Barış üzerine acı yazılar-1
Zahit ATAM
1950li yıllarda dünya genelinde ilk kez barış derneklerinin örgütlenmesi başladı. Onun öncesinde ise Nüremberg Duruşmasında saptanan işlenmiş suçlardan birisi de Barışa Karşı İşlenen Suçlar idi.
Türkiyede toplum huzuru ve barışa karşı en büyük suç örgütü hangisi?
PKKmı? değil.
Dev-Sol mu? değil.
Şimdinin alametifarikası IŞİD ve onun bu topraklardaki destekçileri mi? değil.
Peki, kim? Onu söylemek suç.
Ama bu suça karşı sessiz kalmak da suç, ama bunun için sizi kimse cezalandırmaz, çünkü bu insanlık suçu ve dünyayı da insanlık yönetmiyor.
Bir de vicdan suçu, bir de dinsel bir suç, ama sonuçta manevi üstünlük aşamalarında Barışa karşı işlenen suçu görmezden gelen hiçbir aşama yok.
Türkiyede şu anda varolan siyasi iktidarın politikası net olarak bir devlet politikası değil, geleneksel olarak devletin işleyişi, savundukları ve bekası için bunların yapılması gerekmiyor, hatta tam tersinin yapılması gerekiyor.
PKK, bölücü örgüt müdür?
Net olarak söylüyorum, PKK Türkiye Cumhuriyeti için uzun süredir çok işlevli bir örgüt ve hatta gerçek anlamda gittikçe daha fazla Misak-ı Millici olmuş durumdalar. Kürtlere sorarsanız, Türkiyeden toprak istemek, ayrı bir devlet istemek vs. gibi uçuk kaçık ve olmayacak şeyler istemiyorlar. Tam aksine, siyasallaşmış Kürtlerin talebi daha çok, Türkiyedeki Kürtler yetmez, en uygun koşullarda, diğer üç ülkedeki Kürtler ve onların yaşadıkları yerlerde Türkiye Cumhuriyetinin sınırlarına eklenmeli diyorlar.
İşte ilk Misak-ı Milli sınırına en yakın siyasal talep bugün bu.
İkinci olarak PKK, Türk askerini öldürüyor, Türk polisini öldürüyor mu?
Kedinin üzerine giderseniz, ilk önce siner, sonra da pençe atar!
Eğer tarihsel ve toplumsal olarak bakarsanız, PKK ruhsal olarak bir çöküş içinde ve bu çok uzun süredir yaşanıyor.
Bırakın mücadeleyi yoğunlaştırmayı, PKK ideolojik siyasal propaganda yapacak halde bile değil. Gerçek bu, hayatlarından bezmişler, geleceğe dair hiçbir umutları yok. Gidecekleri bir yer de yok.
Unutmayın Frantz Fanonun şu mükemmel sözünü : Umut, Zaferden daha değerlidir.
Tükenmişler ve siyasal/ideolojik önderlik yapacak halleri, kurumları ve beyin işlevi görecek yönetici-savaşçı kişileri yok.
Bu örgütün yapısı gereği entelektüel performansı pek yoksuldu, ardından ruhsal enerjisi de tükendi.
Nihai aşamada ise Kürtlerin çoğu canından bezmiş durumda: bunca ölüm, bunca yoksulluk, bunca gayrı-nizami harp, bu insanlarda o kadar derin bir travma yarattı ki, insan olarak ciddi bir tükenme yaşıyorlar.
Bu koşullar altında, PKKyı terörist ilan edip, baş tehlike olarak gösterip, yüzbinlerce Kürdün fiili olarak sokağa çıkma yasağı altında, günlerce, haftalarca bodruma hapsetmek hiç de akıl kârı değil.
Gerçek şu: Gerçek bir Kemalistin PKKnın Türkiyeyi böleceği gibi bir korkusunun hiçbir nesnel temeli yok. Örgüte karşı atılan nutukların çoğu saçma, maç bitmiş, adamlar evine gitmek istiyor, onun ötesi saçma.
PKK, uzun süredir Türkiye Cumhuriyeti için bir tehdit değildir, ne niyet olarak, ne mücadele hattı olarak, ne psikolojik olarak, ne örgütsel olarak
Bir de şunu unutmayın: 1870 yılında Prusya-Fransa savaşı oldu. Fransa ağır yenilgi aldı. Paris Komünü kuruldu. Sonra Prusyalıların yardımı ile Fransızlar Paris Komünü kanlı şekilde bastırdılar. Prusyanın bu aşırı yenilgisi için Marxın diyalektik yorumu şu oldu:
AŞIRI GALİBİYET YENİ SAVAŞLARIN HABERCİSİ, ESKİ DÜŞMANLIKLARI DİRİ TUTUN BİR AYMAZLIKTIR
Marx bunu 1871 yılında yazdı, 1914-1918, sonra o barışı yok eden nefret dolu barış anlaşması, 1939-45, sonrasında ise Fransanın bulduğu çözüm Ekonomik İşbirliğini artırmak, yoksa bir başka savaştan kaçınmanın çok etkin yolu yoktu.
Bugün AŞIRI ZAFER HAYALİ KURANLAR, GELECEKTEKİ NEFRET DOLU DÜŞMANLIKLARIN TOHUMUNU ATMAKTAN BAŞKA BİR ŞEY ELDE EDEMEZLER
TÜRKİYEDE TEHDİT ALTINDA OLAN MİSAK-I MİLLİ DEĞİLDİR. AKSİNE TÜRKİYEDE YAŞANAN MODERNLEŞME SÜRECİNİN BUGÜN TARİHİ TERSİNE ÇEVİRMEK İSTEYENLER TARAFINDAN SALDIRIYA UĞRAMASIDIR.