Menü Üye Giriş

Şifre Sıfırla · Kayıt Ol

22.04.2017- 23:31

Lenin 147 yaşında...

Bugün Vladimir İlyiç Ulyanov Lenin’in 147. doğum günü. 22 Nisan 1870'de dünyaya gelen Lenin, sosyalizmin 20. yüzyıla damga vurmasında en önemli isim oldu. İşte Lenin'in kişisel ve politik yaşamındaki kırılma noktalarından bazıları... Ve bazı 20. yüzyıl aydınlarının Lenin için yazdıkları...

Resim Ekleme


1917 Ekim Devrimi'nin önderi marksist düşünce, siyaset ve eylem insanı Lenin, bundan tam 147 yıl önce bugün dünyaya geldi.  

İLK YILLAR

Vladimir İlyiç Ulyanov, 22 Nisan 1870 yılında Simbirsk’de doğdu. Babası devlet memuru olan Lenin’in abisi Aleksandr İlyiç Ulyanov Rus Çarı III. Aleksandr’a yönelik suikaste katıldığı için idam edilir.

Kazan Üniversitesi’nde hukuk eğitimi alırken, öğrenci gösterilerine katılan Vladimir İlyiç tutuklanır. Üniversiteden atıldıktan sonra, 1891 yılında avukatlık yapmak üzere lisans alır.

Lenin abisi Alexandr sayesinde Marx’la tanışır. Marx’ın Kapital’ini ilk olarak abisinde görür.

Abi Aleksandr devrimci kimliği ile kardeş Vladimir üzerinde büyük bir etkiye sahiptir. Ancak Aleksandr’ın Çar III. Aleksandr’a dönük suikastte yer aldıktan sonra tutuklanıp idam edilmesi Vladimir’in hayatında bir dönüm noktası olarak kabul edilir. Aynı zamanda kızkardeşi Anna Ulyanova da tutuklanmıştır.

ÜNİVERSİTE YILLARI

Vladimir Ulyanov’un aktif siyasal mücadele dahil oluşu hukuk eğitimi aldığı üniversitede gerçekleşir. Politik faaliyetlerinden dolayı üniversitede iken tutuklanır, eğitimini yarıda bırakır. Bir yıllık sürgünün ardından, Kazan şehrine yerleşir. Burada Marksistlerle tanışan Lenin bir yandan da başta “Kapital” olmak üzere Marx’ın eserlerini incelemektedir.

1891 yılında Petersburg Üniversitesi Hukuk Fakültesinden diplomasını alır. Politik faaliyetlerini sürdüren Lenin, işçi ve köylülerin devrimci ittifakına dayalı bir mücadelenin savunuculuğunu yapmaktadır. 1894 yılında Nadejda Kurpskaya ile tanışan Lenin, 1895’te tutuklanır. 14 ay hapishanede kalır ancak çalışmalarını burada da sürdürür. Daha sonra sürgünle cezalandırılarak Sibirya’ya gönderilir. 1897 – 1900 arasında geçen sürgün yaşamının ardından, Rusya’dan ayrılır. 1898’de Rusya Sosyal Demokrat İşçi Partisi (RSDİP) kurulur. Aynı yıl Lenin ve Krupskaya evlenirler.

Resim Ekleme

LENİNİST ÇİZGİNİN İNŞASI

1900 yılı Aralık ayında yayın hayatına başlayan Iskra (Kıvılcım) Lenin’in siyasal yaşamında önemli dönemeçlerden birini oluşturmaktadır. RSDİP’in 1903 yılında yapılan II. Kongresinde “parti üyeliği”nin koşulları üzerine yaşanan tartışma, Menşevik Bolşevik ayrımını beraberinde getirdi.

Lenin, Bolşevik kanadın başını çekiyordu ve parti içinde Menşeviklere karşı mücadele yürütüyordu. Bolşeviklere göre, parti üyesi, bir parti örgütünde veya partinin yönettiği bir örgütte fiilen çalışma yapmalıydı.

Rusya’da 1905 yılında yaşanan devrimin ardından, RSDİP’in III. Kongresi toplanır. Lenin bu kongrede devrimin hız kesmeden devam etmesinden yana tavır koyar. 1905 yılı Kasım ayında Rusya’ya dönen Lenin, 1905 ayaklanmasını başarısız bulan Menşeviklerin karşısına, daha ileri bir devrimin provasının yaşandığını savunarak çıkar.

Bolşevikler ve Menşevikler, Nisan 1906’da Stockholm’de birleşme kongresi toplamasının ardından, 1907’de Londra’da toplanan V. Kongre ile Bolşevikler siyasi tezlerini kabul ettirirler. Lenin 1907’de Sosyalist Enternasyonel’in Stuttgart Kongresine katılarak savaş durumunda, savaşı devrime çevirmenin olanakları üzerinde durulması gerektiğini savunur.

Aralık 1907’de Cenevre’ye yerleşen Lenin, zorlu bir süreçle baş etmek zorunda kalır. Yoğun baskıların yaşandığı bu dönemde mücadele açısından bir geriye çekiliş yaşanmaktadır. Lenin birkaç yıl sonra durumu şu sözlerle özetlemektedir: “Bir yenilgiye uğrayan bütün devrimci veya muhalif partilerin içinden, en düzenli bir şekilde geriye çekilenler, ordularına en az kayıp verdirenler, Bolşevikler olmuştur.”

Resim Ekleme

SAVAŞTAN DEVRİM ÇIKARMAK

Ocak 1912’de RSDİP’in VI. Kongresinde Lenin, Rusya’da gizli parti örgütlerinin kuruluşunu, bunların etrafına da elden geldiği kadar geniş legal örgütlerin yer almasını savunur. 1912 Nisan ayında yasal olarak kurulan Pravda’da yazmaya başlar.

1914’te İsviçre’ye geçmek zorunda kalır, Eylül ayında Bern civarında bir ormanda, savaş sırasındaki ilk Bolşevik toplantsını yapar. Bolşevikler, işçi sınıfının savaştan bir çıkarı olmadığını ve burjuvazinin kesinlikle desteklenmemesi gerektiğini savunmaktadır. Savaş yıllarında Lenin’i, aynı zamanda da Bolşevikleri zor günler beklemektedir.

Ağustos 1915’de Avrupa sosyalist partilerinin sol azınlıkları bir araya gelerek “Zimmerwald Konferansı”nı toplarlar. Bu toplantının ardından, 1916 Mayısında yapılan ikinci Konferansta Lenin’in etkisi iyice hissedilmiştir. Lenin işçi sınıfının barışçıl söylemlerle pasifize edilmesine karşı savaş açmıştır.

Nisan 1917’de İsviçre’den ayrılan Lenin, ünlü “Nisan Tezleri”ni yapılan toplantıda Bolşeviklere sunar. Burjuva Hükümet ve işçilerin Sovyet örgütlenmesini iki ayrı iktidar olarak tarif eden Lenin, tüm iktidarın Sovyetlere geçmesi için mücadele çağrısı yapar.

Ekim (6 Kasım) 1917’de Hükümetin Bolşeviklere yönelik engelleme girişimlerine rağmen, santraller, garlar ve köprüler ayaklanan Bolşeviklerin kontrolündedir. Artık Rusya’da yepyeni bir dönem başlamıştır. Lenin’in önderliğinde Sovyet Rusya, 1918’de savaştan çekilir. Artık Sovyet iktidarı iç savaşla baş etmek zorundadır.

melnur  |  Cvp:
Cevap: 1
22.04.2017- 23:34

DEVRİMDEN SONRA

Mart 1919’da Kremlin Sarayında, Komünist Enternasyonel’in (Komintern) kuruluş toplantısı yapılır. Lenin bir yandan da ülkenin ekonomik kaynaklarının kamusal denetime geçmesi için yapılacak düzenlemeleri planlamaktadır.

1920 Aralık ayında Lenin, Sovyetlerin VIII. Kongresinde ekonominin yeniden teşkilatlanması ve gelişmesi için hazırladığı planı sunar. GOELRO ( Rusyanın Elektirkleşmesi için Devlet Planı) olarak bilinen bu çalışma Lenin’in başkanlığında 200 uzman tarafından hazırlanır. Daha sonra gelen Yeni Ekonomik Plan (NEP) döneminde de Lenin süreci yakından takip ederek, yazılı üretimlerde bulunur.

Kasım 1922’de Komünist Enternasyonel’in IV. Toplantısında söz alan Lenin NEP’in bilançosunu çıkararak, “İspat ettik ki, Devlet olarak emtianın (metalar) dolanımını örgütleyebilir, tarımı da sanayii de geliştirebilir, ileri gidebiliriz” der.

Halkla son buluşması Kasım 1922’de Moskova Sovyetine hitaben yaptığı konuşma olan Lenin, burada şu sözleri sarf eder: “Sosyalizmi gündelik hayata soktuk, kendimizi onda bulabilmeliyiz. İşte bugünkü görevimiz, dönemimizin görevi.”

12 Aralık 1922’de Lenin son kez Kremlin’deki yazıhanesinde çalışa da, 1923 başında bazı makaleleri dikte edebildi. Lenin, 21 Ocak 1924’te Gorki kentinde öldü.

Resim Ekleme

20. YÜZYILIN BAZI ÖNEMLİ AYDINLARI LENİN İÇİN NE YAZDILAR?

Henri Barbusse – 7 Şubat 1924

(...) Lenin bana şimdiye kadar var olan en geniş, en tam figürlerden birisi olarak görünüyor. Aslında, tarihin bilinen tüm yaratıcılarından daha yukarıda o o gerçek bir yaratıcı. Bunu yaşadım ve çok defalar söyledim: yaşamını, aklını ve iradesini bütünleştirdiği doktrinde beni her şeyden daha fazla şaşırtan, kelimelerden ve imgelerden oluşan, gerçeklik denilen bu muazzam insanlık komedyasında arayıp ortaya çıkarmak zorunda olduğu erdemdi.

Heinrich Mann – 1924

Lenin’in yaşamında büyük davaya bağlılık, kaçınılmaz olarak bu davanın önüne engel çıkarmak isteyenlere karşı hoşgörüsüzlükle el ele gidiyordu.
Bağlılığa hak ettiği katkıyı sunabilmek için, hoşgörüsüzlüğü kabul etmek zorunda hissediyorum kendimi. Ve benim için bunu yapmak, Lenin’in, davasını hayattaki insanların ivedi taleplerine tabi kılma kapasitesine kendimi ikna ettikten sonra daha kolay oldu. İşte bu yüzden insanları seviyordu, davası gibi, ve bu yüzden büyük bir adamın eserini bıraktı arkasında.

Bertolt Brecht – 1926

Yok Edilemeyen Yazı

Dünya savaşı sırasında,
San Carlo’daki İtalyan hapishanesinde,
Kaçaklar, dilenciler ve hırsızlarla dolu bir hücrede,
Bir hüküm gibi kazıdı kurşun kalemiyle sosyalist
bir asker:
“Yaşa Lenin!”
Çok yükseğe, neredeyse tavana yazılıydı bu,
alacakaranlık hücrede
duruyordu,
ve kelimeler zorla seçiliyordu.
Ama gardiyan gördü bunları, ve hücreye
bir boyacı gönderdi.
Boyacı, bir kireç fırçasıyla,
bunları silmek istedi.
Bu tehlikeli yazının üzerinden geçti
kalın fırçası.
Fakat duvarda, bu defa kurşun kalemle değil, kireç içinde mürekkeple,
bir kez daha
ortaya çıktı:
“Yaşa Lenin!”
Başka bir boyacı geldi ve tüm duvarı beyaza boyadı.
Yazı ortadan kayboldu, ancak güneşin doğmasına yakın,
kireç kuruduğunda, yüzeyde tekrar
göründü:
“Yaşa Lenin!”
O zaman gardiyan bir duvarcı getirtti,
harf harf kazıdı duvardan adam,
tam bir saat boyunca.
Ancak tam işine son verdiği sırada
yazı, taşa yontulmuş olarak, bir kez daha göründü:
“Yaşa Lenin!”
Ve asker seslendi-: Şimdi
tüm duvarı sökün!

Alejo Carpentier – 1970

(...) Leninist düşünce artık o kadar aramızda ki –devrimciler bir yana– kapitalistler, tekeller onu hesaba katmak zorunda. Hareket ediyor. Yaşıyor. Bolivya’daki madenciye ilham veriyor, Şili’de Lotta madenlerindeki köleye ilham veriyor, Brezilya’da Rio de Janiero’nun ve Sao Paolo’nun korkunç favelalarında yaşayanlara ilham veriyor, Karakas’ın tepelerinde yaşayanlara ilham veriyor, Şili’de Concepcion’un teneke şehrinde yaşayanlara ilham veriyor, bir şairin dediği gibi, “bir elini uzatmış, yol kenarında, ya da bir caddenin köşesinde bir dilenci eliyle sadaka beklemeyi sindiremeyenlere” ilham veriyor. (...)

Herbert G. Wells – 1920

Kremlin’deki Hayalci: Petersburg’dan Moskova’ya yolculuğumun temel amacı Lenin’i görmek ve onunla konuşmaktı. Onu görmek istiyordum ve itiraf etmeliyim ki ona karşı önyargılıydım. Ancak, aslına bakarsanız, beklediğimden tamamen farklı bir insan gördüm.
(...)
Ben marksizmin bir doktrineriyle karşılaşmayı bekliyordum. Ama hiç de böyle olmadı. Bana Lenin’in yukarıdan anlatan bir ses tonuyla konuştuğunu söylemişlerdi, ama, bu defa, bu da olmadı. Betimlemelerde, Lenin’in gülüşüne çok önem verilirdi, başlangıçta hoş görünen, ancak sonradan sinizm hissettiren bir gülüş. Ben bunu da hissetmedim. Alnındaki çizgiler bana birini anımsatıyordu (...)

Paul Vaillant-Couturier – 1925

(...) Vladimir İlyiç kesintisiz eylemin cisimleşmesi ve aynı zamanda tepeden tırnağa bir marksistti, ve böyle olmayı sürdürüyor. Onunla temas etmek, soluğu kesilmiş bir odaya kasırga girmesi izlenimi yaratıyordu insanın bilincinde: önyargılarla ve biçimsel doktrinlerle dolu beyni tazeliyordu.
(...)
Aydın Lenin, bir işçi gibi düşünmesini biliyordu. Hatip Lenin, kof ve dolambaçlı laflar kullanmadan konuşurdu. Tüm dünyayı sarsan ve bilinci, o dünyada nefes alan ve kalbi atan her şeyle sürekli olarak bütünleşen adam, bilinçli yaşamının sonuna kadar, o olağanüstü, Çinli bir ırgat gibi, siyah bir hizmetkâr gibi hissetme ve düşünme yeteneğini korudu. Ezilen bir Annamlı’yla (Vietnamlı) Hintli onun için aynı derecede anlaşılabilirdi, Petrograd’daki metal işçisi, Paris’teki terzi ya da New Virginia’daki madenciyle aynı açık kitap gibiydiler. Lenin yeni insanın son haliydi, bizim için gelecekteki insanın prototipi oldu.

Onu ilk gördüğüm günlerden beri Vladimir İlyiç bana böyle göründü.

Resim Ekleme

http://haber.sol.org.tr/toplum/lenin-147-yasinda-193836

melnur  |  Cvp:
Cevap: 2
23.04.2018- 07:59

İyi ki doğdun Lenin!

Vladimir İlyiç Ulyanov Lenin 148 yıl önce bugün, 22 Nisan 1870’te, dünyaya geldi. Yaşamını dünya emekçilerinin kurtuluşu için mücadeleye adayan büyük devrimci, 20. yüzyıla sosyalizmin damgasını vurmasında en önemli isim oldu.

Resim Ekleme

Vladimir İlyiç Lenin 148 yıl önce, 22 Nisan 1870 yılında, Rusya’nın Simbirsk şehrinde doğdu. Çarlık Rusyasının zor koşullarında, emekçi kitlelerin mücadelesine öncülük eden Lenin’in yaşamının büyük bölümü sürgünde ve yeraltında geçti. 1917 Büyük Ekim Sosyalist Devrimi’nin mimarı, 20. yüzyıla sosyalizmin damgasını vurmasında en önemli isim oldu.

MARKSİZMLE NASIL TANIŞTI?
Vladimir Ulyanov’un aktif siyasal mücadeleye dahil oluşu hukuk eğitimi aldığı üniversitede gerçekleşir. Politik faaliyetlerinden dolayı üniversitede iken tutuklanır, eğitimini yarıda bırakır. Bir yıllık sürgünün ardından, Kazan şehrine yerleşir. Burada Marksistlerle tanışan Lenin bir yandan da başta “Kapital” olmak üzere Marx’ın eserlerini incelemektedir.

Ancak Lenin’in Marx’la tanışması daha eskiye, ilk gençlik yıllarına dayanmaktadır. Lenin abisi Alexandr sayesinde Marx’la tanışır. Marx’ın Kapital’ini ilk olarak abisinde görür.

Aleksandr devrimci kimliği ile kardeş Vladimir üzerinde büyük bir etkiye sahiptir. Abisinin Çar III. Aleksandr’a dönük suikastte yer aldıktan sonra tutuklanıp idam edilmesi Vladimir’in hayatında bir dönüm noktası olarak kabul edilir. Aynı zamanda kız kardeşi Anna Ulyanova da aynı gerekçeyle tutuklanmıştır.

İŞÇİ SINIFI PARTİSİNİN KURULUŞU
Politik faaliyetlerini üniversiteden ayrılıp avukat lisansını aldıktan sonra da sürdüren Lenin, işçi ve köylülerin devrimci ittifakına dayalı bir mücadelenin savunuculuğunu yapar. 1894 yılında gelecekte eşi olacak Nadejda Kurpskaya ile tanışan Lenin, 1895’te tutuklanır. 14 ay hapishanede kalır ancak çalışmalarını burada da sürdürür. Daha sonra sürgünle cezalandırılarak Sibirya’ya gönderilir. 1897 – 1900 arasında geçen sürgün yaşamının ardından, Rusya’dan ayrılır. 1898’de Rusya Sosyal Demokrat İşçi Partisi’nin (RSDİP) kurucuları arasında yer alır. Aynı yıl Lenin ve Krupskaya evlenirler.

LENİNİST ÇİZGİNİN İNŞASI

1900 yılı Aralık ayında yayın hayatına başlayan Iskra (Kıvılcım) Lenin’in siyasal yaşamında önemli dönemeçlerden birini oluşturmaktadır. RSDİP’in 1903 yılında yapılan II. Kongresinde “parti üyeliği”nin koşulları üzerine yaşanan tartışma, Menşevik Bolşevik ayrımını beraberinde getirdi.

Lenin, Bolşevik kanadın başını çekiyordu ve parti içinde Menşeviklere karşı mücadele yürütüyordu. Bolşeviklere göre, parti üyesi, bir parti örgütünde veya partinin yönettiği bir örgütte fiilen çalışma yapmalıydı.

Rusya’da 1905 yılında yaşanan devrimin ardından, RSDİP’in III. Kongresi toplanır. Lenin bu kongrede devrimin hız kesmeden devam etmesinden yana tavır koyar. 1905 yılı Kasım ayında Rusya’ya dönen Lenin, 1905 ayaklanmasını başarısız bulan Menşeviklerin karşısına, daha ileri bir devrimin provasının yaşandığını savunarak çıkar.

Bolşevikler ve Menşevikler, Nisan 1906’da Stockholm’de birleşme kongresi toplamasının ardından, 1907’de Londra’da toplanan V. Kongre ile Bolşevikler siyasi tezlerini kabul ettirirler. Lenin 1907’de Sosyalist Enternasyonel’in Stuttgart Kongresine katılarak savaş durumunda, savaşı devrime çevirmenin olanakları üzerinde durulması gerektiğini savunur.

Aralık 1907’de Cenevre’ye yerleşen Lenin, zorlu bir süreçle baş etmek zorunda kalır. Yoğun baskıların yaşandığı bu dönemde mücadele açısından bir geriye çekiliş yaşanmaktadır. Lenin birkaç yıl sonra durumu şu sözlerle özetlemektedir: “Bir yenilgiye uğrayan bütün devrimci veya muhalif partilerin içinden, en düzenli bir şekilde geriye çekilenler, ordularına en az kayıp verdirenler, Bolşevikler olmuştur.”

Resim Ekleme

SAVAŞTAN DEVRİM ÇIKARMAK

Ocak 1912’de RSDİP’in VI. Kongresinde Lenin, Rusya’da gizli parti örgütlerinin kuruluşunu, bunların etrafına da elden geldiği kadar geniş legal örgütlerin yer almasını savunur. 1912 Nisan ayında yasal olarak kurulan Pravda’da yazmaya başlar.

1914’te İsviçre’ye geçmek zorunda kalır, Eylül ayında Bern civarında bir ormanda, savaş sırasındaki ilk Bolşevik toplantsını yapar. Bolşevikler, işçi sınıfının savaştan bir çıkarı olmadığını ve burjuvazinin kesinlikle desteklenmemesi gerektiğini savunmaktadır. Savaş yıllarında Lenin’i, aynı zamanda da Bolşevikleri zor günler beklemektedir.

Ağustos 1915’de Avrupa sosyalist partilerinin sol azınlıkları bir araya gelerek “Zimmerwald Konferansı”nı toplarlar. Bu toplantının ardından, 1916 Mayısında yapılan İkinci Konferansta Lenin’in etkisi iyice hissedilmiştir. Lenin işçi sınıfının barışçıl söylemlerle pasifize edilmesine karşı savaş açmıştır.

Nisan 1917’de İsviçre’den ayrılan Lenin, ünlü “Nisan Tezleri”ni yapılan toplantıda Bolşeviklere sunar. Burjuva Hükümet ve işçilerin Sovyet örgütlenmesini iki ayrı iktidar olarak tarif eden Lenin, tüm iktidarın Sovyetlere geçmesi için mücadele çağrısı yapar.

Ekim (6 Kasım) 1917’de Hükümetin Bolşeviklere yönelik engelleme girişimlerine rağmen, santraller, garlar ve köprüler ayaklanan Bolşeviklerin kontrolündedir. Artık Rusya’da yepyeni bir dönem başlamıştır. Lenin’in önderliğinde Sovyet Rusya, 1918’de savaştan çekilir. Artık Sovyet iktidarı iç savaşla baş etmek zorundadır.

DEVRİMDEN SONRA
Mart 1919’da Kremlin Sarayında, Komünist Enternasyonel’in (Komintern) kuruluş toplantısı yapılır. Lenin bir yandan da ülkenin ekonomik kaynaklarının kamusal denetime geçmesi için yapılacak düzenlemeleri planlamaktadır.

1920 Aralık ayında Lenin, Sovyetlerin VIII. Kongresinde ekonominin yeniden teşkilatlanması ve gelişmesi için hazırladığı planı sunar. GOELRO (Rusyanın Elektirkleşmesi için Devlet Planı) olarak bilinen bu çalışma Lenin’in başkanlığında 200 uzman tarafından hazırlanır. Daha sonra gelen Yeni Ekonomik Plan (NEP) döneminde de Lenin süreci yakından takip ederek, yazılı üretimlerde bulunur.

Kasım 1922’de Komünist Enternasyonel’in IV. Toplantısında söz alan Lenin NEP’in bilançosunu çıkararak, “İspat ettik ki, Devlet olarak emtianın (metalar) dolanımını örgütleyebilir, tarımı da sanayii de geliştirebilir, ileri gidebiliriz” der.

Halkla son buluşması Kasım 1922’de Moskova Sovyetine hitaben yaptığı konuşma olan Lenin, burada şu sözleri sarf eder: “Sosyalizmi gündelik hayata soktuk, kendimizi onda bulabilmeliyiz. İşte bugünkü görevimiz, dönemimizin görevi.”

12 Aralık 1922’de Lenin son kez Kremlin’deki yazıhanesinde çalışsa da, 1923 başında bazı makaleleri dikte edebildi. Lenin, 21 Ocak 1924’te Gorki kentinde öldü.

http://haber.sol.org.tr/emek-sermaye/iyi-ki-dogdun-lenin-235732

melnur  |  Cvp:
Cevap: 3
22.04.2020- 07:16

Lenin kimdir? / KEMAL OKUYAN

'Hırçın, huysuz, öfkeli olduğu söylendi; sevecen, güleç, anlayışlı ve dost olduğu da... Hiç şaşırtıcı değildi bu, insanoğlunun özgür ve eşit olabildiğinde neler yapabileceğini iyi bilen biri olarak acelesi vardı. Klasik müzik düşkünüydü, Beethoven'dan vazgeçmezdi, yeni buluşlardan heyecanlanırdı, öyle ki Paris yıllarında yeni tasarlanan uçakların deneme uçuşlarını saatlerce izlerdi. Sabırlıydı...'

Resim Ekleme


150 yıl önce doğdu Vladimir İlyiç, 22 Nisan'da. 17 yaşında hukuk öğrencisiyken sürgündü Kokuşkino'da. 19'unda Marksist oldu. İlk kitabı yayınlandığında 24'tü yaşı. Bir yıl sonra tutuklandı, Sibirya'ydı bu kez sürgün adresi. Rus Sosyal Demokrat İşçi Partisi'nin kurucularındandı 28'inde. 33 yaşında Bolşeviklerin, 47'sine geldiğinde ilk sosyalist devrimin,

52'sindeyse Sovyet Sosyalist Cumhuriyetler Birliği'nin lideriydi.

Sürgünler, gurbette geçen günler...

Ciltler dolusu yazdı, kütüphaneler en sevdiği mekanlardandı. Gerçek anlamda kitap kurduydu; sayfaların içine gömülmüş devrimi arıyordu.

Yeni bir düzen kurulmalıydı.

Dürüst biri Çarlık Rusyası'yla mümkünü yok barışık olamazdı. Yoksa, zalimliğin ve yoksulluğun cirit attığı ülkede Vladimir İlyiç Ulyanov iyi, ayrıcalıklı bir yaşam sürebilirdi pekala.

Gerçeklere gözünü kapamayı reddeden binlerce aydından sadece biriydi.

Devrimi aramak ve bulmak konusundaysa biricikti.

Kapitalist düzenin iyileştirilmesi, reformlarla ıslah edilmesi onu hiç ilgilendirmedi. İyi bir Marksistti, imkansızla hiç uğraşmadı, sermaye düzeni için tarih hükmünü vermişti bir kere.
İmkansızı bıraktı, zor olanın peşine düştü.

Kapitalizm denen alçaklıktan kurtulmak için okudu, yazdı, polemiğe girdi, tartıştı... Örgüt kurdu, örgüt böldü, gün oldu rest çekti. Hasımlarının dediği gibi rüyasında bile "devrim"di gördüğü. Birini yaşadı (1905), birini izledi (1917 Şubat), birinin tartışmasız lideriydi (1917 Ekim).

Hırçın, huysuz, öfkeli olduğu söylendi; sevecen, güleç, anlayışlı ve dost olduğu da... Hiç şaşırtıcı değildi bu, insanoğlunun özgür ve eşit olabildiğinde neler yapabileceğini iyi bilen biri olarak acelesi vardı. Klasik müzik düşkünüydü, Beethoven'dan vazgeçmezdi, yeni buluşlardan heyecanlanırdı, öyle ki Paris yıllarında yeni tasarlanan uçakların deneme uçuşlarını saatlerce izlerdi. Sabırlıydı...

Siyasi mücadelede ise... Hep "gecikiyoruz" derdindeydi. Zamanlama ustalığı beklemeyi bilmesinden değil, beklenmemesi gereken anı yakalamasındandı.

Yoldaşlarına kalsa arabanın motoru tekliyor, direksiyonu ayar tutmuyor, lastikleri güven vermiyordu. Ne çare, Lenin Merkez Komite toplantılarında "gün belirlemeliyiz" demekte, ağırdan alanları "korkaklık"la suçlamaktaydı.

Yıllar boyu bunun için uğraşmış, buna hazırlanmışlardı. Bütün Avrupa'da kapitalizmin temelleri sarsılıyordu, yıllar boyu gericiliğin kalesi olagelen Rusya'da devrim şaşırtıcı bir yükselişe geçmişti, kaçırılmaması gereken fırsattı bu.
İnsanlık barbarlıktan kurtulabilirdi.

Kurtuluş yolu açıldı...

Devrimci irade ile devrimci koşullar çakıştı; Anadolu'dan Hindistan'a, Meksika'dan Norveç'e, Almanya'dan Çin'e, tüm dünya umut ve heyecanla ayağa kalktı. 1917 yılının 7 Kasımı'ydı, Lenin ve arkadaşları başarmıştı.

Sonrası ayrı öykü, büyük başarılar ve çok büyük bir trajedi... Zaman içinde, o devrimci irade zayıfladı, içten içe çürüyecek, Sovyet Sosyalist Cumhuriyetler Birliği, emperyalist kuşatmaya ve burjuva ideolojisine karşı kendini savunamadan çözülüverecekti 1991'de.

İnsanlık bir kez daha tarih öncesine, barbarlık çağına döndü.

O çağı yaşıyoruz. O çağı sonlandıracağız.

Lenin yok; Kremlin duvarının önünde, Kızıl Meydan'daki mozolesinde mumyalanmış yatıyor. Eserleri, mücadelesi, mirası canı alabildiğince... Geçmişte 20. yüzyıl Marksizminin kurucusu denirdi onun için; 21. yüzyıla girdik, bir önceki asrın armağınıdır yeni milenyuma.

Kapitalizm aynı kapitalizm; daha da berbat ve daha kırılgan... O kadar ki, yakın gelecekte insanlığın önüne "kurtulun artık benden" fırsatları çıkaracak...

Ve işte o zaman insanlığın kaderini "devrimci bir irade"nin varolup olmaması belirleyecek.

Kurtulacak insanlık. Savaştan, krizden, açlıktan, salgından... Bakacaklar geriye evlatlarımız, torunlarımız, ve "ne büyük acılar çekilmiş" diye şaşıracaklar. Sonra büyük yaratımları, buluşları, mücadeleleri konuşacaklar.

Ve Lenin'i...

Onun için çok büyük insanmış diyecekler...

https://sol.org.tr/yazar/lenin-kimdir-2341

melnur  |  Cvp:
Cevap: 4
22.04.2020- 12:13

Sadık Boran yazdı I Lenin 150 yaşında: Devrimi arayan inat

Lenin öncülük ilkesinden hiç vazgeçmemiştir. Ama onun öncülükten anladığı kitle hareketlerini küçümsemek ya da önemsizleştirmek değil, öncü iradenin kitle hareketinin gerisine düşmesini engellemek, kitle hareketinin en güncel eşiği ile öncü irade arasında ucu daha ileri mevzilere açılan bir ilişki kurabilmektir.

Resim Ekleme

Lenin’in 150. yaşını kutluyoruz. Bu kutlamanın sadece kendisi bile önemlidir elbette. Ancak söz konusu olan Lenin’se, devrimi arayan inadın bir bedende cisimleşmiş haliyse, daha fazlasını yapmak gerektiği açık. Daha fazlası; yani devrimi aramayı sürdürmek; başarana kadar...

Zaten kendisinden geriye bir miras kalacaksa, o da en çok bunun kalmasını isterdi herhalde. Lenin’in Ekim Devrimi ile taçlandırdığı mücadele çizgisi, yerkürenin her köşesinde devrimi arayan komünistlere ışık tuttu, tutmaya devam ediyor. Çünkü, Lenin’in düşüncesi, sadece 100 yıl öncesinin değil, tam da bugünün ihtiyaçlarına denk düşüyor.

Ancak Lenin’in düşüncesini çeşitli şablonlarla ve şemalarla tanımlamak zor bir iştir. Evet, Lenin ödün vermez bir marksist olarak belirli bir kümenin özellikleriyle tanımlanabilir. Ancak yeterli olmaz; işin içine mutlaka Lenin’e özgü olan unsurlar katmak zorunda kalırız. Oysa Lenin de kendi düşüncesinin açık seçik, sistematik bir sunumunu hiç yapmamıştır. Çeşitli başlıklarda hayli derin kuramsal sonuçlara ulaşmış, düşüncesinin köşe taşlarını sunmuştur elbette; ama bir “magnum opus” yazmamış, eserinin bütününü tek bir seferde kuramlaştırmamıştır.

Bunun Lenin’in mizacıyla ya da içerisinde yaşadığı koşullarla bir ilgisi vardır kuşkusuz. Öte yandan, Lenin’in mücadele tarzının kuramlaştırmaya direnen bir niteliği olduğunu da gözden kaçırmamak gerekiyor. Tıpkı Marx açısından olduğu gibi, Lenin için de siyasal mücadelenin yöntem, taktik ve araçları belirli bir düzeyin ötesinde kuramlaştırılması sakıncalı olan bir özgüllük taşırlar. “Somut durumun somut çözümlemesi” ilkesinin ötesinde, siyasal mücadelenin zaman ve mekandan bağımsız “teorizasyon”larını dayatmak, marksizmi pozitivizme doğru iten bir güç uygulamak anlamına gelir.

O halde, Lenin’in düşüncesini ya da mirasını anlamak için bakılacak en verimli alan siyasal mücadelesinin bizzat kendisidir. Özel olarak 1917 Şubat’ı ile Ekim’i arasındaki birkaç ay ise, tüm ışığı kendinde toplayıp yayan bir mercek gibi, Lenin’in düşüncesini berrak biçimde sergileyen bir tarihsel kesit oluşturur. Tarihin belki de en hızlı aktığı dönem olan bu aralık, bir anlamıyla da her şeyin apaçık kendini görünür kıldığı bir şeffaflık yaratır.

ŞUBAT DEVRİMİ VE NİSAN TEZLERİ

Şubat Devrimi, sadece dönemin devrimcileri için değil, Lenin için de bir sürpriz sayılır. Evet, Lenin devrim dalgasının yeniden yükseleceğini biliyor, hazırlıklarını ona göre yapıyordu bir yandan. Öte yandan ise, zamanın şaşmaz ilerleyişine hükmetmenin mümkün olmadığını biliyor, o günleri görüp göremeyeceğini kestiremiyordu. Şubat’tan sadece iki ay önce, İsviçre’de katıldığı bir işçi toplantısında kürsüye çıkan Lenin, konuşmasını “biz yaşlılar, gelen devrimin tayin edici savaşlarını belki göremeyeceğiz”(1) diye bitirmişti. Oysa bu sözlerin üzerinden daha bir yıl geçmeden, Ekim Devrimi’nin zaferini ilan edecekti.

Şubat Devrimi’nin patlak vermesiyle Lenin tüm enerjisini Rusya’ya dönmenin yollarını bulmaya aradı. Ancak yine de Nisan’dan önce varamadı Rusya’ya. Bu arada birçoğu sürgünde bulunan Bolşevik önderler de teker teker dönmeye başladılar. Lenin’in Nisan’daki dönüşünde hepsi Lenin’i karşılamak için Finlandiya Garı’nda bulunuyordu. Refakat etmek için birkaç durak önce trene binen Stalin’le birlikte trenden inen Lenin, bir zırhlı aracın üzerine çıkarak yaptığı kısa konuşmasını “yaşasın sosyalist devrim” sözleriyle bitirdi.

Oysa sosyalist devrim şiarı önde gelen Bolşevik liderlerin hepsi açısından şaşırtıcıydı. Önce tren garında, daha sonra da küçük bir toplantıda Lenin’in ağzından bu sözleri duyan lider kadrosu “beyin hücrelerini zorlamaya başladı: nasıl yani, sosyalist devrim mi?”(2). Çünkü o zamana kadar Bolşevik partisinin ve önderlerinin temel siyasal hedefi Rusya’da burjuva devrimi aşamasının tamamlanmasıydı.

Birkaç istisna dışında Petrograd Sovyeti üyeleri, Şubat olaylarını Batı modeline göre burjuva-demokratik bir rejim kuracak olan Rus burjuva devrimi olarak görmekten ve sosyalist devrimi gelecekteki bir tarihe ertelemekten gayet memnundu. Geçici Hükümetle işbirliğine girmek ise bu bakış açısının doğal sonucuydu ve Petrograd’a dönen ilk Bolşevik liderler Stalin ve Kamenev de bu görüşteydi.(3)

Ancak Lenin’in dönüşü bu havayı darmadağın etti. Lenin Rusya’da gerçekleşenin bir burjuva devrimi olduğuna itiraz etmiyordu elbette; ama yaşananların sadece bir burjuva devriminden ibaret olduğu fikrine şiddetle karşı çıkıyordu. Lenin’e göre, devrimin birinci aşaması anlamına gelen burjuva demokratik devrimi artık gerçekleşmişti; burjuva rejiminin Batı’ya özgü kurumlarının ortaya çıkması ve yerleşikleşmesi ise ancak tali bir veri olabilirdi. 1905’ten bu yana şaşmaz biçimde devrimin ilk aşaması olarak “proletarya ve köylülüğün devrimci-demokratik diktatörlüğü” sloganına ve hedefine sadık kalmış Bolşevik kadrolar, hiç hazır olmadıkları bir anda hedeflerinin aslında gerçekleşmiş olduğu söyleyen bir sesle karşı karşıya kalmışlardı.

Lenin Bolşevik tezlerin tarih tarafından onaylandığını, ancak somut görünümleri açısından beklenenden farklı biçimlerde açığa çıktıklarını ileri sürüyordu. Şimdi ise önemli olan, olguların somut görünümlerini kavrayamayıp ezberleri hayata dayatmak yerine, gerçekliği tüm yönleriyle çözümlemekti.

“Proletarya ve köylülüğün devrimci-demokratik diktatörlüğü” Rus devriminde artık gerçeklik olmuştur, çünkü bu “formül” sadece karşılıklı sınıf ilişkisini öngörür, bu ilişkiyi, ortak etkinliği gerçekleştiren somut politik kurumu değil. “İşçi ve Asker Temsilcileri Sovyeti” – işte size yaşamın çoktan gerçekleştirmiş olduğu “proletarya ve köylülüğün devrimci-demokratik diktatörlüğü”. Bu formül artık aşılmıştır. Yaşam onu formüller diyarından gerçeklik diyarına getirdi, ete kemiğe büründürdü, onu somutlaştırdı ve böylece onu değişikliğe uğrattı.(4)

Pravda’da 7 Nisan tarihinde yayınlanan tezleriyle, Lenin, artık sosyalist devrim aşamasında bulunulduğunu öne sürerek, partinin siyasal hattını buna uygun bir doğrultuya çekmek için kolları sıvadı. Geçici Hükümetin hiçbir biçimde desteklenmemesi ve tüm iktidarın Sovyetlerde toplanması talebi, yeni siyasal çizginin en önemli özelliğiydi. Geçici Hükümetin yanı başında bir başka iktidar aygıtı olarak Sovyetlerin yükselmesi, Lenin’in “ikili iktidar”(5) olarak adlandırdığı ve iktidarın, üstelik de barışçıl biçimde ele geçirilmesini mümkün gördüğü bu koşulları yaratmıştı.

Ancak Lenin “ikili iktidar” saptamasını yaptığı halde, bu durumun geçici olacağını, iktidarın belirli bir vadede ya Geçici Hükümet tarafından ya da Sovyetler tarafından kontrol altına alınacağını yazıyordu.(6) “İkili iktidar” durumu sonsuza kadar süremez, kalıcılaşamaz, en önemlisi ise devrimcilerin seçeceği “ideal” zamanı bekleyemezdi. Dolayısıyla, komünistler tereddütsüz biçimde “tüm iktidar Sovyetlere” sloganını yaygınlaştırmalı, halk içerisindeki propaganda faaliyetlerini bu eksene oturtmalıydı.

Fakat Nisan’da iktidarın ele geçirilmesi çağrısını yapan Lenin, aynı zamanda bunun için henüz koşulların olgunlaşmadığını da ilan ediyordu. Diğer bir deyişle, Nisan Tezleri, iktidarı ele geçirecek kalkışmanın başlama düdüğü olmak yerine, partinin yakında oluşacak koşullara hazırlanmasını sağlamaya çalışıyordu. Nisan’da ise Bolşeviklerin azınlıkta olduğunu ve kitlelerin taze burjuva devrimine hala umutla bakmakta olduklarını gören Lenin, yoldaşlarını tetikte olmak için ikna etmeye çabalıyordu.

'TÜM İKTİDAR SOVYETLERE' SLOGANI GERİ ÇEKİLİYOR

Temmuz’da Geçici Hükümetin savaşa devam etmek niyetinde olduğunun ortaya çıkmasıyla, özellikle Petrograd işçileri ve askerleri arasında büyük bir tepki ortaya çıktı. Bolşeviklerle ilişkili yaklaşık bin kişilik bir asker topluluğu, Petrograd’daki Bolşevik karargahının etrafına dizilmiş, partinin talimatını bekliyordu. Ancak Lenin bir ayaklanma için koşulların hala oluşmadığını görüyordu. Geçici Hükümetin tavrına karşılık olarak, Bolşeviklerin azınlıkta olduğu Sovyet yönetimi aktif bir karşı duruş sergilemiyordu. Dışarıdaki küçük grubu saymazsak, askerlerin de önemli bir kısmı Sovyet yönetiminin sözlerine hâlâ güven duymaktaydı. Dahası büyük şehirlerin dışında, kırsal bölgelerde köylülerin gözle görünür bir tepkisi olmamıştı. Bu koşullarda iktidarı ele almayı hedefleyen bir ayaklanma düşünülemezdi.

Sorun iktidarın alınamaması değildi, Lenin bunu son derece mümkün görüyordu; ancak iktidarın korunabilmesi mümkün olmayacaktı ve böylesi bir maceracılık yerine, Lenin bir kez daha yoldaşlarına sabır öneriyordu. 5 Temmuz gecesi toplanan Merkez Komite, işçi ve askerlere sokak gösterilerini sonlandırma çağrısı yaptı. Hem Lenin hem de diğer Bolşevikler için hayli tatsız bir andı bu. Üstelik bu çağrı, Bolşeviklerin liberaller ve ılımlı solcular tarafından devrime ihanetle ve casuslukla suçlanmalarını da engellemedi. Plehanov bile, Bolşevikleri Alman ajanlığıyla suçlayıp, devrimin önünde bir engel oluşturduklarını, bu yüzden kesin ve acımasızca ezilip geçilmeleri gerektiğini söylüyordu.(7)

Başta Lenin olmak üzere, Bolşevikler hakkında amansız bir iftira ve linç kampanyası başladı. Burjuva liberaller, ılımlı solcular, Menşevikler bir olup Rus devriminin selametinden ve Bolşeviklerin ihanetinden dem vuruyorlardı. Bir burjuva gazetesi, Lenin’in yaşadığı binadaki komşularının sözleri diye şunları yayınlıyordu: “Lenin, neredeyse her zaman otomobille dolaşır”; “Lenin ve karısı herkesten daha iyi çarşaflara sahip”; “Lenin ve ailesi gibi böyle tehlikeli komşular istemiyoruz”.(8) Tam da bu günlerde Lenin hakkında bir dava açıldı. Lenin mahkemeye çıkıp savunma yapmak istemesine rağmen, Merkez Komitesi Lenin’in idam edilebileceğini düşünerek buna izin vermedi. Bunun üzerine Lenin Petrograd’dan çıkarıldı ve bir kulübede yaşayarak Devlet ve Devrim’i kaleme alacağı firari günleri başladı. Burası da pek güvenli değildi; bir gün Zinovyev’le ikisi çok yakından gelen tüfek seslerini duyunca kendilerini en yakındaki çalıların arkasına atmışlardı; Lenin Zinovyev’e şunları söyledi: “Şimdi geriye kalan tek şey düzgün ölmek”.(9)

Temmuz olayları, kuşkusuz, Lenin açısından ayrıntılı biçimde değerlendiriliyordu. Eylül’de yazdığı bir makalede, 3-4 Temmuz’da iktidarı ele geçirmeye çalışmanın bir hata olacağını tekrar belirterek, partinin görevinin asla acele etmek değil, ama devrimin gelişiminin gerisinde kalmamak olduğunu söylüyordu.(10) Ve elbette, Temmuz olayları sonrasında oluşan yeni koşullar da Lenin tarafından çözümleniyordu.

Artık devrimin Şubat ile Temmuz arasındaki dönemine özgü koşullar değişmişti, dolayısıyla bu koşullardan çıkarsanmış sloganlar ve propaganda da değişmeliydi. Lenin daha birkaç ay önce canla başla savunduğu “tüm iktidar Sovyetlere” sloganını terk etmeyi öneriyordu. Dahası, iktidarın karşı-devrim tarafından ele geçirildiğini, Sovyetlerin de karşı-devrimin incir yaprağı haline geldiğini söyleyerek, devrimi barışçıl yollarla gerçekleştirme olanaklarının da ortadan kalktığını söylüyordu.

15 Temmuz’da Merkez Komitesi gizli bir toplantı yaparak söz konusu önerileri tartıştı ve Lenin’in tezleri kesin olarak reddedildi. Yaşadığı kulübede toplantıdan çıkan kararı öğrenen Lenin, Sloganlar Üzerine adlı makalesiyle sert bir yanıt verdi yoldaşlarına. Makalenin ana fikri, somut gerçeklikler yerine soyut formüllerin konmasının büyük bir hata olduğu ve mücadelenin taktik ve sloganlarının güncel sınıf ilişkileri ve siyasal konjonktür içerisinde sürekli yeniden üretilmeleri gerektiğiydi.

Şimdi artık bu şiar (tüm iktidar Sovyetlere - abç) açıkça doğru olmaktan çıkmıştır. Bunu kavramadan, bugünün aktüel sorunları kavranamaz. Her bir şiar, belirli bir politik durumun bütününün özelliklerinden çıkarılmak zorundadır.(11)

Rus devriminin barışçı bir yolla gelişmesi üzerine kurulan umutlar geri dönmemek üzere sönmüştür. (...) “Bütün iktidar sovyetlere” sloganı, nisan, mayıs, haziran aylarında ve 5-9 Temmuza kadar, yani gerçek iktidarın askeri diktatörlüğe geçtiği ana kadar mümkün olmuş olan devrimin barışçıl gelişmesinin sloganı oldu. Ne askeri diktatörlüğün, ne de sosyalist-devrimcilerin ve menşeviklerin, tam, fiili ihanetini hesaba katmadığına göre, bu slogan artık bugün doğru değildir.(12)

Lenin’in keskin dönüşü partiyi bir kere daha geride bırakmıştı. Saklandığı çiftlikte Zinoyev’le düşüncelerini tartışan Lenin’e, yoldaşı şöyle demişti: “Hiç beklenmedik bir geri dönüş. Ne yani? Günün en popüler sloganını geri mi çekeceğiz – bütün iktidar Sovyetlere! Hem de böyle bir zamanda. Leninist bir sloganı. Senin sloganını!”(13) Lenin’in cevabı ise katı gerçekçiliğinin ifadesinden başka bir şey değildi: “Sloganlarla oynamıyorum; devrimin her dönemecinde kitlelere gerçeği söylüyorum, ne kadar acı da olsa”.(14)

YENİDEN 'TÜM İKTİDAR SOVYETLERE'

Fakat Rus toprağının sürprizleri henüz tükenmemişti. Ağustos ayında General Kornilov tarafından başlatılan darbe girişimi geri püskürtülmekle kalmadı, aynı zamanda iktidardaki burjuva liberallerinin iki yüzlülüğünü de ortaya serdi. Çünkü burjuvalara göre, Kornilov, toplumsal hareketliliği kontrol altına alacak ve böylece kapitalist düzeni güvenli bir limana taşıyacak güçte bir komutandı. Bu nedenle Kornilov’un girişimi burjuva siyasetçilerinin desteğini almakta zorlanmadı. Ancak işçilerin ve askerlerin, özellikle de Bolşeviklerin sözlerine güvenerek oluşturdukları güç, Kornilov’un başarısızlığını getirdi. Darbe girişimi suya düşmüştü ve Bolşevikler bu süreçten güçlenerek çıkmıştı.

Her şeyden önce, Bolşevik saflarına katılan işçi ve askerlerin sayısı Ağustos’tan sonra hızla artmaya başlamıştı. Ayrıca burjuva liberalleri ve Geçici Hükümete karşı giderek yükselen bir huzursuzluk görünüyordu. Kırsal alanlarda ve cephede de tepkiler şiddetlenmeye, zaman zaman küçük kalkışmalar halini almaya başlamıştı. En önemlisi ise, 31 Ağustos tarihli Petrograd Sovyeti toplantısında Bolşevikler ilk kez çoğunluk olmayı başarmıştı.

Bu koşullarda, Lenin bir kez daha sert bir manevra yaptı. Eylül ayından itibaren “tüm iktidar Sovyetlere” sloganı yeniden gündeme geldi. Devrimin barışçıl biçimde gelişmesi tekrar bir olanak olarak değerlendirilir oldu. Buna eşlik eden ise Lenin’in artık bir ayaklanma için hazırlıkların başlatılmasında ısrar etmesi ve tüm ılımlı önerileri elinin tersiyle itmeye başlamasıydı. Çünkü artık sorun kendi çözümünü dayatacak ölçüde olgunlaşmış, devrim güncel bir olanak haline gelmişti. Bu andan itibaren “tüm iktidar Sovyetlere” sloganı, bir ayaklanma çağrısı anlamına gelmekteydi. Zaten devrimin barışçıl biçimde gerçekleşmesi de sadece iktidarın Sovyetler elinde toplanmasıyla mümkündü.

“İki başkentin işçi ve asker vekilleri sovyetlerinde çoğunluğu sağlayan bolşevikler iktidarı ele alabilirler ve almalıdırlar.”(15) Lenin’in Eylül’de Merkez Komitesi’ne gönderdiği “Bolşevikler İktidarı Almalıdırlar” başlıklı mektup bu sözlerle başlıyordu. Daha Merkez Komitesi’nin uzun boylu değerlendirmesine fırsat vermeden, “Marksizm ve Ayaklanma” başlıklı ikinci mektubunu gönderdi Lenin: “Siyasal olarak 3 ve 4 Temmuz günleri iktidarı koruyamayacaktık, çünkü, Kornilov serüveninden önce, ordu ve taşra, Petrograd’a karşı yürüyebilirdi ve yürüyecekti. Bugün durum bambaşkadır. Devrimin öncüsü, yığınları sürüklemeye yetenekli, halkın öncüsü olan sınıfın çoğunluğu bizden yana.”(16) Lenin, artık açıkça ve ısrarla, partiyi ayaklanmayı hazırlamaya çağırıyordu.

Merkez Komitesi’nin bu mektuplara ilk tepkisi, onları yakmak oldu. Buharin, yıllar sonra, o günü “hepimiz donakalmıştık”(17) sözleriyle anlatacaktı. Bu mektuplarda yazanların Bolşevik işçi ve askerlere ya da Petrograd ve Moskova komitelerine ulaşması durumunda işlerin kontrolden çıkacağını düşünen üyeler, çareyi Lenin’in mektuplarını yakmakta buldu. Ve Lenin, partinin lideri, bir kez daha partisini fethetme zorunluluğuyla baş başa kaldı.

İlk iş olarak, Merkez Komitesi kesin biçimde yasaklamış olmasına karşın, bulunduğu çiftlikten ayrılıp Petrograd’a dönmeye karar verdi. Ancak döndüğünde gördüğü manzara, Bolşeviklerin bütün beklentilerini Tüm Rusya Sovyetler Kongresi’ne bırakmış oldukları ve emekçiler içerisinde yürütülen propagandanın da Sovyetler Kongresi’nde yeni bir hükümetin ilanına dayandırılmasıydı. Oysa Lenin için Geçici Hükümet kolaylıkla yıkılabilecek ve iktidar ele geçirilebilecekken, Sovyetler Kongresi’ni beklemek fırsatın heba edilmesi anlamına geliyordu.

Lenin partinin zaman kaybetmesinin önüne geçmek için tekrar yazmaya başladı. Önce “Sahte Kahramanlar ve Bolşeviklerin Yanlışları” adlı bir makale yazdı; bu makale “Sahte Kahramanlar” başlığıyla ve Bolşevikleri eleştiren kısımlar çıkarılarak yayınlandı. Ardından “Bir Gazetecinin Günlüğünden” adlı yazı dizisini hazırladı. Yayın Kurulu, bu defa yazıyı tümden kaldırarak, Lenin’in eski bir makalesini yayınladı. Artık Lenin’in sabrı taşmak üzereydi.

AYAKLANMA İÇİN KAMPANYA

Ekim başında Lenin parti içinde bir kampanyanın fitilini ateşledi. Merkez Komitesi, Moskova Komitesi ve Sovyet üyelerine iletilmek üzere istifasını yazdı.

Merkez Komitesinden istifa isteğimi sunma zorundayım, parti saflarında ve parti kongresinde propaganda yapma hakkımı saklı tutarak bu işi de yapıyorum. Çünkü en derin inancım şu ki, eğer Sovyetler kongresini “bekler” ve fırsatı da hemen kaçırırsak, devrimin batmasına neden oluruz.(18)

Lenin Merkez Komitesi’ni artık bütün gücüyle sıkıştırıyor, devrimin elden kaçması tehlikesi büyüdükçe uyguladığı basıncı artırıyordu. Zaten parti üyeleri arasında da Lenin’e karşı sarsılmaz bir güven söz konusuydu. Dolayısıyla, Ekim ayına girilirken Lenin partiyi, ayaklanma için hazırlanmak konusunda tümüyle ele geçirmeye başlamıştı. 10 Ekim bu fethin ilk göstergesiydi. Hayli tartışmalı geçen toplantının sonunda, bir çocuk defterinden koparılmış yaprağa kurşun kalemle yazılan Merkez Komitesi kararı bir silahlanma ve ayaklanma çağrısıydı: “Silahlı ayaklanmanın kaçınılmaz ve tamamen olgunlaşmış bulunduğunu göz önünde tutan merkez komite, bütün parti örgütlerine tutumlarını bu duruma göre belirlemeyi...”(19).

Tam bu anda, Geçici Hükümetin devrimci askerlerden oluşan Petrograd garnizonunun tümünü cepheye gönderme planlarının ortaya çıkması Bolşevikler açısından bulunmaz bir fırsat oldu. Devrimci askerlerin sert tepkisiyle karşılaşan bu girişimle beraber, Bolşeviklerin eline ayaklanmayı pratik olarak hazırlamanın sağlam bir gerekçesi geçti. Askerler kararlı biçimde plana karşı koydular ve Geçici Hükümeti tanımadıklarını belirterek iktidarın Sovyetlere devredilmesini talep etmeye başladılar. Daha önce hükümetin yanında saf tutmuş çeşitli askeri ve toplumsal gruplar da bu defa Petrograd Sovyeti’ne destek açıklaması yaptılar. Artık bir ayaklanmayı başlatmak ve iktidarı ele geçirmek için neredeyse tüm koşullar hazırdı.

Bolşevik liderlerin bir kısmı 25 Ekim’de toplanacak Tüm Rusya Sovyetler Kongresi’ni beklemek gerektiğini söylemeye devam ediyorlardı. Lenin ise, ısrarla, kongreyi beklemeden ayaklanmanın başlatılmasını, kongre başladıktan sonra mutlak ve katı bir karar çıkarmanın zorlaşacağını, bunun da hükümete kuvvetlerini toplamak için zaman tanımak anlamına geleceğini söylüyordu.

Lenin artık Petrograd’a dönmüştü, ama hâlâ arandığı için güvenilir bir parti üyesinin evinde saklanıyordu. Saklandığı evden yazdığı notları sürekli ev sahibi ile Smolni Enstitüsü’nü karargah haline getirmiş olan Merkez Komitesi üyelerine gönderiyor, daha fazla zaman kaybedilmemesi için tüm yoldaşlarını sıkıştırıyordu. Bir de saklandığı yerden ayrılmak ve diğer yoldaşlarıyla beraber Smolni Enstitüsü’nde çalışmak isteğini dile getiriyordu. Talebi ısrarla reddedilince sinirlendi; kendisine gönderilen ret yazısını buruşturup yere attı ve “Neden korkuyorlar?” diye söylendi. Ev sahibine “Onlara yalnızca yüz sadık tüfekli asker ya da Kızıl Muhafızları olup olmadığını sorun. Başka bir şeye ihtiyacım yok” dedi.(20) Birkaç saat sonra ise, daha fazla dayamayan Lenin, Merkez Komitesi’nin saklanma kararını bir ayda ikinci kez bozarak, başına bir peruk ve kasket takarak, gizlice evden kaçtı. Ev sahibine bıraktığı notta “gitmemi istemediğin yere gidiyorum” yazıyordu. O yer Smolni’ydi; Lenin Bolşevik karargahına gidecek ve partisini bu defa kesin olarak fethedecekti.

Her ne kadar Lenin beklemek istemese de, 25 Ekim tarihi geldi. Lenin sabırsızlıkla ayaklanmanın başlatılmasını istiyordu. Meşhur “bir gün önce erken olacak, bir gün sonra ise geç” sözleri 25 Ekim’i işaret ediyordu. Sovyetler Kongresi’nin toplandığı gün bunun için en ideal zamandı. Çünkü ilk gün tüm delegeler Petrograd’a gelmiş ve bu sayede erken bir adım atılmamış olacaktı. İlk gün yine ideal zamandı, çünkü ertesi gün kongre oturumlarının başlamasına ve toplantının hantal gündemlere mahkum edilmesine izin verilmeyerek geç kalınmamış olacaktı.

6 Kasım (yeni takvimle - abç) çok erken. Ayaklanmak için bütün Rusya’nın desteği gerek; 6 Kasım’da kongre delegeleri daha gelmemiş olacak. Öte yandan 8 Kasım da çok geç. Bu sırada kongre örgütlenmiş olur; bu örgütlenmiş büyük kuruluştan hızlı, kesin kararlar çıkarmak güçtür. Kongrenin toplanacağı gün olan 7 Kasım’da harekete geçmeli ve kongreye ‘İşte iktidar! Buyurun, ne yapacaksanız yapın!’ diyebilmeliyiz.(21)

24 Ekim gecesi, Merkez Komitesi’ne son kez seslendi Lenin:

Yoldaşlar! Bu satırları durumun son derece nazik olduğu 24 Ekim akşamı yazıyorum. Bugün için ayaklanmayı geciktirmenin ölüm demek olduğu gün gibi apaçık ortadadır. (...) Artık beklemek mümkün değildir. Bu, her şeyi yitirmek tehlikesini göze almak olur.(22)

Artık Lenin’i durdurmak mümkün değildi. Zaten sözlerini şöyle bitirmişti: “Eylemde duraklama ölüm demektir”. Ve Lenin’in durdurulamayan iradesi sayesinde, ertesi gün, Sovyetler Kongresi’nde Ekim Devrimi’nin zaferi ilan edilebildi.

SOMUT DURUMUN SOMUT ÇÖZÜMLEMESİ YA DA DEVRİM ARAYIŞI

Bir özet olarak, Şubat’tan Ekim’e giden sürecin öyküsü bu kadar. Ancak bu öykünün içerisinden çıkarılabilecek dersler hayli fazla. Eğer Lenin bugün sadece adı hatırlanan bir isim değil de aynı zamanda günümüzün mücadelelerinde vazgeçilmez bir ilham kaynağı ise, bu tür derslerin önemini teslim etmemiz gerekiyor.

Mesela, tüm bu öyküden, bir insanın tarihin biçimlenmesinde nasıl rol oynadığına ilişkin bir fikir çıkarmak zor olmasa gerek. Ya da partiyi sürekli kitle hareketinin gerisinde kalmamak için ileriye iten, öncülüğü bir kimlik beyanının ötesine taşıyıp gündelik bir pratik haline getiren bilinci görmemek imkansız.

Ancak, belki de en önemlisi, Lenin’in bütün pratiğini koşullayan, tüm tercih ve hamlelerini belirleyen, her adımda kendi varlığını dayatan devrimi arama çabasıdır. Lenin söz konusu olduğunda, devrimi aramak ve devrim için adım atmak uğraşılarını hesaba katmadan tek bir cümle anlamak imkansız hale gelir. Deyim yerindeyse, devrim arayışı, Lenin’in hem kişisel hayatının hem de siyasal mücadelesinin tam ortasından geçen kızıl bir damar gibi akar. 1917 yılı boyunca, Lenin’in keskin manevralarına ve sürekli değişen hamlelerine bir bütünlük veren de bu devrim arayışından başka bir şey değildir.

Evet, Lenin her zaman ilkeleri konusunda taviz vermez olmuş, marksizmin mirasından en ufak bir uzaklaşmayı dahi en sert biçimde mahkum etmiştir. Ancak ilkeler, Lenin açısından gerçek dünyaya dayatılacak hazır şablonlar değil, bizzat somut koşulların zenginliğini açıklayacak ve bu gerçekliği yönlendirecek formüllerdir. O yüzden, şablonların ne söylediğini değil, gerçekliğin kendini hangi somut biçimlerde ortaya koyduğunu, formüllerin gerçekleşme biçimlerinin özgüllüğünü anlamaya çalışmış, yani her koşulda somut durumun somut çözümlemesine yönelmiştir.

Ve bütün bu ilkelerin pratik olarak hayata geçirilmesinde Lenin’in birincil kılavuzu her zaman devrimi aramak olmuştur. En disiplinli örgüt modelini en esnek siyaset tarzıyla bu kadar kusursuz biçimde bir araya getirebilmesinin arkasında yatan neden de, bu devrim arayışıdır.

150. yaşında ve de tüm dünyanın en çok ihtiyaç duyduğu şeyin bir devrim olduğu bugünkü koşullarda, Lenin’in devrimi arayan sarsılmaz iradesi ve bilinci, belki de hiç olmadığı kadar büyük bir boşluğu doldurmaktadır. Çünkü bir yerde devrimden söz ediliyorsa, orada baş köşelerden birini mutlaka Lenin’e teslim etmek zorunludur.

Evet, Lenin öncülük ilkesinden hiç vazgeçmemiştir. Ama onun öncülükten anladığı kitle hareketlerini küçümsemek ya da önemsizleştirmek değil, öncü iradenin kitle hareketinin gerisine düşmesini engellemek, kitle hareketinin en güncel eşiği ile öncü irade arasında ucu daha ileri mevzilere açılan bir ilişki kurabilmektir.

Evet, Lenin siyasal düzlemin protokoler teamülleriyle oyalanmayı ve böylece her adımı uzun tartışmalar sonrasına bırakmayı çoğu zaman reddetmiştir. Ama onda blankist bir darbe merakının izi dahi yoktur. Partinin kadro yapısı ve siyasal programı ne kadar sağlam olursa olsun, kitlelerle bağını yitirmiş, arkasına güçlü bir toplumsal destek almamış bir iradenin ayaklarının havada kalacağının farkındadır.

(*) Bu yazı, Komünist dergisinin Mart 2020 tarihli 9. sayısında yayımlanmıştır.

(1) Nadejda Krupskaya: Lenin’den Anılar, Çev: S. Kaya – S. N. Kaya – İ. Yarkın, İnter Yayınları, İstanbul, 1995, s. 313.

(2) Feliks Çuyev: Molotov Anlatıyor, Çev: Suna Kabasakal, Yordam Yayınları, İstanbul, 2007, s. 159.

(3) E.H. Carr: Lenin’den Stalin’e Rus Devrimi 1917-1929, Çev: Levent Cinemre, Yordam Yayınları, İstanbul, 2010, s. 49.

(4) V.I. Lenin: Seçme Eserler, Cilt 6, Çev: Saliha N. Kaya, İnter Yayınları, İstanbul, 1995, s. 46.

(5) V.I. Lenin: Nisan Tezleri ve Ekim Devrimi, Çev: Muzaffer Erdost, Sol Yayınları, Ankara, 1992, s. 15.

(6) a.g.e., s. 37.

(7) Alexander Rabinowitch: Bolşevikler İktidara Geliyor – Petrograd’da 1917 Devrimi, Çev: Levent Konyar, Yordam Yayınları, İstanbul, 2010, s. 47.

(8) a.g.e., s. 60.

(9) a.g.e., s. 62.

(10) V.I. Lenin: Nisan Tezleri ve Ekim Devrimi, s. 122.

(11) V.I. Lenin: Seçme Eserler, Cilt 6, s. 176.

(12) V.I. Lenin: Nisan Tezleri ve Ekim Devrimi, s. 89.

(13) Emmanuil Kazakeviç: Mavi Defter – Ekim Öngününde Lenin, Çev: Özlem Koşar, Evrensel Basım Yayın, İstanbul, 2005, s. 27.

(14) a.g.e., s. 104.

(15) V.I. Lenin: Nisan Tezleri ve Ekim Devrimi, s. 129.

(16) a.g.e., s. 134.

(17) Alexander Rabinowitch: Bolşevikler İktidara Geliyor – Petrograd’da 1917 Devrimi, s. 210.

(18) V.I. Lenin: Nisan Tezleri ve Ekim Devrimi, s. 172.

(19) ag.e., s. 183.

(20) Alexander Rabinowitch: Bolşevikler İktidara Geliyor – Petrograd’da 1917 Devrimi, s. 294.

(21) John Reed: Dünyayı Sarsan On Gün, Çev: Rasih Güran, Yordam Yayınları, İstanbul, 2008, s. 74.

(22) V.I. Lenin: Nisan Tezleri ve Ekim Devrimi, s. 209.

https://ilerihaber.org/icerik/serkan-akcay-yazdi-alevi-inancinda-yolun-gerekleri-olanaklar-ve-covid-19-111880.html

melnur  |  Cvp:
Cevap: 5
22.01.2021- 07:35

Lenin Kızıl Meydan'daki Mozolesi başında anıldı

Moskova'da Vladimir İlyiç, ölüm yıl dönümünde Kızıl Meydan'daki Mozolesi başında anıldı.

Resim Ekleme
Büyük Sosyalist Ekim Devrimi'nin lideri Vladimir İlyiç Lenin, ölümden 97 yıl sonra Moskova'daki Mozalesi başında anıldı.

Moskova halkının Kızıl Meydan'daki anıt mezarının önünde toplandığı Vladimir İlyiç, 97 yıl önce bugün yaşamını yitirmişti.

Resim Ekleme
Resim Ekleme
Resim Ekleme
Resim Ekleme

https://sol.org.tr/haber/lenin-kizil-meydandaki-mozolesi-basinda-anildi-24404

melnur  |  Cvp:
Cevap: 6
23.04.2021- 02:02

Yest takaya partiya! Böyle bir parti var!

Resim Ekleme

Bugün Ekim Devrimi'nin önderi Lenin'in 151. yaş günü. Lenin'in doğum gününde Levent Özübek, Lenin'in tarihe geçen 'Böyle bir parti var' sözlerini yazdı.

LEVENT ÖZÜBEK

Böyle bir parti var!

Lenin'in bu üç sözcükten ibaret ifadesi sosyalizmin tarihinde önemli bir yere sahip olmuş, kendi boyutundan çok daha ötelere çıkarak, Sovyetler Birliği'nde büyük bir slogan, bir kült haline gelmişti. Hiç unutulmadı.

1917 yılında, 3-24 Haziran (16 Haziran-7 Temmuz) tarihleri arasında Tüm Rusya İşçi-Asker Delegeleri Şurası (Sovyeti) toplantısı yapılıyordu. Sovyetler Birliği tarihinde, Şubat ve Ekim devrimleri arasında kalan üç aylık süre içindeki çok önemli olaylardan biriydi bu şura toplantısı. Moskova'daki ve Petrograd'taki devrimcilere önderlik ediyordu ve devrimci havayı tüm ülke çapında güçlendirmişti. Urallarda bir grev dalgası yükseliyordu, birçok bölgelerde işçilerle işveren sınıfı arasındaki çekişmeler çatışmaya dönüşmeye başlamıştı. Grev dalgaları tarım sektöründeki devrimci hareketlenmeleri tetiklemişti. Çeşitli bölgelerdeki kırk üç vilayette köylüler toprak ağalarına ve Kulaklara karşı ayaklanmaya başlamıştı. İşçi ve köylü hareketleri askerleri de canlandırmıştı. Askerlerin savaşa karşı çıkma direnci artmıştı. Burjuva sınıfı ise tüm bu hareketlenmeler karşısında durumu telaşla yatıştırmaya çalışıyordu.

İşte şura bu şartlar altında görevini yapmıştı. Şurada binden fazla delege hazır bulunuyordu ancak oy hakkına sahip 777 delege vardı ve bunlar çok çeşitli partilere ve gruplara bölünmüştü. Menşevikler, Bolşevikler, Sosyalist Devrimciler, Enternasyonalist Parti taraftarları ve diğerleri şurada delege olarak bulunuyordu. En büyük grup 285 kişiyle Sosyalist Devrimciler, ikinci büyük grup ise 248 delegeyle Menşeviklerdi. Bolşeviklerse, 105 delegeye sahipti ve şuranın yüzde 13,5'lik kısmını oluşturuyordu. Ancak çok geçmeyecek, Bolşevikler Ekim Devrimini gerçekleştirecekler ve insanlık tarihinin büyük rüyasını gerçekleştireceklerdi.

Entsiklopediya Kommunist'te yer alan bilgilere göre, o gün toplantıda hazır bulunan delegelerden S. Şulga günlüğünde şunları yazmıştı:

İrakli Tsereteli akşam konuşuyordu. Üzerinde pahalı, siyah bir takım elbise vardı. Etkili bir konuşmacı pozuyla, teatral jestlerle, mağrur bir sesle konuşuyordu. Tseereteli bakanlığıyla gurur duyuyordu.

"Şu anda," diye kategorik olarak ilan ediyordu, "şu anda Rusya'da hiçbir parti yoktur ki, 'iktidarı bize verin, siz gidin, yerinizi biz alacağız’ diyebilsin."

Salona sessizlik çökmüştü. Tsereteli yüksek sesle vurguladı:

"Rusya'da böyle bir parti yok."

Ve bir anda duyuldu:

"Var! Böyle bir parti var!"

1936 yılında İstoriya Grajdanskoy Voynı dergisi ise o episodu şöyle yazmıştı:

Şurada ilk gündem maddesi bir geçici hükümetin oluşturulmasydı. Sosyalist Devrimciler ve Menşevikler iktidarın Sovyetlere devredilmesine kesin olarak karşı çıktılar.

(...)

Bu, Bolşeviklerin temsilcisi Lenin'di ve Menşeviklerin düşüncesini kesinlikle reddiyordu. Koridordan salona giren elektrik akımı gibi bir şeydi bu sözler. Uyuklayan Sosyalist Devrimciler ve Menşevikler bunun üzerine uyandılar ve vızıldanmaya başladılar. Delegeler ayağa kalkıp kendilerine kimin böyle meydan okuduğunu görmeye çalıştılar. Telaşla prezidyuma doğru koştular. Ama Lenin zaten kürsüye yaklaşmıştı:

"Diyorlar ki," dedi Lenin, "'Rusya'da iktidarı tamamen ele alma isteğini ifade edecek hiçbir siyasi parti yoktur,' Ben cevap vereyim!: Hiçbir parti bunu reddedemez ve partimiz de bunu reddetmez. Her dakika gücü tam olarak almaya hazırdır.”

Menşevizmin, ilkesiz, korkak, iki yüzlü taktikleri Bolşevizmin sert, cesur çizgisiyle karşı karşıya kalmıştı.

Lenin'in bu deyişi, Bolşeviklerin iktidar mücadelelerinin dönüm noktalarından biri oldu. Daha sonra Sovyetler Birliği'nde kanatlandı, ders kitaplarında, konuşmalarda yer aldı, edebi eserlerde alıntılandı. Artık bu deyiş sadece Lenin'le, Bolşevizmle veya genel siyasetle bağlantılı olarak değil, genelde bir objenin ya da olayın varlığını vurgulamak amacıyla mecazi anlamlarda de kullanılıyor.

Sözcük Sovyetler Birliği'nde büyük bir kült haline gelmiş, kültürel bir birikim yaratmıştı. Şairler, başlığı bu sözcük olan sayısız şiirler yazmışlardı. Ressamlar o ânı resmetmişler, müzisyenler müzikler bestelemişti.

Resim Ekleme
                                       
Yest Takaya Partiya!   Ressam: E.A. Kibrik 1948

Tüm ülke dinlerken seni,
Sesin tüm dünyayı çınlatırken,
Tüm düşünceler birleşmişti
Halkıyla yaşıyordu Lenin!
Parti, parti, halkın aklı ve vicdanı,
Kararların yürekleri güçlendiriyor,


https://sol.org.tr/haber/yest-takaya-partiya-boyle-bir-parti-var-30553

Tam Sürüme Geç »
 phpKF Mobil Android Uygulaması Kullanın [X]