Bir üzüntü yaşadık, kazanacaktık, 21 yıllık zulmü, örgütlü cehaleti hepsini yenecek ve yeni bir sayfa açacaktık. Olmadı. Ama onlar da kazanamadı. Şimdi her şey iki hafta sonra yapılacak ikinci tur seçimlerine kaldı. Üzüntümüzü abartmaya gerek yok. Çalışacağız, daha fazla insanı kazanıp sandığa götüreceğiz ve bu seçimi mutlaka kazanacağız.

14 Mayıs seçimlerinde dört aday vardı. Şimdi iki aday olacak. Tam bir referandum. Ya o ya bu. Ya örgütlü kötülük ya da yeni bir umut, yeni bir sayfa. Anlatması çok daha kolay. Kılıçdaroğlu'nun kazanmasının ne kadar önemli ve gerekli olduğunun altını çizmek çok daha basit.

7.5 milyon insan sandığa gitmemiş. CHP'nin ittifak ortaklarının da Erdoğan'a destek verdikleri bilgisi de sahadan geliyor. Saadet'i, Gelecek'i, Deva'sı, hatta Demorat partisi, DSP'si artık kimse, hep birlikte bu ülkeyi düze çıkarmanın yolunun Erdoğan'ın kaybetmesine bağlı olduğunu anlaması lazım. Anlatabilmemiz lazım. Ve çok da zor değil. İttifak içindeki sağcı partilerin yönetici kadroları da sahaya inmeli. Parlamentonun kaybedildiği bir zeminde Cumhurbaşkanlığı da kaybedilirse vekil olaral parlamentoda bulunmanın hiçbir yararı olamaz. Bu yüzden hep beraber çalışmalı, bu yüzden hep beraber başarabilmeliyiz.

Bir sözüm de HDP-YSP'ye... Kürt yurttaşlarımızın politik seçmen oldukları doğrudur. Sahadan gelen haberler Saadet partililerin CHP'ye ve Kılıçdaroğlu'na yönelmedikleri ama Kürt seçmenlerin bu konuda duyarlı davrandıklarıdır. Bu HDP-YSP'li dostlarımızın daha çok çalışmasına ihtiyaç var. Öteden beri özellikle Batı bölgesinde yaşayan Kürt yurttaşlarımızın birinci tercihlerinin AKP ve Erdoğan olduğu biliniyor. HDP-YSP'li dostlarımızın bu konuda da özel bir çalışma yapması gerekiyor. AKP ve Erdoğan'dan kopartılacak bu kişilerin Kılıçdaroğlu'nun kazanmasında çok önemli bir rolü olacağını düşünüyorum.

Evet, yeni bir sabah başlıyor, yeni bir güne uyanıyoruz.
Yeni bir umut.
Yeni bir başlangıç
CHP, ittifak partileri, HDP-YSP, TİP ve diğer sosyalist partilerimiz hep birlikte sahaya indiğimizde kazanmamak için hiçbir neden olamaz.

Kazanmalıyız, kazanabilecek gücümüz gerçekten var. Karşımızda AKP, MHP, BBP, Hüda Par ve YRP gibi Cımhuriyet tarihinin en dinci ve şovenist bir milliyetçi grubun bulunduğunu, Türkiye ilericiliği ve demokratlığın bu topuluğu yenebilecek bir toplumsal güce sahip olduğunu biliyorum. Sadece organize olacağız, sadece sahaya ineceğiz ve inanacağız. Sonrası bahar.

Evet, sonrası gerçekten bahar.

Erdoğan'ın, saray rejiminin, dinci diktatörlüğün, cumhuriyet tarihinin en gerici koalisyonunun sandıkta yenilgiye uğratılması için biz sosyalistler oylarımızı Erdoğan karşıtlığına yani Kılıçdaroğlu'na vereceğiz ve bu yönde çalışacağız. Bunun gerekliliğini   anlamayanlar, anlamamakta direnenler, kendilerini sol-sosyalist bir görünüm altında gösteren ve aklınca sol bir jargon kullanarak oy vermeyeceklerini dile getirenler, her iki adayın da aynı olduğunu söyleyerek oy verilmemesi gerektiğini ileri sürenler, boykot edenler, hepsi,   evet istisnasız hepsi   bilinçli ya da bilinçsiz Erdoğan'ın değirmenine su taşımaktalar ve hiç kuşkum yok bu ülkeyle, bu ülke insanlarıyla ve cumhuriyetle açığa çıkarmadıkları bir hesaplaşma içindedirler. Yoksa başka türlüsü mümkün olabilir mi?

Onlar öyle de, ya onlarla poz vermeyi bir şey sananlar?
Ya da bu tür bir gericiliği baş tacı edenler?

Dün akşama doğru Kadıköy'deydim. CHP rıhtımdaki yerini almıştı. 14 Mayıs'tan sonra ortalıkta pek gözükmeyen HDP-YSP de rıhtımdaki standındaydı, az da sayılmazlardı. Kılıçdaroğlu'nu destekleyen broşür dağıtıyorlardı. Bir farklılık olarak orada ''İstanbul Rize Masası'' vardı. Tulum çalıp oynuyorlardı. Epey de kalabalık toplamışlardı. SOLparti MK üyesi ve Rizeli Alper TAŞ heyecanlı bir konuşma yaparak saray rejiminin mutlaka sandıkta yenilgiye uğratılmasını savunuyor ve 28 Mayısın öneminin altını çiziyordu.

Seçim süreci devam ediyor ama halkta 14 mayıs öncesindeki heyecan ve coşku pek görülmüyor. Konuştuklarım da var onlarda da durum böyle. Kararlılar, sonucun ne olacağını da merak ediyorlar. Bir tanesi ''beş yıl daha başımızdalar'' yorumunu yapmıştı. Bir şey söylememiştim. Sorun keşke bu kadar basit olsa, diye geçirmiştim içimden.

Umarım bu kez başarırız.