Korona virüs salgını tırmanma eğilimini sürdürüyor. Dün Türkiye'deki en yüksek ölüm yaşandı. 87.

Türkiye'de korona vakasıyla birlikte görülen ilk ölüm geçen ayın 10'unda gerçekleşmişti. Aradan tam bir ay geçti ve süreç hala yükselme eğiliminde. Vaka sayısı 42 bin 282 olmuş. Test sayısı arttıkça vaka sayısı da ölüm sayısı da artıyor. Bu salgın bilindiği kadarıyla sadece temasla geçiyorken Cumhurbaşkanı Erdoğan'ın hala teması kökten önleyecek bir tedbiri almamış olması gerçekten düşündürücü. Yeni Türkiye gerçeği bütün çıplaklığıyla ortaya çıktı. Ekonomi bir balon, kasa da tamtakırmış. Bir ay önce en üst makamdan kolonya ve maske sözü verilmişti; onu bile nasıl gerçekleştireceklerini bilmiyorlar. Önce PTT, sonra edevlet derken şimdi eczaneler demeye başladılar. Kendi beceremedikleri bir organizasyonun CHP'li belediyeler tarafından yapılabilmesi konusundan rahatsızlık duymaları da bundan. Dünya önlem olarak yurttaşına güven ve para veriyor, bizde ise devlet para toplamak için   İBAN numarası veriyor.   (Telefonuma 2 mesaj gelmiş, 10 lira isteniyor...)

Alışmamak gerek, ben bu siyasi iktidara hiç alışmadım, alışmayacağım. Alışmak kanıksamak demektir, normal karşılamak anlamına gelir. Bu iktidar normal değil. Bu iktidarın yandaşları da normal değil. Bu siyasi iktidarı ve bu iktidarın siyaset yapma biçimini de, ideolojisini de normal karşılamak bu yaşanan distopik dünyaya dolaylı dolaysız destek vermek anlamındadır. Belediye seçimlerinde farklı gerekçelerle Erdoğan AKP'sinin doğrudan karşısına çıkmayan TKP ve TKH'ye yönelik eleştirilerim bundandı. Merkeziyetçilik konusunun daha demokratik bir mekanizmaya kavuşturulması yönünde bir gerekçenin zihnimde yer etmeye başlamasının nedeni de buydu. Partinin sınıfının aklı ve iradesini temsil etmesine ve bu olgunun da özerk değil merkeziyetçi bir işleyiş gerektirmesine rağmen bu merkeziyetçi işleyişin daha demokratik ve daha katılımcı bir şekilde olmasının sanki yaşamsal bir yanı varmış gibi gelmeye başladı bana. Pratik öğreticidir, denir ya; işte öyle, bir belediye seçimi veya bir korona süreci bile insanın aklına neler neler getiriyor!

Neyse, konuya dönülecekse dünkü tablo şöyle:

Dünkü rakamlar bunlar. İnsan kaybımız da 98 olmuş. Dün sadece bu olmadı; Korona ile mücadelede en önemli durum fiziki mesafeyi korumak iken, bizim hükümetimiz, yani tek otorite Erdoğan -nedense- bir sokağa çıkma kararı aldı ve bir anda panik başladı. O saatte pencereden dışarı baktım, günlerdir bomboş olan cadde/sokak bir anda hareketlenmişti. İnsanlar sokağa fırlamış marketlere, fırınlara koşuşturuyordu. Televizyonlardaki görüntüler daha da rahatsız ediciydi. İnsanlar neredeyse alt alta üst üste ansızın bastıran bu yasağa karşılık paniğe kapılmış kendince önlemler almaya çalışıyordu. Bir kasap dükkanın önü ana baba gibi olmuş, kavga çıkmış insanlar acımasızca birbirini ezmeye başlamış.

İki günlük bir sokağa çıkma yasağı kararını bile almaktan bu kadar aciz ve yüzüne gözüne bulaştıran bir siyaset tarafından yönetiliyoruz. Hangisi daha ağır, hangisi daha ölümcül bilmiyorum; bu iktidar bu corona'dan çok daha fazla zarar verir hale geldi. Aydınlanma devrimini yaşamış bir ülkede bu kadar akıl dışı bir yönetim tarafından hala yönetiliyor olmamızı insan aklı kavramakta zorluk çekiyor.

Dün de 97 kişi hayatını kaybetti. Ortalaması 100'u bulacak, belki geçecek.   Tırmanış eğilimi hala sürüyor. Siyasi iktidar şaşkın, ne yaptığını bilemez bir durumda. Cuma akşamı alınan 2 günlük yasak kararı İçişleri Bakanı Süleyman Soylu tarafından sarayın talimatı olarak açılanmıştı. Ortaya çıkan panik havası ve rezalet görüntülerden sonra öngöremeyişinden söz etmiş ve ''sorumluluğu üzerine alarak'' istifa etmişti. Sonrasında istifa saray tarafından kabul edilmemiş. Kimileri ''tiyatro'' benzetmesinde bulunuyor ama bence değil.

Bu siyasi anlayış istifayı bile beceremiyor!