44 çocuk öldü 52 çocuk yaralı

'Savaş İstemiyoruz! Çocukları Öldürmenizi İstemiyoruz' Girişimi'nin araştırması vahim tabloyu gözler önüne serdi.



“Savaş İstemiyoruz! Çocukları Öldürmenizi İstemiyoruz! Girişimi”, Silahlı Çatışmanın Sürdüğü İllerde Çocukların Durumu Raporu’nu açıkladı. Hümanist Büro tarafından hazırlanan rapora göre, 26 Temmuz-30 Kasım 2015 arasında, Diyarbakır, Şırnak, Ağrı, İstanbul, Mardin, Van, Ankara, Hakkâri ve Adana illerinde en küçüğü 35 günlük bebek, en büyüğü 18 yaşında olan en az 44 çocuk hayatını kaybetti. En az 52 çocuk da yaralandı. Rapora göre, çocukların ölüm ve yaralanma sebepleri şöyle: Operasyon veya çatışmalar sırasında vurularak, gösteriler sırasında vurularak, bomba patlaması sonucu, sivil alanlarda bulunan mühimmatın patlaması sonucu, hasta olup hastaneye götürülemediği için, sokağa çıkma yasağı sırasında parkta veya evin önünde oynarken vurularak, eve isabet eden kurşun veya patlayıcı ile vurularak, polisten kaçarken apartmandan düşerek, polis tarafından dövülerek, açılan ateşte vurularak. Ölümlerin en çok yaşandığı yer ise Şırnak. Silopi’de önceki gün de Mehmet Mete (11) öldürüldü. Şırnak Barosu Başkanı Nuşirevan Elçi, “Biz bu 45 çocuk ölümünün, durum böyle sürerse 450’ye çıkmasından endişeliyiz” dedi.

HRW’den sivil ölümlere tepki

İnsan Hakları İzleme Örgütü (Human Rights Watch - HRW) Temmuz 2015’ten bu yana devam eden operasyonlarla yaşanan sivil ölümlere tepki göstererek, “Türkiye hükümeti güvenlik güçlerini dizginlemeli. Gücün orantısız ve kötüye kullanılmasını derhal sona erdirmeli ve operasyonlar sırasında gerçekleşen ölüm ve yaralanmaları soruşturmalıdır” görüşünü dile getirdi.

http://www.cumhuriyet.com.tr/haber/siyaset/452393/44_cocuk_oldu_52_cocuk_yarali.html

KIZ ÇOCUĞU


Kapıları çalan benim
kapıları birer birer.
Gözünüze görünemem
göze görünmez ölüler.

Hiroşima'da öleli
oluyor bir on yıl kadar.
Yedi yaşında bir kızım,
büyümez ölü çocuklar.

Saçlarım tutuştu önce,
gözlerim yandı kavruldu.
Bir avuç kül oluverdim,
külüm havaya savruldu.

Benim sizden kendim için
hiçbir şey istediğim yok.
Şeker bile yiyemez ki
kâat gibi yanan çocuk.

Çalıyorum kapınızı,
teyze, amca, bir imza ver.
Çocuklar öldürülmesin
şeker de yiyebilsinler.

Nazım Hikmet bu şiiri 65 yıl önce yazmış. Türkiye Hiroşima'yı yeniden yaşıyor. Hiç fark yok. 4 ay içinde bu kadar çocuk hayatını kaybediyorsa, hiç kimse yatağında huzur içinde uyumamalı. Türkiye ölüm günleri yaşıyor, şimdi değil, aylar, yıllardır böyle. Kısır bir döngü içinde yuvarlanıp gidiyoruz ve olan da en çok çocuklara oluyor. Hayatlarını kaybediyorlar, yaralanıyorlar, çocukluklarını yaşayamıyorlar. Çocukluğunu yaşayamayan bir neslin geleceği de olmaz. Sadece çocukları öldürmüyoruz bu ülke insanlarının geleceğini de öldürüyoruz.