Ağlamakla inlemekle ömrüm gelip geçiyor
Devâsı yok, garib gönlüm günden güne eriyor
Feryâdıma efgaanıma kimse bir ses vermiyor
Devâsı yok, garib gönlüm günden güne eriyor?

duyar mısın
anlayıp sızlar mısın ki?
geceyi, samanyollarında rüzgar çıkıncaya dek
mısralarım, kardeş, kardeş, çağırır
aman aman ey
serabın bir sonu vardır
ufkun, sıradağın bir sonu
uçarın kaçarın bir sonu vardır
senin sonun yok
kavakların, mandaların pazarı olur
senin olamaz, olamaz
gül açmaz, tek çağla dökmez
çiçek dağı kıtlık kıran
susuzluğun bir sonu vardır
senin bir sonun yok
kavakların, mandaların pazarı olur
senin olamaz, olamaz

Ayrılık ümitlerin ötesinde bir şehir
Ne bir kuş, ne bir haber, ne de bir selam gelir
Çaresiz seslenişler, beyhûde bekleyişler
Bir teselli yerine hüzünlü akşam gelir
Ne bir kuş, ne bir haber, ne de bir selam gelir

12 Eylül faşizmi bir karabasan gibi çökmüş; memleket açık hapishaneye dönmüş. Birileri gammazlıyor, birileri tutup içeri atıyor, her türlü   işkence, her türlü insanlık dışı uygulama. Kenterlerde AST yok, Müsfik Kenter ''Bir Garip Orhan Veli''yi oynuyor. Sonra, bir başka seansta Timur Selçuk çıkıyor. İnadına Nazım diyor. Ötelerden Nazım'ın hasretini seslendiriyor. Acılarımıza, korkularımıza, Nazım'ın hasreti karışıyor.

Karşı yaka memleket,
sesleniyorum Varna'dan,
işitiyor musun?

Memet! Memet!

Karadeniz akıyor durmadan,
deli hasret, deli hasret,
oğlum, sana sesleniyorum,
işitiyor musun?

Memet! Memet!

Sen hep beni mazideki halimle tanırsın
Hâlâ bilirim aşk ile bekler inanırsın
Hep böyle siyah saçlı ve hülyalı sanırsın
Hâlâ bilirim aşk ile bekler inanırsın.

Her mevsim içimden gelir geçersin
Sen vefâsız yolcu kalbim virân edersin
Merhabâ demeden elvedâ dersin
Sen vefâsız yolcu kalbim virân edersin

Biraz kül, biraz duman o benim işte
Kerem misali yanan o benim işte
İnanma gözlerine ben ben değilim
Beni sevdiğin zaman o benim işte.

Yine bir sızı var içimde akşam oldu diye
Gözüm acıyor ağlarım hâlâ bilmem niye
İstemem geceyi onda mehtâb gam oldu diye
Gözüm acıyor ağlarım hâlâ bilmem niye