Bu başlıkta anlatılmaya çalışılan şey konusunda biraz daha net olmak gerek. Yapılan yorumlar okunduğunda Ape Che'nin savunduklarının benzerlerinin sol sempatizanlarda da olduğunu görebiliyoruz. Siyasal devrim barışçıl yolla olmayacaksa silah, savaş, illegalite solcu olmanın bir gereğiymiş gibi algılanmış yıllardır. Özellikle SF'de kürt ulusal hareketine eğilimli olmanın da böyle bir algının yerleşmesinde etkili olduğu ileri sürülebilir.

Önce şu konu açıklığa kavuşmalı; siyasal devrim parlamento yoluyla olabileceğine ilişkin ne bir tez var ve ne de bu konuda gerçekleşmiş bir pratik. Bu yüzden siyasal devrim tartışılırken parlamenter yol ( bana göre) devre dışı bırakılmalıdır.

Geriye kalan seçenek devrimin gerçekleşebilmesinin ZOR yoluyla olacağıdır.

Ever, komünist bir toplumu hedefleyecek bir siyasal hareketin siyasal devrim perspektifi ZOR yoluyla olacaktır; bu açık!

Ne var ki, altını çizmeye çalıştığımız ZORun Ape'nin, savunduğu türden bir zor olması beklenmemelidir. Ape'nin orada yazdıkları bir karikatür olmaktan öteye gitmez. Siyasal devrim mutlaka ve mutlaka kitlelerin eseri olacaktır, olmak zorundadır ve kitlelerin önünde de mutlaka komünist bir öncü bulunmalıdır. Bu saptamayı açmak istediğimizde ise Lenin'in emperyalist dönemdeki devrim koşulları konusunda söyledikleri önemlidir. Yani belirleyicilik hem partinin öncülük iradesinde ve hem de nesnel koşulların olgunlaşmasındadır. Bu ikisi birlikte varsa orada bir devrimci durumdan söz edilebilir. Bütün bu koşullara rağmen siyasal mücadelenin kesinlikle yengiyle sonuçlanacağı da iddia edilemez. Bu da konunun bir başka yanı.