''Oğlum beni affet'' diye de bir not bırakmış intihar etmeden önce...
Çaresiz kalmış.
Çaresizliğine çare olunamamış.
''Ben ölünce mezara mı geleceksiniz'' demiş

Mersin'de küçücük dükkanında kokoreççilik yaparak geçimini sağlıyormuş.
48 yaşında, gepegenç bir adam.
İntihar etti.
Yirmi birinci yüzyılın ilk çeyreğinde, çaresizlikten yaşamına son verdi.
Geçinemediği için canına kıyan insanlarımızdan biri daha...
Hanımı bir ay önce ölmüş.
Geride bir çocuk bırakmış
''Günlerdir siftah yapamıyorum, oğlum beni affet'' demiş.

Dibe vuran bir ekonomik çöküntünün üzerine gelen salgın ve iktidarın yönetememe krizi...
OECD ülkeleri içinde bu süreci en yoğun yaşayan ülkeler sıralamasında birinci, bu süreçte gayri safi milli hasılasından kendi halkına ayırdığı destek paketi oranında Meksika ile birlikte sonuncuyuz.

''Araba yapacağız, bir iki yıl içinde yollarda olacak'' demişlerdi.
''Uçak da yapacağız'' diye de afişler bastırmışlardı.
Şimdilerde...
''Kanal İstanbul'u isteseler de istemeseler de yapacağız'' diyorlar.
Kesmiyor...
''1923'te ay'a sert iniş yapacağız'' diye de ekliyorlar.

1921 Türkiye'sinde yaşanıyor bunlar.
Ekonomik destekten yoksun bir tam kapanma...
İnsanlarımız geçinemiyor...
İnsanlarımız yoksullaştıkça yoksunlukları artıyor...
Çaresizlik diz boyu...

Kokoreççiymiş.
Geçinemiyormuş.
''Günlerdir siftah yapamadım'' diye de not bırakarak intiharı seçmiş.
Çaresizlikten...
Ardında bıraktığı oğluna ''beni affet'' diye de not bırakmış.

Yirmi birinci yüzyılın ilk çeyreğini geride bırakırken...
İnsan insan olmaktan utanıyor!