlığını artırmaya çalışacak; AKP ise, Ergenekon-Balyoz’la başlayıp, Cemaat tasfiyesiyle devam eden devlet iktidarını ele geçirme hareketini, Erdoğan’ın cumhurbaşkanlığı, Gül’ün başbakanlığıyla konsolide edecek.

AKP bu stratejik hedeflerine ilerlerken, Kürtler içindeki siyasi desteğini korumayı ve geliştirmeyi hedefleyen bir başka “kontrollü gerilim” politikasını uygulayacak. AKP’nin izleyeceği bu politikanın bazı önemli bileşenlerini iki örnekte izleyebiliyoruz.

Birinci örnek, Diyarbakır’da gerillaya katılan iki gencin ailesinin yaptığı “oturma eylemi”. AKP bu eylemi “devlet imkanlarıyla” körükleyerek genişletti. Böylece, PKK’nin “sivil alandaki” hegemonyasını zayıflatmayı ve Kürt seçmenine nüfuz olanaklarını genişletmeyi açık bir politik taktik haline getirdi. Bu taktiği daha önce Barzani-Şiwan gösterisinde de izlemiştik.

İkinci örnek ise Serekaniye katliamını yapan IŞİD çeteleri. Bu çetelere Türkiye’den katılan (maaşlarını dolar olarak alan) “gönüllüler”in önemli bir bölümünün Hizbullah ve bölgedeki diğer ultra-gerici Kürt gruplarından geldiği ve bu militan trafiğinin MİT’in denetimi altında sistemli bir biçimde sürdürüldüğü, bölgede yaşayan herkes tarafından biliniyor. Yani AKP, Rojawa’daki kontra savaşını bir “Kürt iç savaşı” olarak örgütlemeye çalışıyor.

İki tarafın uyguladığı bu “kontrollü gerilim” taktiklerinden iki tarafın birden kazançlı çıkması ise kolay değil. Bütün şartların aynı kalması ve 2015 seçimlerine kadar “süreç”in bugüne dek yaşadığımız biçimiyle sürmesi halinde, AKP’nin bu taktiğiyle 2015 seçimlerinde bölgedeki ve Kürtler arasındaki desteğini artırması, BDP/HDP’nin ise güç kaybetmesi galip olasılıktır. Bu olasılığın gerçekleşmesi halinde ise AKP’nin kartını Kürt sorununun çözümüne mi yoksa bir Kürt iç savaşına mı oynayacağı kestirilemez.

Kürt halkı barış beklerken, birden bire kendisini iç savaşın kaynayan kazanında bulabilir!