8 Haziran sabahı
ENVER AYSEVER
Bir toplumu ele geçirmenin en kolay yolu, tüm kanalları kullanıp, yazgısını değiştirmeye gücü yetmeyeceğine inandırmaktır onu. Reklam çağında; algı yönetimi denen bir ölçünün(!) hakikatin yerini aldığı bu süreçte, kimse artık kavramlarla, değerlerle ilgili değil. Üstelik neler olup bittiğini anlamak için durup düşünen kimselere ahmak gözüyle bakılıyor. Siyasal hayatımız her zaman sığ ve ölçüsüzdü biliyoruz. Üstelik her seçim ölüm-kalım kavgası olarak verildi memlekette. Peki, durum sahiden öyle mi?
Etrafta yoğun kaygı üreten orta sınıf laikler görüyorum. Bunlara Endişeli Modernler adını taktı bilimciler. Aşağılayıcı bir tarif olarak sunuldu. Tıpkı Beyaz Türk gibi! Bu seçim, yine AKP gericiliği iktidar olursa sanki artık toptan yaşam alanı kalmayacak gibi bir duygu içindeler. Hepten haksız değiller. Kadın bedeninden, yeme içmeye dek hayatın tümüne saldırgan biçimde müdahil olan bir anlayış var karşımızda. Denetimden uzak, hukuksuz bir güç
Bütün varlığını kaba kuvvete dayandıran bir anlayış
Tamam da korkmak niye?
Anadolu gericiliğin her zaman güçlü olduğu, kurnazlığın zemin bulduğu, bencil bir nüfusu taşıdı üstünde. Onca bereketli toprak; yazık ki yobaz, incelikli düşünceden yoksun insanlar yetiştirdi. Benden sonrası tufan diyene hep rastgeldik. Ama aynı toprakta; yurdu için, halkı için, değerleri için savaş verenler de hep oldu. Parayı pulu, gücü, şöhreti eliyle iten insanlar da yaşadı aynı coğrafyada. Tıpkı dünyanın diğer ülkelerinde olduğu gibi
Din sömürüsü her zaman iş yaptı, evet. Ama buna karşın insanlığı savunan ve vicdanını tanrı yapanlar da oldu her daim. Öyleyse korku niye? Bu durumla, bu anlayışla, bu ayrımcı zihinle olsa olsa mücadele edilir. Er ya da geç kazanılır. Faşizm karabasan gibi toplumun üstüne çöker, seçeneksiz, ölümcül bir hal olarak sunar varlığını ama öyle olmaz
Malum söz işte Dünya sultan Süleymana bile kalmaz Kasıtlı biçimde insanlar umutsuzluğa yönlendiriliyor. Umut içinde bulunduğumuz toprağın kendisidir. Bir zeytin ağacına bakmak yeter
Darbelerden atlayıp, zindanlara tıkıldıktan ve işkencenin her türlüsüne tanık olduktan sonra, hâlâ insanlığın ortak değerleri ayakta duruyorsa, iyi düşünmek gerekir. Bir başka yerden bakmak gerek yaşanan güne. Artık zalimliğe, sevgisizliğe, içtenlikten yoksun sözlere, sömürüye, yalan kahramanlara, haysiyet düşmanlarına, pusu kültürüne, gösteriş budalalığına daha dayanıklıyız.
Hayaldi Gerçek Oldu dedikleri buydu işte. Komşunun komşuya kuşkuyla baktığı, ekmeğin giderek aslanın midesine gizlendiği, yoksullar ve cahiller toplumu yaratılsın isteniyordu. Bir de kurtarıcı kültü olunca işlem tamamlanacaktı. Sonuç; geldiğimiz noktada bilimden, sanattan, felsefeden kimse söz açmıyor. Oysa elektrik kesilince ya da deprem olunca bu din ve millet tacirliği bizi kurtarmayacak. Bütün bunları deneyimledik, acı biçimde gördük. Derin bir körleşme içinde kıvrandığımızı biliyorum.
Tüm bu sözü edilenler ideolojik gerekçelere dayanır, hesaplanmış yöntemlerdir. Bunu uygulayanların kendilerini bir fatih sanması gülünç elbet! Ancak küresel neoliberal siyaset üçüncü dünyayı böyle idare ediyor. Kutsallar, dokunulmazlar yaratıyor ve ardından sonuna dek sömürüyor halkları. Halk dediğin kim? Sen, ben, o
Yanılmaya, kanmaya, uyuşmaya, çıkarcı, bencil olmaya hazır yığın işte
Ne yapacağı önceden kestirilemeyen; garip, hem sevilesi, hem yadırganan insanlar
Biz yani
Bugün işçiler hakları için yürüyor, toplum ses vermeye başladı. Ülkeyi savaşa sokmak için her tür çılgınlığı göze almasına karşın iktidar, barış diye haykıranlar çoğunlukta. Peki neden? Çünkü eriyor AKP oyları. Artık maskeli balo sonlanıyor, sanal gündemler tutmuyor, mağduriyet sözlerine kimse kanmıyor. Bu tür fırsat partileri en güçlü oldukları an çözülür.
Umutluyum. Zor zamanlar, döner döner okurum bazı hayatları. Ne çilelerden, acılardan geçerek ilerliyor insanlık. Elbet Haziran Çocukları da artık okunası tarihin güzel parçası oldular. Umudum tamdır benim. Kıpır kıpır gençler, kızlı erkekli zalimliğe haksızlığa direniyorlar. Bir bakıyorsunuz tecavüze uğrayan çocuklar için kavga veriyorlar, bir bakıyorsunuz kimsesizlere çorba taşıyorlar
Seçim sonuçları önemli, evet! Ama iyi insanlar ve kötüler hep var. Önemli olan bencil olmadan, taşın altına elini koyma cesareti gösterenlerin azalmaması ve sayılarının hiç sanıldığı kadar az olmadığını fark etmeleri
Çiçek de nasıl açıyorsa inadına, hayata bağlanmak gerek umutla!