Türkiye gibi çeşitli fraksiyonların oluştuğu bir ülkede komünist ilkelerden vazgeçmeksizin daha kapsayıcı olmak gerektiğini söylüyorum. Komünist bir parti bu kapsayıcılığı kabullenmezse, başka odaklar devreye giriyor. Yunanistan'da olan bu, Türkiye'de olan da bu. TKP'de parti meclisi yoktu. Parti ''kurucu akıl'' denilen bir irade tarafından yürütülüyordu. HTKP'de ise Parti Meclisi var ve bu parti meclisi aşağıdan demokratik usullerle oluşturuldu. Bunu kastediyorum.

Kapsayıcılık konusunu biraz açmak gerek.Kapsayıcılıktan kasıt tüm toplumsal dinamiklerin içselleştirilmesi ise bu komünist partiyi komünistlikten çıkarıp toplumsal hareketler partisine döndürür.Komünist parti işçi sınıfı siyaseti yürütmelidir ve kapsayacılığı da bu bağlamda olmalıdır bence.Eğer kapsayıcılıktan hizipler kastediliyorsa buda zamanla partinin işlemez hale gelmesine,siyasete etkin bir şekilde müdahele edememesine yol açabilir.Buda partinin devrimci karakterinde zaaf yaratır.
Tkp benim bildiğim merkez komite tarafından yürütülüyordu.Merkez komiteyi seçen ise parti kongresi.

Sokak eylemcilerinin parti içine alınması. Kapsayıcılık dediğim bu.

Bir sorun ortaya çıkmıyor mu? Partinin kitleselleşmesi için daha kapsayıcı olması gerektiğine katılıyorum. Ancak bu kapsayıcılığın bir sınırı olmalı ya da bu konuda başka mekanizmaların devreye girmesi gerekli. Çeşitli eğilimlere kapıları açıp aynı eğilimlere parti meclisi seçilirse komünist olmayan unsurların partiye hakim olması riski de var. HTKP böyle bir riski göze alıyorsa ilerde sorun yaşayacaktır.

Kitleselleşme partinin üye alımındaki ölçütlerin gevşetilmesiyle gerçekleşebilir. Ancak üye olanların tamamına parti meclisi bence seçtirilmemeli. Demokratik usuller komünist bir parti yerine demokratik bir parti sonucuna yol açmamalı.

Partinin iç dengeleri, dinamiği ve deneyimi bunun önüne geçer diye düşünüyorum. Partiye üye yaptıktan sonra bazılarına parti meclisini seçme hakkı vermek bazılarına vermemek bana çok doğru gelmiyor.

Sol örgütlerin parçalanmasındaki en büyük etken örgüt içi demokrasinin olmayışı ve muhalefete tahammülsüzlüğün oluşudur.   Bakın mesela bir sol örgüt başka bir sol örgüte sen solcusun veya sosyalistsin demekten kaçınır, sadece kendisini solcu ve sosyalist olarak görür. 80 sonrası sol örgütlerdeki tarışmalara   şahit oldum ve orada bir dakika öncesine kadar yoldaş dediği birisine bir dakika sonra partiye ve örgüte yaptığı eleştiriden dolayı "karşı devrimci, hizipçi, ajan,..." denildiğini gördüm ve yaşadım.   Sonrasına baktığınızda o örgütlerin kaç parçaya bölündüğünü ve hatta bölüne bölüne bazılarınında yok olduğunu hep beraber gördük.

Benzeri tutumları burada da yaşamaktayız ve hatta benzeri forumların tümünde yaşamaktayız, kendileri gibi düşünmeyen herkes en büyük düşmadır. Sol bu hastalıktan kendisini kurtardığında bölünmelerin sonu gelecektir.

Bu şekilde her sokak eylemcisinin içine alındığı ve alınır alınmaz partinin yönetici birimlerini seçme hakkı verildiği bir örgüt çizgisinden sapmalar yaşayabilir.

Üye alınmayacaksa, alındığında hiç bir demokratik hakkı olmayacaksa o zaman da dar bir kadro yönetiminde kitlesellik kazanamayan bir örgüt haline gelirsiniz. İçe kapanmaktan başka yapılacak bir şey de kalmaz.