Gözlerimdeki yaşlar gibi kelimelerde dökülüyor yüreğimde sitem dolu kalemimde defterimin üzerine. Kelimelerin hepsi kaçacak gibi duruyor kâğıdın üzerinde, fazla gözyaşı üzerlerin de düşünce silinmemek için kaçmaları çok doğal.

Ben sana ey sevgili defalarca gönlümdeki aşkı anlattım sen anlamadın, derya deniz akıttım gözyaşlarımı, sen hiç oralı olmadın. Hep kendi arzularının peşinden koştun.

Masamın üzerinde mutluluk içinde- bilmem ki o an nasıl mutlu olmuştuk bilmiyorum-çektirdiğimiz resim vardı, onu da kaldırdım bodrum katına karanlık odaya.

Beni perişan, ettiğine değer miydi? Çekip gittin, bir aylık işsiz kalışımı az sıkıntı içinde kalmamızı bahane ettin ve beni terk ettin. Yaşar iken bu dünyada az mutluluğu yaşamak var iken, sen ölmeyi sensiz hasret içinde ölmeyi, öğrettin. Peki, mutlu oldun mu? Aç mı kaldın açıkta mı kaldın, sevgimi sevgini üç kuruşluk dünya malına, sattın gittin.

Bir kaç gün belki bir ay sıkıntı çektik ve sen o günler de bana dünyayı dar ettin. Anladım demek ki seni tanımam, için bu gerekli idi belki bilemiyorum, ama iyi oldu asıl maskelediğin o çirkin yüzün meydana çıktı.

Sen gittin diye dilimde ah çıkmadı, feryat hiç çıkmadı, sadece az ağladım o kadar. İnanıyorum benim için bu günlerde geçecek ve yok olacak yalan olacak aynı senin, gibi ama yüreğime sapladın vefasızlığın hançeri, hiç çıkmayacak, bu hicran mevsimi de gelip geçecek.

Önüme set olan bu sıkıntının, sütunlarını Yüce Allah’ın yardımı ile yıkar ve düzlüğe çıkarım, asıl sen bu ihanetin ve vefasızlığının ıstırabı ile nasıl yaşayacaksın onu bilmiyorum. Artık aramızda gönül bağı sevgi bağı kalmadı kopardın gittin kirli,ellerin ile âmâ bir yandan da iyi mi oldu desem bilemiyorum yine bana sabrı selameti her hayırda şer, her şerde hayır var ayetindeki bu güzelliği öğrettin, galiba tek kazancım senden bu oldu.

Sakın ha sakın bir daha rüyalarıma gelme, hele hayallerimin sınırını hiç aşma ve yaklaşma, yine seni görür dayanamam unutmuş iken tekrar cefa çekemem yalvarıyorum sana.

Şimdi sen umarım iyidir sin ne kadar kızsam da mutlu bir günüm oldu umarım iyidir ’sin. Gittin işte ne diyeyim daha sana, gönlümden gözümden düştün işte ne diyeyim daha sana. Sitem dolu mısraların içinde beni bıraktın gittin.

Ah sanki gözümün içine baka baka gittin ve terk ettin beni, sırtımda sessizce hain gülüşünün ile vurdun ve gittin. Hep üzgündü suratın, kaşın çatık büküktü dudağının kenarı gülümsemelerin yerine nankörlük saklanmıştı ondan mı öylesine kırıcı idi gülümsemelerin sözlerin.

Şimdi sen ayrı yolda ayrı kulvarlardayız ,hoşça kal bile diyemiyorum sana. Ben kızgın değilim dersem de kızgınım sana, sen istedin bu ayrılığı haydi sana güle güle bir daha çıkma yoluma.

Mehmet Aluç

Oturuyoruz hayatın dört duvarı arasında. İnsanları seyrediyoruz, insanlarda bizleri seyrediyor. Kimimiz hapishanede yaşamış gibi, kimimizde nerede olduğunu bilmeden yaşıyor, kimi ise hafiften gülümsüyor. Gerçi hepimiz kendi hapishanemizde yaşıyoruz istemesek te.  

Yaşadığımız ağır yükümlülükle yaşamın içinde savaşıyoruz.
Kimi zaman sevda bağlarımıza kor ateş düşer, gönlümüz yanar sevda ile sevdiğimize ya kavuşuruz, ya da kor alev yanarız. Veyahut ta aradığımız sevdayı, gönlümüzü yakacak olan sevdayı ararız bulmak için adım adım, fersah fersah.

Ararız yüreğimizi sevda ateşi ile yakacak olanı yüreğimize aşkı sevdayı ilmik ilmik saracak, bizi mutluluğa götürecek olan sevgiliyi. İsteriz ki gönlümüze saraylar, kursun gönül tahtımıza otursun.

Küskün bakan gönlümüzü bizimle barıştırsın, karalar başına başlamış olan yas tutan gönlümüzün penceresini açsın, dünya ile irtibatı kurdurmasını arzu ile bekleriz ararız. Gönül bahçemizde, yetiştirdiğimiz güller solmadan sevdiğimiz yâre koklatalım, koklatalım ki yeniden yetişsin, çeşit çeşit laleler sümbüller laleler.

Kolay değildir bu hayatta yaşamak, yaprak yaprak açılan gönül sarayımızda uçuşan hülyalar kurmaya çalışmak, onun gerçekleşmesi için gayret sarf etmek peşinden koşmak kolay değildir aslında.

Sevda bahçesinde yar senin için güller yetiştirdim
Gelip koklamasını istedim ona taktim için beklerim
Gönlü kapımı sana açtım gönül kapımın sahibi neredesin
Yalnızlığı Allah düşmanıma vermesin

Bu gönül sensiz hayatı neylesin
Tatsız aşa su neylesin,
Akılsız başa söz ne söylesin
Gel ey sevgili nerede isen gel gel de gönlümüz gülsün
Yalnızlığı Allah düşmanıma vermesin
Mehmet Aluç