Siyasi Gündem ve siyasi tartışmalar
Seçimlerin ardından Komünist Parti'ye gelen bir mail ve sandıktan çıkan hayat dersi
Seçim sonuçlarının açıklanmasının ardından Komünist Partiye bir Sakarya Üniversitesi öğrencisinden gelen maili, orijinal halini bozmamak adına noktası-virgülüne dokunmadan soL okurları ile paylaşıyoruz.
Şu seçim ve siyaset ile ilgili hiç konuşmayacaktım aslında. Ama birkaç kelam etmek istiyorum şimdi.
Görevli olduğum sandıgın başında sabahtan akşama kadar seçim sonucunun ne olacağını düşünüp durdum. İnsanlar gelip her oy kullandıklarında "işte" diyordum içimden "ışte demokrasiye inanan, demokrasiye başvuran, elini taşın altına koyan insanlarımız. bu insanlar bizim, bu ülkenin ta kendisi. ve bu kez yine kendi elleriyle ördükleri saltanat zincirini kendi elleriyle koparıp atacaklar..."
En nihayetinde seçim bitti. Oyları saymaya başladık. Sonuç, benim için harikulade bir hayal kırıklığı idi. Ama asıl üzerinde durmak istediğim şey bu değil. Daha önemli bir ders aldım ben o sandigin başında. Belki de hayatımın en büyük dersini...
Oy sayımı bittiginde; Akp birinci parti idi. Rakiplerine fark atarak hem de. Chp ikinci, Mhp üçüncü idi. Ama bir partiye daha oy verilmişti; "Komünist Parti"... Sandik başkanı kp'ye "evet" denmiş oy pusulasını kaldırıp gösterdiği ve "komünist parti" dediği an ben, çoktan hayat dersimi almıştım. Ben ve benim gibi milyonlarca insan eline mührü aldığında %10 barajına dayalı korkak bir demokrasinin oyuncuları olarak kullandık oyumuzu. Sistem onumuze 4 parti koydu ve "demokrasinin gereği" olarak "seç" dedi. Biz de seçtik... Gerçekten umut baglamasak bile "ulan en azından bastakini deviririz" deyip öyle kullandık oyumuzu... Hata yaptık...
Seçim günü yatağından kalkıp, evinden neşe içinde çıkıp ıslıklar çalarak sandığa gelen ve oyunu hiçbir şeyden korkmayarak, gerçek bir demokrasi bekçisi olarak "komünist parti" ye veren o güzel insan verdi ışte hayat dersini bana, hepimize. "boyun eğme" diye sessizce bir haykırış kopardı o oy pusulası gözlerimin önünde ve ben kendimden utandım. Bu korkak demokrasinin bir parçası olduğum için, boyun eğdigim için utandım. O oyu kimin verdiğini bilsem gider af dilerdim. Affet beni derdim, bir korkak olduğum için affet...
O oy, o binlerce oyun arasında parlayan bir tanecik oy, benim sistem rüyasından uyanarak gerçek demokrasi ateşine sürükledi ve bana çok şey öğretti. Hayatta engellerden, sınırlardan, barajlardan korkmamayi; onurlu yaşamayı, başı dik yürümeyi ve ne olursa olsun "boyun eğmemeyi" öğretti.
Bundan sonra ben de "boyun egmeyecek" ve sandikta da, sokakta da; önüme konulani değil, içimden geçenleri haykiracagim. Teşekkür ederim sana ey arkadaş !
Bu mektup haftalık siyasi dergi Boyun Eğmenin 6. Sayısında yayınlanmıştır.
seçimlerde önüme konulanı değil, içimden gelene oy verdim, komünist partiye.
Bundan sonra ben de "boyun egmeyecek" ve sandikta da, sokakta da; önüme konulani değil, içimden geçenleri haykiracagim. Teşekkür ederim sana ey arkadaş !
Belki bir daha seçme şansımızda olmayacak kardeş. Bizim yerimize seçecekler bize de işte bu diyecekler.