Pencereler

Boş günlerde geçirdiğim bu karanlık odalarda dönenip duruyorum pencereleri bulmak için.
Öyle rahatlayacağım ki bir pencere açılsa
Ama bir türlü ortaya çıkmıyor pencereler
Ya ben bulamıyorum onları.
Belki de Bulamamam daha iyi
Belki başka işkence olacak ışık
Kim bilir neler getireceğini...

Termopiller
Ne onurludur, o insanlar ki ömürlerini
Termopilleri'ni savunmaya adarlar.
Doğru bildikleri yoldan hiç şaşmadan,
yaptıkları her işte dürüst ve tutarlı
sevecenliği ve acımayı da elden bırakmadan,
zenginken cömert, yoksulken de
ellerinden geldiğince cömert davranırlar;
kin beslemeden yalancılara...
Ama daha büyük bir onuru hak ederler öngörenler
sonunda Efialtis'in ortaya çıkıp
Medlerin geçitten geçeceğini...

Apansız duyarsan gecenin bir yarısı
görünmez çalgıcıların gidişatını
şarkıları ve mükemmel tınıları-
beyhude yaşlar dökme
seni terk eden talihe,
boşuna çabalarına,hayatının sahte tasarılarına.
Haylidir hazırmış gibi, yürekliceveda et yiten İskenderiye’ye.
En önemlisi aldanma, deme
bir düştü bu diye, kulaklarım yanılttı;
alçalmayasın böylesi faydasız bir ümitle.
Haylidir hazırmış gibi, yüreklice, dikil,
yaraşır gibi böylesi bir kente,
kararlı adımlarla yaklaş pencereye
ve içlenerek dinle
fakat korkak yakarılarla ve yakınmalarla değil
son bir zevkle dinle tınılarıgizemli ve muazzam çalgıları
ve veda et yitirdiğin İskenderiye’ye.

Okumalarım sırasında ya da sanal medyada dolaşırken çarpıcı sözlerle karşılaştığımda genellikle küçk notlara dönüştürüp yanıbaşımdaki mantar panoya iliştiriyorum. Bugün gözüme çarptı, Kavafis'le ilgili bir küçük yazıyı da buraya asmışım.   Severim bu tür yazıları, yaşama farklı bir pencereden de bakılmasını öğütler. Öğütler sözcüğüpek de hoş değil, fazla üsttenci bir söz. Hatırlatır diyelim. Evet, öyle, bir şey .hatırlatıyor bize, bir şey...Belki de yitirilmiş fırsatlarla dolu bir hayatın sonuçta sadece bomboş sayfalardan ibaret olacağı gerçeğidir. Başka bir dünya yok oysa. Ölümden sonra yaşadığımız hayata benzer bir başka hayat yok. Yaşayacağız, ve bir gün bitecek. Bomboş sayfalar olmamalı bu yüzden. Yitirmemeliyiz, sonuna kadar direnmeli, direnebilmeli ve akıp giden zamana, akıp giden hayata bir yerinden katılabilmeliyiz... Yoksa... Kavafis'in dediği gibi:

''Sen gene aynı sokaklarda dolaşacaksın,
aynı mahallede kocayacaksın
aynı evlerde kır düşecek saçlarına...''

Bunu okuyorsan, okuyabiliyorsak, hala umut var demektir. Sadece zamanın geçp gittiğini duy ve hayatı bu kez ıskalama...