Katılıyorum, siyasi bir bildiri yazılacaksa toplumda karşılık bulacak bir içeriğe sahip olmalıdır. AKP'nin güneydoğu politikalarına, şiddetine karşı çıkmak, PKK'nin şiddetine hiç değinmemek akademisyenlerin kaş yapayım derken göz çıkarması. Bu hatalar yapıldığında AKP'nin toplumdaki desteği de artıyor. AKP'ye karşı çıkmak AKP'ye desteği arttırıyorsa daha dikkatli olmak gerekmez mi?

Akademisyenlerin bildirisine katılmamak onlara yöneltilen linç kampanyasını desteklediğim anlamına da gelmesin. Sedat Peker'in açıklamalarına hiç değinmeyen akademisyenlere hakaretler yağdıran ve savcılara görev veren bir iktidarın savunulacak hiçbir yanı yoktur.

Akademisyenlerin 'Barış' bildirisinin hatası
İlker Belek



AKP, kendisine karşı söz söyleyen kim olursa olsun, saldırmakta, korkmakta, korkutarak ayakta kalmaya çalışmaktadır.

Bildiri yayınlayan akademisyenlere karşı tutumu da aynı kapsama girmektedir. AKP uzun süredir üniversiteye yönelik yeni bir harekat başlatmak niyetindeydi. Bunun ipuçlarını ODTܒdeki “mescit” provokasyonuyla vermişti. Şimdi bu niyetini “barış” bildirisi vesilesiyle yaşama geçirmektedir.

Bildirinin hazırlanması da, imzalanması da ifade ve düşünce özgürlüğü kapsamındadır. Bu özgürlüğün herhangi bir gerekçeyle engellenmesi, gözaltılar, yargılamalar kabul edilebilir nitelikte değildir.

Ancak bütün bunlar, bildirinin içeriğindeki sorunları gözden kaçırmaya neden olmamalıdır.

“Kürt siyasi iradesi”ne angajman

Bildiri, hükümeti “Kürt siyasi iradesinin taleplerini içeren bir yol haritası oluşturmaya” çağırmaktadır. “Kürt siyasi iradesi” denildiğinde en gevşek manada Kürt hareketinin tamamı anlaşılır. Bu hareket reel politika düzleminde Kürt halkını temsil etmektedir. Nitekim bölgedeki oyların çok önemli çoğunluğunu almış durumdadır. Hareketin parlamenter, askeri kanatları mevcuttur.

O halde bildiri “irade”nin genelini, ama günümüz konjonktüründe esas olarak hendek kuvvetlerini referans olarak almakta, o zemine angaje bir tutum yansıtmaktadır.

“Barış süreci”nin barışı sağlamakla alakası yoktur

Bildiri, yakın zamana kadar gündemde bulunan ve aslında doğrudan Öcalan ve PKK ile yürütülen “çözüm süreci”nin barışı sağlayabileceği yanılgısı içindedir.

Yanılgıdır, çünkü arada “barış” fasılalarıyla kesilen bu sürecin barışı getirmek konusunda kudretinin bulunmadığı, sorunu yalnızca emperyalist güçlerin müdahalesini gerektiren bir düzleme taşımaya yardımcı olduğu artık deneyle sabittir. Akademisyenlerin bu çevrimselliği görememeleri bir yandan da mesleki bir hatadır. İşin garibi Bildiri uluslar arası gözlemcileri yıkım bölgesine davet etmektedir.

Kürtler söz konusu edildiğinde barışın, yalnızca anadilde eğitim ve “özerklik” şartının uygulamaya konulmasıyla sağlanabileceği düşüncesi ise siyasi bir hatadır.

Nedeni barışın gerek koşulunun eşitlik olmasıdır. Eşit olmayanlar arasında barışın sağlanması, işçi ile burjuvanın, emekçi köylü ile kapitalist toprak ağasının kardeşleştirilmesi olanaklı değildir. Kürt hareketi, kapitalizmin uzlaşmaz sınıfları arasında, Kürtlük zemininde, kardeşlik ve barış tesis etmek niyetindedir. Bu bakış açısı, barışın temelini yok eden bir ontolojiye sahiptir. Uzlaşmaz sınıf karşıtlıklarını uyum haline getirme niyeti, uyum haline getirilebilir olduğunun ima edilmesi, kapitalist emperyalizmin varlığına katkı koymaktan ve düzen güçlerini siyaseten beslemekten başka anlama gelmemektedir.

Sınıf gerçekliğini gözetmeyen barış mücadelesi emekçi sınıfları rehbersiz bırakmakta, onları burjuva sınıf siyasetine yedeklemektedir. Burjuvazi bir de bunu bildiği için, sınıfı bölmek amacıyla, rakibinin kullandığı kimlik siyasetini alabildiğine istismar eder. Savaşın bu zeminde süreklileştirildiğini görmek gerekir.

Sosyalizmsiz barış sağlamak mümkün değildir. Barış için önce sınıflı toplum yapısının ilga edilmesi gerekir.

Barış, etnik kimlikli “özgürlük mücadelesi” ile değil, etnik kimliklerine ve dini inanışlarına bakılmaksızın bütün emekçilerin, burjuvaziye karşı vereceği sınıf savaşı ile kazanılır.

Bütün bu nedenlerle, Kürt hareketi, Kürtlerin tarihsel toplumsal çıkarlarını temsil etmemektedir. Böyle olduğu için Kürt hareketine referansla hareket etmek büyük yanlıştır.

“Özgürlük mücadelesi”nin biçimi “barış”ın ifade edilmesinin engellerindendir

Barış bildirisi, hükümetin Kürt siyasi iradesinin taleplerini karşılamasını isterken, Kürt hareketinin hareket tarzını da kabul etmiş olmaktadır.

Oysa hendek savaşı biçimindeki bu tarzın emekçi sınıflarımıza ifade edilebilmesinin bile hiç olanağı yoktur. Hatta bu savaşa “mücadele”nin yürütüldüğü ilçelerdeki Kürtlerin desteğinin sağlanması da güçtür.

HDP oylarında 7 Haziran seçimlerinden beri yaşanmakta olan düşüş bunun kanıtıdır. Bu etnik savaş, MHP tabanının AKP’ye kaymasına ve emekçi sınıflarımızdaki milliyetçi-faşist kodların harekete geçmesine yol açmaktadır.

Kürt hareketi ve esas olarak PKK “çözüm süreci”nde yaşanan sorunlar nedeniyle, bu riskleri tamamen göz ardı ederek askeri stratejiyi öne çıkarmış, HDP’yi siyasetsizleştirmiştir. PKK bunu yapıyorken, akademisyenlerin hükümeti “Kürt siyasi iradesi”ni tanımaya, kabullenmeye davet etmeleri mantıksal olarak önemli bir tutarsızlıktır.

Bu haliyle bildiri Kürt hareketinin siyasi tezlerine ve mücadele tarzına angaje olmuş bir görüntü vermektedir.

Belli ki niyet, “masa”nın yeniden kurulması bakımından basınç oluşturmaktır. Bu noktadaki sorun ise o masada görüşülecek olan şeyin “özerklik” olması ve bu siyasi hedefin de Türkiye’ye de, Kürtlere de barış getirme ihtimalinin bulunmamasıdır. Özerkliğin Türkler tarafından “kabul edilmesi”, Türklerin batıdaki Kürtleri kendi özerk bölgelerine sürmeleriyle sonuçlanacak bir iç savaşın nedeni olacaktır. Herhalde istenen şey bu değildir.

Muhatap neden AKP ?

Bildiri hükümeti masaya oturmaya çağırmaktadır. Oysa AKP Türkiye’yi temsil etmemektedir. Ne reel politik ne de emekçi sınıflarımızın tarihsel toplumsal çıkarları adına. AKP seçimleri bir sürü hileyle kazanmaktadır ve gerici, işbirlikçi, emekçi düşmanı, eldeki bütün kazanımları yok etmiş bir partidir.

Bu partiyi masaya davet etmek değil, karşısında en geniş ölçekli sınıf savaşımını örgütlemek, bunun için de hem AKP’den hem de Kürt hareketinden süratle uzaklaşmak gerekir.

Bildiri, AKP’yi muhatap kabul eden içeriğiyle emekçi sınıflarımızın tarihsel çıkarlarının da karşısında konumlanmıştır.

umut bir taraftan alintiladigim bir yorumu yapiyorsun ama arkasindan 2 gün gecmeden kedni yorumuna 100% ters düsen bir yaziyi hic bir yorum yapmadan asiyorsun. Yorum yapmadigina göre astigin yazinin icerigini kabul ediyorsun, dogru buluyorsun anlamina gelir.


Sakin gene "Alisan gene bilmedigin konu hakkinda anlamadan yorum yapmissin" deme. Umarim kendi yorumlarinin celiskisini görecek kadar samimisindir.

Alişan benim yazdıklarımla İlker Belek'in yazdığı arasında %100'lük bir fark olduğunu yazarsan seninle bu konuda tartışırım. Yazımda ben neye karşı çıktığımı söyledim, İlker Belek neye? Bu yazılanlardan ne anladığını gerekçelendirirsen konuşuruz. Yapamazsan yine faydasız bir tartışma olacak çünkü, benim de cevap yazmam gereksiz olacak.

Umut yazmis;

"Bu bildiriyi yazanlara arka çıkılmalı, akademisyenlere saldıranlara da tepki gösterilmeli. Cumhurbaşkanının ve başbakanın sözleriyle devletin savcısı, rektörü harekete geçerken, sivil faşistleri de boş durmuyor ve evlere tehdit işaretleri koymaya başladı. Sedat Peker'in bu devletin sahibi benim dercesine attığı tweet ise Türkiye Cumhuriyeti'nin nereye sürüklendiğini gösteriyor. ''Kanlarını dökeceğiz, kanlarıyla banyo yapacağız'' sözlerine hiçbir şey yok, ama akademisyenlere ''hain, şerefsiz''. Böyle bir türkiye'deyiz. Türkiye AKP sayesinde ve ona verilen destek sayesinde bu hale geldi. Akademisyenlere arka çıkmak AKP gericiliğine karşı çıkmaktır. Bu da her ilerici, yurtsever, devrimci ve solcunun görevi olmalıdır."
Yani umut arkadas bildiriyiy azanlara arka cikilmali derken hem bildirinin icerigini kabul ediyor hemde yazanlara arka cikiyor, destekliyor.

Ve arkasindanda Ilker Belek'in yazisinida hic yorumlamadan asmis:

"Bu haliyle bildiri Kürt hareketinin siyasi tezlerine ve mücadele tarzına angaje olmuş bir görüntü vermektedir.

Belli ki niyet, “masa”nın yeniden kurulması bakımından basınç oluşturmaktır. Bu noktadaki sorun ise o masada görüşülecek olan şeyin “özerklik” olması ve bu siyasi hedefin de Türkiye’ye de, Kürtlere de barış getirme ihtimalinin bulunmamasıdır. Özerkliğin Türkler tarafından “kabul edilmesi”, Türklerin batıdaki Kürtleri kendi özerk bölgelerine sürmeleriyle sonuçlanacak bir iç savaşın nedeni olacaktır. Herhalde istenen şey bu değildir.

Muhatap neden AKP ?

Bildiri hükümeti masaya oturmaya çağırmaktadır. Oysa AKP Türkiye’yi temsil etmemektedir. Ne reel politik ne de emekçi sınıflarımızın tarihsel toplumsal çıkarları adına. AKP seçimleri bir sürü hileyle kazanmaktadır ve gerici, işbirlikçi, emekçi düşmanı, eldeki bütün kazanımları yok etmiş bir partidir.

Bu partiyi masaya davet etmek değil, karşısında en geniş ölçekli sınıf savaşımını örgütlemek, bunun için de hem AKP’den hem de Kürt hareketinden süratle uzaklaşmak gerekir.

Bildiri, AKP’yi muhatap kabul eden içeriğiyle emekçi sınıflarımızın tarihsel çıkarlarının da karşısında konumlanmıştır."
Iker Belek ise acikca Bildiri'nin AKP'yi muhatap kabul ede icerigiyle emekci sinifimizin tarihsel cikarlarinin da karsisinda konumlanmistir diyor.

Simdi artik sen karar ver umut, senin Bildiri ve Bildiri'yi yazanlar   hakkindaki görüsünle Ilker Belek'in yazdiklari örtüsüyormu? Birak aranizfdaki farkliligi benzerlik varmi sen onu göster.

Alişan yazdıklarımın içerikle hiçbir ilgisi yoktu, İlker Belek de yazısının başında aynı şeyleri söylüyor. Ancak onun yazısı bundan farklı olarak içerikle ilgili, içeriği eleştiriyor. Sen konulara katılım göstermek yerine ''hah, bir hatasını yakaladım'' mantığı ile forumda bulunduğun için heyecanlanmışsın. Böyle yapacağına, konulara dair kendi düşünceni yazsan daha faydalı bir iş yapmış olacaksın.

Ben bildiriyi yazanlara arka çıkıyorum ama bildiriyi yazanlarla ayını düşündüğüm için değil her kesin her topluluğun düşünce belirtme hakkı olduğu içindir.

Her kese düşüncesini sözlü ve yazılı biçimde açıklama hürriyeti olmalı demokrasi bunu gerektirir karşı düşüncede açıklama hakkı vardır o da demokrasi gereğidir.

Kimse düşünce açıkladığı için hakarete uğramaz devlet baskısı görmez suç yoksa soruşturma açılmaz. Demokrasi gereği.

Bir insan akademisyen olduğu için en doğru tanımı yapmaz kimse akademisyen olduğu için eleştirilemez değildir

İşte ben akademisyenleri eleştiriyorum Ben barışı savunmuyorum savaş savunucusuyum

Sosyal topluluklarda haklı savaş haksız savaş vardır devletlerin yaptığı savaşlar haksız toplumsal kalkışmayı gerektiren savaşlar haklı savaşlardır .

Bu durumda kürt halkı ile devlet savaşmaktadır savaş ancak yenilgi veya zaferle sonuçlanırsa barış gelir onun için bu savaş henüz zaferle sonuçlanma aşamasında değildir onun için barış talebi yanlıştır.

İşte bande bunu savunuyorum

ya zafer ya esaret bu iş artık bitmeli bir daha konuşulmamalı Bu ülke bu gereksiz savaş yüzünden çok şey kaybetti
Bütün yoksullar AKP nin güdümüne girdi sendikalar   bitti sınıfsal siyaseti bu siyaset bastırdı bu ülkede kürt meselesi konuşulmaktan başka şey konuşulamaz oldu.

Bu siyaset yüzünden solculuk iki düşman oldu bu düşmanlık yüzünden gerçek çelişki olan sınıf çelişkisi bastırıldı.

Artık sunni yaşamdan gerçek yaşama dönme zamanı geldi
Bölgede emperyalist paylaşım yapılmakta biz bu Kürt ve devletin savaş siyaseti yüzünden buna bile ilgi gösteremiyoruz bölgede gericilik at koşturuyor biz taraf bile olamıyoruz.

Ülkede faşizme ramak kaldı bu bitmeyen savaş yüzünden düşeceğimiz bataklığı bile fark edemiyoruz
Bu savaş sonuç getirecek şekilde bitmeli.

Bu savaşın tarafları 4 ay önce barış süreci diye önümüzü kesti bu gün barış diye kesmek istiyor dün birlikte toplantılar fikir alışverişleri yaparken bu gün düşman kardeşler oldu.

Bu savaş sonuçlanmalı bir daha önümüze kanmayacak şekilde sonlanmalı
Yeniden geçmişi yaşamak istemiyoruz işte yeni bir tehlike başkanlık süreci geçmişteki barış süreci gibi yanıltıcı siyasetler bizi bekliyor.

Artık pişman olmak istemiyoruz Bu savaş bir daha çıkmamak üzere sonuç olacak şekilde bitmeli.

Bu da benim akademisyenlere eleştirim.

İlker Belek de bildiriyi yayınlara karşı yürütülen cadı avına karşı çıkıyor. AKP'nin tüm gücüylr akademisyenlere karşı yaptığı saldırının karşısında durmalıyız. Bunda hepimiz hemfikiriz. Ancak akademisyenlerin bu bildiride kürt hareketine hiçbir eleştiride bulunmamasını da eleştirmeliyiz. Devletin bölgede yaptıklarının tamamı onaylanamaz ancak hendekler, şehrin silahlandırılması, burada özerklik kuracağız demeleri ve bunu şiddetle yapmaya çalışmaları onaylanabilir mi? Bir tarafı eleştirirken öbür tarafı koruma altına almamak lazım. Sol bu hataya düşmemeli.